Ελληνικά 
English 
Η αξιοπιστία της επιστήμης.Το αλάθητο της επιστήμης και η ισχυρή συνδρομή του κράτους.
(άρθρο:Η αξιοπιστία της επιστήμης) Στο ερώτημα αυτό προσπαθήσαμε να απαντήσουμε την περίοδο της πρόσφατης πανδημίας του κορονοϊού με σειρά άρθρων. Η περίοδος αυτή ανέδειξε πολύ ανάγλυφα το πρόβλημα. Κάποιοι λειτουργοί της επιστήμης ταυτίστηκαν μαζί της και παρουσιάστηκαν να κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Με το κύρος που τους έδινε η ιδιότητα του αλάθητου προέβαλαν τη γνώμη τους ως κυρίαρχη και με την ισχυρή συνδρομή του κράτους φίμωσαν κάθε αντίθετη γνώμη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επιβληθεί μια πλευρά ως η αλάνθαστη και να οδηγηθούμε σε τεράστια λάθη άλλα γραφικά και άλλα τραγικά.
Θυμόμαστε όλοι να μας βομβαρδίζουν με απειλές ότι ο ιός μεταδίδεται από το στόμα με αποτέλεσμα να σαπουνίζουμε τις σακούλες του σούπερ μάρκετ. Τελικά αποδείχθηκε ότι η μετάδοση γινόταν αποκλειστικά από το ανώτερο αναπνευστικό. Όλοι επίσης θυμόμαστε τις αντιφατικές οδηγίες για τη χρησιμότητα της μάσκας. Αρχικά απορρίφθηκε ενώ στη συνέχεια επιβλήθηκε. Από την άλλη η ψευδής αντίληψη ότι οι εμβολιασμένοι δε νοσούν και δε μεταδίδουν, οδήγησε σε απαράδεκτη χαλάρωση της προσοχής εκ μέρους των εμβολιασμένων που «πήραν πίσω τη ζωή τους» και οδήγησαν στο θάνατο πολλούς ανυποψίαστους συνανθρώπους τους.
Η υπακοή της Εκκλησίας στις επιστημονικές απόψεις ως θρησκευτική υποχρέωση.
Αυτή την απόλυτη αλήθεια της Επιστήμης υποστήριξε με πάθος και η Εκκλησία, η οποία συνηθισμένη στη διαχείριση απόλυτων αληθειών υιοθέτησε την υπακοή στις επιστημονικές απόψεις ως περίπου θρησκευτική υποχρέωση. Ανέστειλε την πίστη σε πολλά ζητήματα και αφομοιώθηκε από τις κρατικές οδηγίες που υποτίθεται ότι προέρχονταν από τις περίφημες επιτροπές των ειδικών. Οι τελευταίες βέβαια για καλό και για κακό αμνηστεύθηκαν προκαταβολικά ως ανεύθυνες έναντι του νόμου.
Η αξιοπιστία της επιστήμης και ο προγεννητικός έλεγχος εμβρύων.
Αυτή η λογική της μιας και απόλυτης επιστημονικής αλήθειας που καταργεί κάθε άλλη προσέγγιση είναι πραγματικά ολέθρια και δυστυχώς εφαρμόζεται και σε πολλές άλλες περιπτώσεις στην καθημερινή πρακτική των ανθρώπων. Μία από τις τραγικές –θεωρώ- εφαρμογές, είναι και αυτή του προγεννητικού ελέγχου των εμβρύων. Πλέον έχει καθιερωθεί τα έμβρυα να υποβάλλονται σε μια σειρά από ελέγχους πριν γεννηθούν, προκειμένου να εγγυηθούμε την αρτιμέλειά τους. Το μυστικό της υπόθεσης είναι ότι η κοινωνία μας μισεί την αναπηρία και θεωρεί πολύ προτιμότερη τη θανάτωση του δυνητικά αναπήρου παρά το ρίσκο της γέννησής του.
Οι μέθοδοι προγεννητικού ελέγχου πρακτικά προσπαθούν να πιθανολογήσουν προβλήματα –σωματικά και διανοητικά- ενός εμβρύου και να συστήσουν τη διακοπή της κυήσεως εάν διαπιστωθεί ο κίνδυνος κάποιου τέτοιου προβλήματος. Βέβαια οι μέθοδοι αυτές όπως όλες οι επιστημονικές μέθοδοι λειτουργούν με ποσοστά αληθών και ψευδών διαγνώσεων. Όμως προκειμένου να μη γεννηθεί ένα ανάπηρο παιδί, θα θυσιαστούν και μερικά υγιή. Επίσης με τις μεθόδους αυτές δεν μπορεί να προσδιοριστεί η βαρύτητα του προβλήματος. Οι γνωστές σε όλους τους ασχολούμενους με τα θέματα αυτά διαβαθμίσεις ενός προβλήματος, δε λαμβάνονται καθόλου υπ’ όψη. Ένα παιδί που θα διαγνωστεί με σύνδρομο Down μπορεί να είναι στα όρια του φυσιολογικού ή να πάσχει από σοβαρή διανοητική καθυστέρηση. Για τον προγεννητικό έλεγχο αρκεί που πάσχει από Down. Θα πρέπει να εξοντωθεί.
Το βιβλίο: “Το ωραιότερο πρόσωπο πάνω στη γη”.
Αφορμή για τη διατύπωση αυτών των αληθειών αποτέλεσε ένα βιβλίο που έπεσε αυτές τις ημέρες στα χέρια μου. Ο τίτλος του «Το ωραιότερο πρόσωπο πάνω στη γη» από τις Εκδόσεις του Κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας. Διαβάζουμε: «Το βιβλίο αυτό μιλάει για τις γυναίκες που αντιστάθηκαν στις σημερινές πρακτικές της ιατρικής ευγονικής. Για τις γυναίκες που τους είπαν ότι δεν πρέπει να γεννήσουν τα παιδιά τους, επειδή διαγνώστηκε κάποια αναπηρία είτε στις ίδιες είτε σ᾽ εκείνα. Για τις γυναίκες που αντιστάθηκαν στην ιδεολογία ελέγχου ποιότητας και προτύπων τελειότητας. Τόλμησαν να προκαλέσουν την κρατούσα ιατρική και κοινωνική νοοτροπία. Στάθηκαν απέναντι σε μια κοινωνία απέραντα φοβική προς την αναπηρία και τα στίγματά της. Παρότι αντιμετώπισαν σιωπηρή αποδοκιμασία έως και εχθρότητα, γέννησαν τα παιδιά τους, με την πεποίθηση ότι αξίζει να γευθούν το δώρο της ζωής...»
Η αξιοπιστία της επιστήμης.Όταν συμφέρονται και αντιλήψεις οδηγούν στο θάνατο ανθρώπινες ζωές.
Μελετώντας κανείς αυτό το βιβλίο βρίσκει στις ιστορίες του την εφαρμογή όσων ήδη περιγράψαμε για τους επιστήμονες. Διαχειριζόμενοι ως απόλυτοι κυρίαρχοι την επιστημονική γνώμη που πηγάζει από συμφέρονται και αντιλήψεις οδηγούν στο θάνατο ανθρώπινες ζωές και στην απόγνωση ανθρώπους που πείθονται ότι ο τερματισμός της εγκυμοσύνης είναι μονόδρομος. Γιατί η αναπηρία κοστίζει πολύ σε χρήματα στο ανάλγητο κράτος που μόνο πρόνοια δεν προσφέρει αλλά και στους ανθρώπους που πρέπει να σηκώσουν το Σταυρό της θυσίας για να στηρίξουν μια ζωή.
Όταν όμως πάρουν τη δύσκολη απόφαση διαπιστώνουν άλλοτε ότι έχει γίνει λάθος και το παιδί που φέρνουν στον κόσμο είναι υγιέστατο είτε άλλοτε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τους τα παρουσίαζαν είτε τέλος ότι είναι πράγματι όσο δύσκολα παρουσιάζονταν αλλά αυτή η δυσκολία στην πράξη ήταν πολύ πιο μικρή μπροστά στην ικανοποίηση που προσφέρει η ζωή που έφεραν στον κόσμο.
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έγιναν την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού είναι ότι παρουσιάστηκαν οι κρατικοί επιστήμονες ως η Επιστήμη που κατείχε την απόλυτη αλήθεια και έτσι χωρίς ηθική και χωρίς φραγμό η δήθεν επιστήμη αυτή αφέθηκε ελεύθερη να αμφισβητεί το ίδιο το ανθρώπινο πρόσωπο. Η επιστήμη κατά τον Πλάτωνα και όχι φυσικά μόνο, που χωρίζεται από την αρετή είναι πανουργία και όχι σοφία. («Πασά τε επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης καί τής άλλης αρετής, πανουργία τις, καί ού σοφία φαίνεται.» Πλάτων: Μενέξενος)