Επικοινωνιακή διαχείριση της Υγείας. Επικοινωνία ψευδής εικόνας και πραγματικότητα.
Μια από τις μεγαλύτερες κακοδαιμονίες της τελευταίας περιόδου είναι ότι τα πάντα έχουν αναχθεί σε επικοινωνία. Βλέπουμε δηλαδή συνεχείς ανακοινώσεις στα μέσα μαζικής δικτύωσης ή και στα μέσα μαζικής επικοινωνίας που πολύ απέχουν από την πραγματικότητα και που προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ψευδή εικόνα που εξυπηρετεί τα διάφορα συμφέροντα. Και έτσι ξεχνάμε την ζοφερή πραγματικότητα και ασχολούμαστε με την επικοινωνιακή εικόνα που μας δείχνει έναν άλλον πιο ειδυλλιακό συνήθως κόσμο. Αν μάλιστα ελέγχουμε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έχουμε τους ανθρώπους μας στα μέσα δικτύωσης, είναι πολύ πιθανόν να έχουμε μια τελείως διαφορετική εικόνα από αυτήν της πραγματικής ζωής.
Δυστυχώς, όμως, η πραγματική ζωή υπάρχει και αυτήν έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην καθημερινότητά μας. Η δημιουργία του φανταστικού κόσμου της επικοινωνίας σκοπό έχει να επηρεάσει τους ανθρώπους που για κάποιο λόγο δεν θα έρθουν σε επαφή με το πραγματικό πεδίο και να τους παραπλανήσει. Τα κίνητρα είναι πολιτικά, οικονομικά και σε κάθε περίπτωση πάντως απέχουν πολύ από την εντιμότητα.
Και το πρόβλημα δεν είναι ότι ίσως μας αρέσει να ζούμε μέσα σε αυτό το φανταστικό κόσμο που μας δημιουργούν οι πολιτικοί μας ή οι άλλοι παράγοντες. Το πρόβλημα είναι ότι ζώντας σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο δεν έχουμε καμία ελπίδα να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο πραγματικό κόσμο.
Επικοινωνιακή διαχείριση της Υγείας. Η περιπτωσιολογία δεν είναι καλή μέθοδος για να φτάσει κανείς στην αλήθεια.
Η περιπτωσιολογία δεν είναι πάντοτε η καλύτερη μέθοδος για να φτάσει κανείς στην αλήθεια. Επειδή όμως ακούμε συνεχώς και σε επίπεδο Βουλής, αλλά και σε επίπεδο δηλώσεων να αναφέρονται κάποιοι σε περιπτώσεις θα θέλαμε και εμείς σήμερα να συζητήσουμε την περίπτωση ενός νοσοκομείου που προβλήθηκε ως το νοσοκομείο- πρότυπο, το οποίο μάλιστα οδήγησε κάποιον Αμερικανό πολίτη στο να αποφασίσει να μείνει στη χώρα μας, γιατί ενθουσιάστηκε από το εθνικό σύστημα υγείας.
Το παράδοξο περιστατικό ανέφερε μετά δόξης και τιμής και πρόβαλε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ο ίδιος ο λαλίστατος και σφόδρα επιθετικός υπουργός Υγείας. Κάποιος αμερικανός πολίτης που ζήτησε τις Ιατρικές υπηρεσίες του νοσοκομείου ΚΑΤ έμεινε τόσο ενθουσιασμένος με το σύστημα υγείας μας, ώστε αποφάσισε να μετεγκατασταθεί στην Ελλάδα και να δημιουργήσει εδώ την οικογένειά του. Ως επιχείρημα παρουσιάστηκε ότι έλυσε το πρόβλημά του πολύ αποτελεσματικά και με πολύ λίγα χρήματα. Αυτό το αναπαρήγαγε ο Υπουργός Υγείας για να μας δείξει ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι πολύ υψηλότερου επιπέδου από ότι οι μεμψίμοιροι μπορεί να περιγράφουν.
Επικοινωνιακή διαχείριση της Υγείας.Η πραγματικότητα και ένα περιστατικό.
Επειδή όμως ζούμε καθημερινά στην ιατρική πραγματικότητα, να αναφέρουμε στον υπουργό ένα απλό παράδειγμα, το οποίο μπορεί ίσως να μην έχει περιέλθει στην αντίληψή του και ταυτόχρονα να βοηθήσουμε όλους τους αναγνώστες να καταλάβουν πώς λειτουργεί το σύστημά μας. Πριν από μερικές μέρες, ένας καλός γαμπρός έφερε την πεθερά του στο ιατρείο λόγω πόνων στο στήθος, δύσπνοιας και αδυναμίας να μετακινηθεί στην παραμικρή απόσταση. Η ασθενής μέχρι πριν από μερικούς μήνες ήταν σε άριστη κατάσταση και την είχα και εγώ ο ίδιος ελέγξει, θεωρώντας ότι παρά την μεγάλη της ηλικία- άνω των 80- είχε πολύ καλά ρυθμισμένο οργανισμό.
Με την πρώτη ματιά που της έριξα, κατάλαβα ότι η ασθενής έπάσχε από πολύ βαριά αναιμία που ήταν και η αιτία της δύσπνοιας, του πόνου στο στήθος, αλλά και της εύκολης κόπωσης. Αφού έκανα ένα τυπικό καρδιολογικό έλεγχο, έγραψα επειγόντως να υποβληθεί σε έλεγχο του αιματοκρίτη, της ποσότητας δηλαδή των ερυθρών αιμοσφαιρίων που βρίσκονται στο αίμα μας , για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πόσο βαριά ήταν η αναιμία της. Ο έλεγχος έγινε σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο, το οποίο προς τιμήν του, αν και ήταν προχωρημένη απογευματινή ώρα, έβγαλε σε πολύ λίγη ώρα το αποτέλεσμα, το οποίο ήταν τραγικό. Η ασθενής είχε αιματοκρίτη 14. Για να βοηθήσουμε όσους αναγνώστες μας δεν έχουν τη σχετική εμπειρία φυσιολογικά, ο αιματοκρίτης σε μια γυναίκα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον πάνω από 37.
Η διάγνωση μιας σοβαρής αναιμίας. Οι αιτίες;
Τι σήμαινε λοιπόν αυτή η σοβαρή αναιμία; Προφανώς επειδή είχε επέλθει σε χρονικό διάστημα κάποιων μηνών, υπέκρυπτε κάποια σταθερή απώλεια αίματος που στις περισσότερες των περιπτώσεων αφορά κάποιον όγκο στο παχύ έντερο ή και κάποια άλλη εστία. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, στο πεπτικό. Επειδή η κατάσταση ήταν επείγουσα, η ασθενής οδηγήθηκε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου ΚΑΤ που εφημέρευε και εισήχθη στο νοσοκομείο την ίδια μέρα.
Είχαμε κάποια επικοινωνία τις πρώτες ημέρες με τον γαμπρό της, αλλά μετά από 15 ημέρες περίπου επικοινώνησε μαζί μου για να με ρωτήσει σχετικά με την αντιπηκτική της αγωγή και να μου πει ότι την ημέρα εκείνη έπαιρνε εξιτήριο. Στην ερώτηση μου, ποια ήταν τελικά η αιτία που είχε πέσει ο αιματοκρίτης, η απάντηση ήταν ότι δεν το γνωρίζουμε. Η ασθενής είχε πάρει 4 μονάδες αίματος και θα έβγαινε με αιματοκρίτη 32 σε πολύ καλύτερη κατάσταση, χωρίς όμως διάγνωση. Τον ρώτησα εάν είχε υποβληθεί σε γαστροσκόπηση και κολονοσκόπηση, δύο απαραίτητες εξετάσεις για τη διερεύνηση της αναιμίας και μου είπε ότι δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο. Απλά της είχε συσταθεί να τις κάνει μετά από ένα μήνα σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο.
Παραπομπή για τις αιτίες σε ιδιωτικό κέντρο.
Παρά την πολυετή μου εμπειρία στο σύστημα υγείας, όπου πλέον τα πάντα είναι πιθανά, έμεινα απορημένος γιατί δεν της είχαν κάνει την σχετική εξέταση και εκείνος μου απάντησε ότι η δικαιολογία ήταν ότι το νοσοκομείο, αυτό ένα μεγάλο νοσοκομείο ατυχημάτων με πάρα πολλά περιστατικά, δεν διαθέτει γαστρεντερολογικό τμήμα. Προκειμένου να κάνει τη γαστροσκόπηση και την κολονοσκόπηση, θα έπρεπε να πάει στο Λαϊκό νοσοκομείο με το οποίο συνεργάζεται το ΚΑΤ και για να αποφύγουν τη μεταφορά της ασθενούς που και χρονοβόρα ήταν αλλά και οι διαδικασίες δεν ήταν πολύ εύκολες τους συνέστησε να διερευνηθεί καλύτερα αργότερα σε ένα ιδιωτικό ιατρείο.
Λόγω της ηλικίας της ασθενούς και της σοβαρής της κατάστασης, προφανώς κανένα ιδιωτικό ιατρείο δεν θα μπορούσε να κάνει τέτοιου είδους έλεγχο και θα έπρεπε να νοσηλευτεί σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία με το αντίστοιχο κόστος, το οποίο ήταν δυσβάσταχτο για την οικογένεια. Είπα στον συγγενή να ξαναμιλήσει με τους γιατρούς πριν το εξιτήριο και να τους εξηγήσεις την κατάσταση, όμως με διάφορους παραπειστικούς λόγους, ότι δηλαδή η ασθενής θα ταλαιπωρηθεί και γι’ αυτό καλό είναι να βελτιωθεί πρώτα και μετά να υποβληθεί σε εξετάσεις το εξιτήριο ολοκληρώθηκε.
Μετά από κάποια ηλικία το να ζεις στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται ως δικαίωμα.
Στην απόγνωσή του ο συγγενής μου είπε ότι κάποια χρήματα τα οποία είχαν στην άκρη και τα οποία τα είχαν συγκεντρώσει με πολύ κόπο θα τα διέθεταν για να εισαχθεί σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο ή πεθερά του και να ελεγχθεί. Νομίζω ότι τα ερωτήματα και οι απαντήσεις για τον κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη έχουν ήδη δοθεί και απαντηθεί. Ο τρόπος λειτουργίας ενός τέτοιου νοσοκομείου είναι επιεικώς απαράδεκτος από τη στιγμή που δεν μπορεί να καλύψει τις πολύ απλές ανάγκες των ανθρώπων. Φυσικά, ρόλο μπορεί να έπαιξε και η ηλικία της ασθενούς Γιατί είναι αλήθεια ότι το να ζεις στην Ελλάδα μετά από κάποια ηλικία είναι κάτι το οποίο δεν αναγνωρίζεται ως δικαίωμα.
Δεν ξέρω αν αυτό το σύστημα υγείας είδε ο Αμερικανός πολίτης και αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα, αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να σοβαρευτούμε και να ασχοληθούμε με τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να οργανώσουμε τα νοσοκομεία μας, όχι με τίτλους και επικεφαλίδες, αλλά με ουσιαστική και πραγματική εξυπηρέτηση των αναγκών των πολιτών.