Ελληνικά 
English 
Μερικά Ερωτήματα για τη διαχείριση της πανδημίας.
(άρθρο,Ερωτήματα για τη διαχείριση της πανδημίας) Την περίοδο της πανδημίας ο κάθε καλοπροαίρετος και αντικειμενικός παρατηρητής διαπίστωσε μια σειρά από αποφάσεις που αντιτίθενται στην κοινή λογική και δημιουργούν σοβαρές υπόνοιες για την ύπαρξη άλλων σκοπών εκ μέρους των κρατούντων. Και παρά την απέχθειά μας σε κάθε μορφή συνωμοσιολογίας δε μπορούμε παρά να υποψιασθούμε ότι κρύβουν συμφέροντα που αντιτίθενται σε αυτά των πολιτών. Θα σταχυολογήσουμε μερικές από αυτές.
Πιστοποιητικό νόσησης για μη-εμβολιασμένους- Ερωτήματα για τη διαχείριση της πανδημίας.
Γνωρίζουμε ότι κυκλοφορούν πια διαφορετικά στελέχη κορονοϊού από αυτά που εμφανίστηκαν αρχικά. Αυτό οδηγεί κάποιους από τους ανθρώπους σε πολλαπλές νοσήσεις. Είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι σε κάποιον που νοσεί δεύτερη φορά αρνούνται να χορηγήσουν εκ νέου πιστοποιητικό νόσησης. Αν λοιπόν κάποιος νοσήσει για δεύτερη φορά και δεν είναι εμβολιασμένος υποχρεώνεται αρχικά να κάνει μοριακό τεστ γιατί το κράτος δεν εμπιστεύεται τους φαρμακοποιούς που διενεργούν τα rapid τεστ. Τους εμπιστεύεται μόνο αν ο ασθενής είναι εμβολιασμένος. Ο –κατά το κράτος- κατά πρόθεση απατεώνας ασθενής υποχρεώνεται να κάνει PCR τεστ και αυτό είναι θετικό. Δεύτερο όμως πιστοποιητικό δε μπορεί να βγάλει.
Επομένως αν και ασθενήσας πρέπει για να μπορεί να πάει στη δουλειά του να πραγματοποιεί δύο rapid τεστ την εβδομάδα ή να εμβολιαστεί. Πότε όμως να εμβολιαστεί; Λίγες ημέρες μετά τη δεύτερη νόσησή του; Διπλά νοσήσας και τριπλά εμβολιασμένος; Αυτό είναι το όνειρο του κράτους; Αν δεν είναι παρανοϊκό είναι ασφαλώς αρρωστημένο. Ένα κράτος που αντιμετωπίζει τους πολίτες τουλάχιστον ως υποζύγια και που μετά έχει το θράσος να τους καλεί σε κοινό αγώνα γι’ αυτή τη χώρα.. Η συμπεριφορά αυτή είναι διχαστική και καταστροφικό για τον τόπο.
Η εκδικητικότητα για τους μη-εμβολιασμένους υγειονομικούς.
Είναι δεδομένο πλέον ότι η διακοπή των τεστ στους εμβολιασμένους υγειονομικούς προκάλεσε τεράστια διασπορά του κορονοϊού στα νοσοκομεία. Γνωρίζουμε πολλά παραδείγματα όπου ιατροί και νοσηλευτές μετά από κοινωνικές δραστηριότητες που ελεύθερα ως εμβολιασμένοι μπορούσαν να μετέχουν επέστρεψαν στα νοσοκομεία τους και μετάδωσαν σε συναδέλφους τους και ασθενείς τη νόσο. Κι όμως με μια αδικαιολόγητη εκδικητικότητα που σίγουρα κρύβει σκοπιμότητες, η κυβέρνηση αρνείται στους μη εμβολιασμένους υγειονομικούς να επιστρέψουν στις εργασίες τους. Και μάλιστα όταν προτείνεται από τους ίδιους αυτό να γίνει με συνεχή τεστ όλη την εβδομάδα.
Τι άραγε είναι πιο επικίνδυνο για να διασπείρει τη νόσο; Ο εμβολιασμένος και ανεξέλεγκτος υγειονομικός ή ο ανεμβολίαστος και συνεχώς ελεγχόμενος; Είναι τεράστιο το μένος και η εκδικητικότητα προς αυτούς που για λόγους επιστημονική συνείδησης και προσωπικών επιλογών δεν εμβολιάστηκαν. Έχουμε μιλήσει για το θέμα και θα μιλάμε συνέχεια μέχρι να αρθεί αυτό το αίσχος που καταδικάζει άξια στελέχη του συστήματος υγείας σε εξόντωση. Είναι δείγμα ποιότητας της δημοκρατίας μας το ότι ΚΑΝΕΝΑ κόμμα του πολιτικού συστήματος δεν ανεβάζει στη δημοσιότητα το θέμα.
Κατά τα άλλα οι κοκορομαχίες διεξάγονται σε επίπεδο θεμάτων που συμφέρει όλους. Σιωπηλά έχει γίνει αποδεκτό ότι οι υγειονομικοί δεν είναι υποχρεωτικό να εμβολιαστούν με την τρίτη δόση. Επομένως κατά το σύστημα θεωρούνται ανεμβολίαστοι. Παραμένουν όμως στο σύστημα χωρίς τεστ την ίδια στιγμή που αυτοί που δεν έχουν κάνει καμία δόση απειλούνται με αφανισμό. Πραγματικά ενδιαφέρον θέμα για όσους έχουν δημιουργική φαντασία.
Ερωτήματα για τη διαχείριση της πανδημίας-Το πρόστιμο των 100 ευρώ.
Ξαφνικά και χωρίς άλλη εξήγηση αίρεται το πρόστιμο των 100 ευρώ στους άνω των εξήντα και επομένως η υποχρεωτικότητα για αυτή την ομάδα των πολιτών. Κάποιοι μιλούν για μεγάλο πολιτικό κόστος στους κυβερνώντες, κάποιοι άλλοι για μια πρωτοφανή και παράνομη απόφαση που εξέθεσε διεθνώς την Ελλάδα. Σε μια χώρα με τεράστια οικονομική κρίση εξουθενώθηκε το πιο ευάλωτο κομμάτι του πληθυσμού. ΄Έτσι για εκείνους που κινδυνεύουν περισσότερο κατά τις στατιστικές από τον κορονοϊό δεν είναι πια υποχρεωτικός ο εμβολιασμός αλλά για τους τριαντάχρονους και σαραντάχρονους υγειονομικούς είναι.
Για τους στρατιωτικούς δεν είναι, για τους εργαζόμενους στην εστίαση δεν είναι, για τους εκπαιδευτικούς δεν είναι, είναι όμως για τους διοικητικούς υπαλλήλους που εργάζονται σε ένα γραφείο κάποιας υπηρεσίας Υγείας αλλά δεν έρχονται σε επαφή καθόλου με ασθενείς. Αν αυτή η τακτική έχει λογική ας μας το εξηγήσει κάποιος. Φυσικά οι εξηγήσεις είναι εμφανείς. Το που θα οδηγούσε η υποχρεωτικότητα και σε άλλες ομάδες το φανταζόμαστε όλοι. Και έτσι οι κατά τα άλλα ανένδοτοι κυβερνώντες ανέκρουσαν πρύμναν.
Οι εμβολιασμοί των παιδιών.
Διαφημίζουν οι «ειδικοί» την ανάγκη εμβολιασμού παιδιών και νέων αλλά δε μπορούν να μας δείξουν ούτε ένα θύμα από κορονοϊό σε αυτές τις ηλικίες. Η όποια περίπτωση αποτελεί στατιστικό σφάλμα. Από την άλλη γνωρίζουμε καλά ότι οι εμβολιασμένοι νέοι απετέλεσαν τις υγειονομικές εστίες μετάδοσης του ιού πέρυσι το καλοκαίρι και το φθινόπωρο με την ανεξέλεγκτη κινητικότητά τους σε χώρους διακοπών. Αφού κατέρρευσε η θεωρία περί υγειονομικού τείχους κάποιοι επιμένουν να το προβάλλουν εμμέσως ακόμη. Ένα αχρείαστο για τις νέες ηλικίες εμβόλιο που με φανατισμό ζητούμε την επιβολή του. Αν δεν κρύβονται κάποια συμφέροντα εδώ που να κρύβονται άραγε;
Η…ώρα εορτής της Ανάστασης.
Και κάτι που μου έχει μείνει ως απορία μια που πλησιάζει το Πάσχα. Πέρυσι η Ανάσταση γιορτάστηκε στις 9μ.μ. για λόγους υγειονομικούς. Θα πεθάνω με τον προβληματισμό. Τι εξυπηρετούσε αυτή η αλλαγή ώρας που έσυρε επισκόπους στα εκκλησιαστικά δικαστήρια (ένας εκ τω οποίων έφυγε από τον κόσμο υπόδικος) και τους ιερείς σε τιμωρίες; Και κάτι ακόμη που δεν έχω καταλάβει. Αφού ο εμβολιασμός δεν ήταν υποχρεωτικός για τους ιερείς γιατί πολλοί μητροπολίτες τιμώρησαν με αργία όσους ιερείς δεν εμβολιάστηκαν; Αφελείς απορίες μάλλον. Αλλά καλύτερα αφελής παρά πονηρός. Γιατί οι ερμηνείες κάποιου πονηρού είναι δυσβάστακτες για τον πολιτισμό και τη δημοκρατία μας αλλά και τη διαπλοκή σε αυτό το κράτος.