Ένα νοσοκομείο υπό διάλυση. Το μοναδικό άραγε;

Νοσοκομεία υπό διάλυση. Άρθρο του καρδιολόγου Νικόλαου Παναγιωτόπουλου

Νοσοκομεία υπό διάλυση.Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που προσπαθούν να μας παρουσιάσουν.

(άρθρο-Νοσοκομεία υπό διάλυση-) Η σημερινή μας επικοινωνία δεν προσφέρεται για άτομα που φανατισμένα από την κομματική τους ταυτότητα, αρνούνται να δουν γύρω τους την πραγματικότητα. Διότι δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτή την οποία προσπαθούν να μας παρουσιάσουν. Αναφερθήκαμε σε πρόσφατο άρθρο μας στην θριαμβευτική πορεία, την οποία κάνει ο Υπουργός Υγείας, προκειμένου να υποστηρίξει το θεσμό των απογευματινών χειρουργείων. Στο πλαίσιο αυτό τον είδαμε να περνάει από το γενικό νοσοκομείο Χαλκίδας και μάλιστα να αναφέρεται στην τεράστια πρόοδο που έχει επιτελεσθεί στο χώρο αυτό. Καλοπροαίρετοι εμείς, παρότι γνωρίζουμε πολύ καλά την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της υγείας κοντέψαμε να το πιστέψουμε. Και αυτό μέχρι να προσγειωθούμε από την πραγματική κατάσταση.

Ένα περιστατικό  φλεβικής ανεπάρκειας.

Πριν από λίγο διάστημα λοιπόν μου ζητήθηκε να εκτιμήσω τη θεία ενός φιλικού ζεύγους, η οποία μένει μόνιμα στη Χαλκίδα. Πρόκειται για μια γηραιά κυρία της οποίας η κατάσταση της καρδιάς δεν είναι τόσο άσχημη. Διεπίστωσα όμως ότι και τα δυο της πόδια ήταν πρησμένα, πράγμα το οποίο απέδωσα σε κάποια φλεβική ανεπάρκεια. Συνέστησα όταν θα γύριζε στη Χαλκίδα να κάνει κάποιο σχετικό έλεγχο προκειμένου να διευκρινιστούν τα αίτια των οιδημάτων.

Χθες όμως με πήραν τηλέφωνο τα ανίψια της και μου είπαν ότι η θεία τους παρουσίαζε ένα τεράστιο πρήξιμο στο αριστερό πόδι, το οποίο ήταν κόκκινο και πονούσε και μάλιστα προσφέρθηκαν να μου στείλουν τη σχετική φωτογραφία. Από τη φωτογραφία αυτή διεπίστωσα ότι κατά πάσα πιθανότητα επρόκειτο για κάποια φλεγμονή που δεν αποκλείεται να είχε κάποια σχέση με θρόμβωση του άκρου αυτού. Συνέστησα λοιπόν, από τη στιγμή που δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί αυτό στο σπίτι, να απευθυνθούν στο νοσοκομείο Χαλκίδας ώστε να γίνει κάποιο τριπλεξ στο πόδι και να διευκρινιστεί αν υπήρχε θρόμβους. Διότι αν υπήρχε κάτι τέτοιο, ο κίνδυνος, το πήγμα αυτό, ο θρόμβος όπως τον ονομάζουμε στην ιατρική, να φύγει από το σημείο του ποδιού και να μεταφερθεί στους πνεύμονες, προκαλώντας μεγάλη πνευμονική εμβολή ήταν μεγάλος.

Νοσοκομεία υπό διάλυση.Το νοσοκομείο Χαλκίδας.

Πέραν αυτού, το πρόβλημα είναι μεγάλο, διότι θα μπορούσε κάλλιστα το τεράστιο οίδημα με τη φλεγμονή του ποδιού να θέσει σε κίνδυνο το ίδιο το πόδι. Μετά από μερικές ώρες με πήραν τηλέφωνο και με έφεραν σε επαφή με μία ειδικευόμενη της χειρουργικής Κλινικής. Δεν πίστευα στα αυτιά μου μ’  αυτά που μου έλεγε. Μου είπε δηλαδή ότι ο επιμελητής, ο οποίος ήταν στο χειρουργείο, πιθανότατα να ήταν και σε απογευματινό χειρουργείο γιατί η ώρα ήταν απογευματινή, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το περιστατικό, αλλά συνέστησε την  εισαγωγή, την χορήγηση της αντιβίωσης, μια που οι δείκτες φλεγμονής ήταν στα ύψη και η τελική εκτίμηση να γίνει σε μεταγενέστερο χρόνο. Τη ρώτησα για το ενδεχόμενο της θρόμβωσης, αν είχε γίνει τρίπλεξ και έκπληκτος, άκουσα ότι δεν είχε γίνει τρίπλεξ στα αγγεία του ποδιού, όχι γιατί δεν υπήρχε εκείνη την ώρα κάποιος ειδικός ή γιατί είχαν ολιγωρήσει, αλλά γιατί στο νοσοκομείο μας όπως μου είπε η κοπέλα, δεν γίνονται τρίπλεξ. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο μηχάνημα; Ρώτησα. Δεν ήξερε να μου απαντήσει.

Νοσοκομεία υπό διάλυση.Στο νοσοκομείο Χαλκίδας δεν γίνονται…τρίπλεξ.

Η ουσία είναι ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει μια εξέταση από ένα μηχάνημα το οποίο βρίσκεται στο ιατρείο του κάθε νέου γιατρού που ξεκινάει  το ελεύθερο επάγγελμα. Και είναι πάρα πολύ απλό να το βρει κανείς σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Αυτό δεν υπάρχει σε ολόκληρο το νοσοκομείο Χαλκίδας. Φυσικά αυτό δεν ισχύει και για την πόλη, γιατί θα μπορούσε να βρει κανείς δεκάδες ιδιώτες ακτινολόγους που έχουν στο ιατρείο τους τρίπλεξ αγγείων. Και τι τα κάνετε τα περιστατικά που υπάρχει η υποψία μήπως είναι αγγειοχειρουργικά; Ρώτησα. Αυτά μου είπε, τα διακομίζουμε στην Αθήνα. Όλα τα αγγειοχειρουργικά περιστατικά από το νοσοκομείο Χαλκίδας τα μεταφέρουμε. Έχουμε βέβαια αγγειοχειρουργό, ο οποίος απλώς διαπιστώνει  το πρόβλημα και παίζει το ρόλο του τροχονόμου. Δίνει δηλαδή την εντολή να μεταφερθούν στην Αθήνα.

Μηχάνημα το οποίο βρίσκεται στο ιατρείο του κάθε νέου γιατρού δεν υπάρχει στο νοσοκομείο Χαλκίδας.

Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει τι προκύπτει από αυτό το διάλογο, αλλά νομίζω ότι ή θαυμαστή εικόνα που προσπαθεί να χτίσει το υπουργείο καταρρέει πλήρως. Ένα ολόκληρο νοσοκομείο μιας μεγάλης επαρχιακής πόλης δεν διαθέτει ένα απλό μηχάνημα, το οποίο είναι απαραίτητο για να μπορεί να λειτουργήσει. Ο λόγος που δεν το διαθέτει θα μπορούσε να είναι, όχι διότι  λείπουν τα κονδύλια, αλλά διότι δεν υπάρχει κάποιος εκπαιδευμένος γιατρός ή διότι βολεύει η διακομιδή στην Αθήνα και έτσι η εξασφαλίζεται η ελάχιστη εργασία ή διότι υπάρχουν ιδιωτικά συμφέροντα στην πόλη τα οποία μπορούν να κάνουν το τρίπλεξ έναντι αδράς αμοιβής.

Το αποτέλεσμα της απουσίας ενός τέτοιου μηχανήματος, πέραν του κινδύνου που εγκυμονεί για τους ίδιους τους ασθενείς, είναι μια τεράστια οικονομική αιμορραγία, διότι πηγαινοέρχονται τα ασθενοφόρα, μεταφέροντας κόσμο στην Αθήνα και βέβαια τεράστια επιβάρυνση των ήδη επιβαρυμένων νοσοκομείων της Αθήνας. Τα οποία είναι υποχρεωμένα να ασχολούνται με περιστατικά τα οποία είναι απλά και τα οποία θα μπορούσε να έχουν μείνει στην πόλη από την οποία προέρχονται. Ας μην βέβαια λογαριάσουμε και την ταλαιπωρία των ανθρώπων οι οποίοι από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκονται σε μια πόλη που δεν έχουν πού να μείνουν και πως να οργανώσουν την εκεί παρουσία τους προκειμένου να υποστηρίξουν τους συγγενείς τους.

Το ΕΣΥ … αναβαθμίζεται και νοσοκομεία υπό διάλυση.

Επειδή έχω σχετική εμπειρία από το νοσοκομείο Χαλκίδας και μάλιστα πριν από 30 χρόνια μπορώ να βεβαιώσω ότι τότε υπήρχε γιατρός ο οποίος γνώριζε να κάνει τρίπλεξ αγγείων και εξυπηρετούσε ολόκληρο το νοσοκομείο για τα περιστατικά που χρειάζονταν μια τέτοιου είδους διάγνωση. Εδώ λοιπόν ισχύει το κάθε φέτος και χειρότερα και η υποβάθμιση του εθνικού συστήματος υγείας είναι εμφανέστατη όσο και αν προσπαθούν με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με διθυραμβικές χειραψίες διοικητών, διευθυντών και διαφόρων παρατρεχάμενων να μας πείσουν ότι όλα πηγαίνουν καλά και το ΕΣΥ αναβαθμίζεται. Δυστυχώς για όλους όσοι νομίζουν ότι η Χαλκίδα είναι μια σοβαρή πόλη, θα συνιστούσαμε να πάνε να φάνε το ψάρι τους, προσέχοντας όμως πάρα πολύ να μην τους σταθεί το ψαροκόκκαλο στο λαιμό, γιατί στην περίπτωση αυτή μέχρι να φτάσουν στην Αθήνα και να περιμένουν στις τεράστιες ουρές των αθηναϊκών νοσοκομείων μπορεί να έχουν χάσει τη ζωή τους