Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Έρχονται και άλλα Τέμπη.Φωτιά σε ασθενή εντός χειρουργείου.

(Άρθρο-Έρχονται και άλλα Τέμπη-) Μετά από μια πανελλήνια, ίσως και παγκόσμια συγκίνηση για το τραγικό γεγονός των Τεμπών και έναν γενικό ξεσηκωμό για απόδοση δικαιοσύνης φαίνεται, όπως είχαμε προβλέψει, ότι τα πάντα επανέρχονται σε μία κανονικότητα. Μεθοδικά η κυβέρνηση προσπαθεί μέσα από νομικά τερτίπια να καλύψει τα γεγονότα, την ίδια ώρα που πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν τον κόσμο ότι όλο αυτό ήταν μια σκευωρία πολιτικού τύπου. Και εμείς βέβαια από ότι φαίνεται επιστρέφουμε στη συνήθη απάθεια μας.

            Επειδή όμως η ζωή συνεχίζεται, μέσα σε ένα χειρουργείο, για μια ακόμη φορά ο κρατικός μηχανισμός έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Μια καρκινοπαθής ασθενής, σε μεγάλο νοσοκομείο του ΕΣΥ κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης πιάνει φωτιά. Όσο κι αν αυτό ακούγεται κωμικοτραγικό, είναι απλά τραγικό. Γιατί οι ασθενής πραγματικά φλέγεται λόγω κακής χρήσης ή συντήρησης ενός χειρουργικού οργάνου και αποκτά μαζί με το βασικό της πρόβλημα και ένα τεράστιο έγκαυμα, το οποίο εκτείνεται από τη μασχάλη μέχρι το μηρό. Η ασθενής αυτή πλέον κινδυνεύει να πεθάνει όχι από τον καρκίνο της, αλλά πολύ γρηγορότερα από το έγκαυμα που έχει δημιουργηθεί.

Έρχονται και άλλα Τέμπη.”Ωφελέειν ή μη βλάπτειν”.

            Προφανώς σε κάθε σοβαρή χώρα ένα τέτοιο γεγονός θα ήταν τόσο συνταρακτικό που θα οδηγούσε σε παραίτηση μια ολόκληρη σειρά υπευθύνων από αυτούς του νοσοκομείου μέχρι την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας. Αντιθέτως, ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως είδαμε σε μια ανακοίνωση από τους υπευθύνους του υπουργείου Υγείας θα ξεκινήσει ΕΔΕ για την απόδοση ευθυνών. Πρόκειται  για τις γνωστές ΕΔΕ, οι οποίες θα εκταθούν σε χρόνο μέχρι να ξεχάσουμε το γεγονός και στο τέλος φυσικά  δεν θα αποδώσουν ευθύνες πουθενά 

            Από την άλλη, ούτε λίγο ούτε πολύ, η ανακοινώσεις του νοσοκομείου και της Υγειονομικής περιφέρειας εξάρουν τον ηρωικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε το γεγονός σαν να επρόκειτο για ένα ατύχημα με ευθύνη της ασθενούς, στο οποίο κλήθηκαν να συνεισφέρουν οι υπεύθυνοι  υγειονομικοί παράγοντες. Κάνοντας προφανώς ότι ξεχνούν ποιος προκάλεσε το πρόβλημα, μιλούν για άμεση αντιμετώπιση για κατάσβεση της πυρκαγιάς που έφλεγε το σώμα της ασθενούς και για άμεση αντιμετώπιση σε Μονάδα. Εντατικής Θεραπείας. Εδώ με τραγικό τρόπο θα θυμηθούμε τη σχετική παροιμία που λέει ‘να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι’. Κατά κυριολεξία. 

            Επειδή όμως δεν προσφέρονται τέτοια τραγικά γεγονότα για ευφυολογήματα και αφού ζητήσουμε συγγνώμη σε όσους ενοχλήθηκαν θα προχωρήσουμε σε μια βαθυτερη ανάλυση του γεγονότος. Από τον καιρό του Ιπποκράτη γνωρίζουμε το περίφημο ‘Ωφελέειν ή μη βλάπτειν’ δηλαδή να ωφελούμε τους ασθενείς μας. και αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, τουλάχιστον να μην τους βλάπτουμε. Αυτό δυστυχώς φαίνεται ότι στις ημέρες μας στο σύστημα υγείας μας είναι ένα είδος εν ανεπάρκεια. Γιατί μια ασθενής, η οποία έτσι και αλλιώς λόγω του σοβαρού προβλήματος της, βρίσκεται σε μια οριακή κατάσταση και θα πρέπει να την χειριστούμε με την απόλυτη λεπτότητα που απαιτείται, βρίσκεται σε δεινή θέση λόγω υγειονμικών λαθών.

Το γαϊτανάκι της ανταλλαγής κατηγοριών  σχετικά με τις ευθύνες.

 Και βέβαια εδώ ξεκινάει το γαϊτανάκι της ανταλλαγής κατηγοριών  σχετικά με τις ευθύνες. Οι γιατροί το αποδίδουν πιθανόν σε αστοχία του μηχανήματος και κακή συντήρηση του, το ίδιο και οι εκπρόσωποι των νοσηλευτών και των λοιπών εργαζομένων, το υπουργείο υπονοεί ότι μπορεί να είναι πραγματικά ιατρικό σφάλμα και βέβαια με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά η ευθύνη διαχέεται και κανείς δεν την αναλαμβάνει.

            Ο κατά τα άλλα αδρανής λαός μας, έχοντας σχηματίσει ήδη μια εικόνα για την κατάσταση στα Νοσοκομεία μας, όπως διαπιστώνουμε κάθε μέρα στην κλινική πράξη, αρνείται να τα επισκεφθεί και πιέζει τους ιδιώτες γιατρούς να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στο σπίτι. Αυτό είναι πολύ δυσάρεστο, διότι με τον τρόπο αυτό απαξιώνεται η τριτοβάθμια περίθαλψη που είναι όλως απαραίτητη για μια σειρά από προβλήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσα στο οικιακό περιβάλλον.

Έρχονται και άλλα Τέμπη.Η στέρηση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης.

            Αν λοιπόν δούμε την πραγματική κατάσταση, διαπιστώνουμε ότι στην ουσία ο ελληνικός λαός στερείται πρωτοβάθμιας περίθαλψης που είναι ένα δεδομένο εν επάρκεια σε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη και ταυτόχρονα ο πυλώνας που μέχρι τώρα υποστήριζε το σύστημα υγείας που είναι η νοσοκομειακή περίθαλψη, υφίσταται τεράστια πλήγματα. Πώς μπορεί λοιπόν να αποδοθεί η υγεία; Δυστυχώς αυτό στο μυαλό τελικά του πολίτη τον κάνει να στραφεί στα ιδιωτικά θεραπευτήρια.

            Εκεί όμως αντιμετωπίζει τη στυγνή πραγματικότητα. Δυστυχώς, τα περισσότερα ιδιωτικά θεραπευτήρια που έχουν κάποιο επίπεδο, δεν είναι προσιτά στο μέσο πολίτη. Θα πρέπει ή να είναι ασφαλισμένος σε ιδιωτική ασφάλεια με υπέρογκα στην πράξη ασφάλιστρα για τα οποία έχουμε μιλήσει και στο παρελθόν ή να έχει ένα τεράστιο απόθεμα χρημάτων. Γιατί εκμεταλλευόμενοι ιδιώτες τις ανεπάρκειες του δημόσιου συστήματος έχουν υπέρογκες τιμές για πολύ απλά πράγματα. Μπορεί δηλαδή κανείς να κάνει μια εξέταση 20 φορές ακριβότερη στο ιδιωτικό θεραπευτήριο από την χρέωση που κάνει ο ΕΟΥΥ.

Κυβέρνηση είτε για αντιπολίτευση λειτουργούν με την ίδια λογική.

            Για όλα αυτά φυσικά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο κάθε μέρα αποδεικνύει ότι είτε πρόκειται για κυβέρνηση είτε για αντιπολίτευση λειτουργεί με την ίδια λογική. Οι πολιτικοί βρίσκονται στο απυρόβλητο, κουνούν το δάχτυλο στους πολίτες και στους πολιτικούς τους αντιπάλους και η Βουλή γίνεται περισσότερο χώρος διαξιφισμών παρά δημιουργικής συζήτησης. Πρέπει όμως να καταλάβουμε όλοι εμείς οι οποίοι με την ψήφο μας ή με την ανοχή μας δίνουμε το δικαίωμα σε κάποιους ανθρώπους να παίρνουν αποφάσεις ότι κάποια στιγμή αυτή η κατάσταση θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. 

Μπορεί να παρατηρούμε ως βουβοί θεατές στα όσα γίνονται γύρω μας, αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε θεατές, αλλά μέρος και εμείς του δράματος. Παρότι θέλουμε να θεωρούμαστε έξυπνος λαός, στην πραγματικότητα είμαστε ένας λαός που ενδιαφέρεται μονάχα για την επιφάνεια και δεν προχωρά στο βάθος των προβλημάτων. Είμαστε ένας λαός που ξεχνάει εύκολα, που συγχωρεί πολύ εύκολα και που δυστυχώς είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Το γεγονός του εγκαύματος της δυστυχούς ασθενούς πέρασε ήδη στα ψιλά, ξεχάστηκε και η ζωή συνεχίζεται. Εμπρός λοιπόν για την επόμενη τραγωδία.