Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Επιδημία κορονοϊού και lockdown. Έξαρση νέας (;) επιδημίας στην Κίνα;

(άρθρο:Επιδημία κορονοϊού και lockdown) Την περίοδο αυτή πολύς θόρυβος γίνεται για την έξαρση μιας νέας (;) επιδημίας στην Κίνα, που επαναφέρει πρόσφατες μνήμες και ανησυχεί τους πολίτες. Για να σχολιάσουν το γεγονός εμφανίστηκαν οι γνωστοί τηλεαστέρες επιστήμονες, οι οποίοι και την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού είχαν την τιμητική τους και το στασίδι τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Όμως επειδή φαίνεται ότι η μνήμη μας είναι τόσο κοντή ώστε να πέφτουμε εύκολα θύματα εξαπάτησης θα πρέπει να θυμηθούμε ορισμένα πράγματα.

Σε 190 άρθρα μου εξήγησα σκέψεις και απόψεις που διέφεραν από όσα διακινούνταν την εποχή των lockdown.

Από την περίοδο του κορονοϊού μέχρι σήμερα έγραψα περισσότερα από 190 άρθρα στις δύο ιστοσελίδες των ιατρείων που εργάζομαι. Ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσα να εκφράσω κάποιες σκέψεις και απόψεις που διέφεραν από όσα επισήμως διακινούνταν εκείνη την εποχή. Και όχι μόνο, όπως θα θυμάστε, υπήρχε αποκλεισμός κάθε αντίθετης άποψης αλλά υπήρχε και ο κίνδυνος να διωχθείς με βάση το νόμο «περί διασποράς ψευδών ειδήσεων» Πολλές φορές φίλοι αγαπητοί με είχαν προειδοποιήσει να προσέχω για όσα γράφω, ενώ άλλοι έβρισκαν τον τρόπο γραφής επιθετικό και εξέφραζαν διαφωνίες για το ύφος μου.

Ο λόγος που έγραφα ήταν η διάθεσή μου, για πράγματα που θεωρούσα ότι ξέρω καλά, να προστατεύσω τους ανθρώπους που με διάβαζαν από τις λάθος επιλογές που έκρυβαν και αρκετή ιδιοτέλεια, αυτών που διοικούσαν. Όλα τα άρθρα μου βρίσκονται ακριβώς όπως γράφηκαν στη θέση τους χωρίς την παραμικρή αλλοίωση και θα ήθελα τώρα που ο χρόνος δοκιμάζει τις απόψεις όλων μας να ακούσω την κριτική ειδικών και μη.

Επιδημία κορονοϊού και lockdown. Υποτίθεται ότι το lockdown θα μας προστάτευε από μαζικούς θανάτους.

Ένα από τα θέματα που με απασχόλησαν ώστε να αφιερώσω αρκετά άρθρα, ήταν το θέμα της καραντίνας, του περίφημου lockdown που μας έκλεισε στα σπίτια μας επί ολόκληρους μήνες και υποτίθεται ότι μας προστάτεψε από μαζικούς θανάτους. Είχα περιγράψει τον προβληματισμό μου για τη σύλληψη και την εκτέλεσή του και βέβαια τις οφθαλμοφανείς υπερβολές του. Θα θυμίσω ότι φθάσαμε στο σημείο να μη μπορούμε χωρίς ειδική άδεια να μετακινούμαστε από δήμο σε δήμο και να βάζουμε γενναία πρόστιμα σε όποιον επιχειρούσε να επισκεφθεί το εξοχικό του ή το σπίτι στο χωριό.

Το lockdown στην  περίπτωση της Κίνας.

Ο σκοπός σύμφωνα με όσους το επέβαλαν ήταν να περιορίσουν τη διάδοση της νόσου και την επιβάρυνση των νοσοκομείων που ασφυκτιούσαν από την πίεση που τους ασκείτο. Το κατάφεραν; Όχι βέβαια. Γιατί από τη στιγμή που υπήρχε και η ελάχιστη δραστηριότητα ο ιός μπορούσε να τρυπώσει στα κλειστά σπίτια και να μεταδοθεί από το μέλος της οικογένειας που αναγκαστικά κυκλοφορούσε. Πολλοί φώναζαν για επιβολή πιο σκληρής καραντίνας και προέβαλαν το παράδειγμα της Κίνας ως χώρας που με τα απάνθρωπα και φασιστικά μέτρα που επέβαλε φθάνοντας να ξυλοκοπεί και να πυροβολεί στους δρόμους όποιον κυκλοφορούσε χωρίς άδεια, μείωσε δραστικά τα κρούσματα. Μέτρα όπως η έξοδος ενός μέλους ανά οικογένεια μια φορά την εβδομάδα για προμήθεια τροφίμων προβάλλονταν ως η λύση του προβλήματος. Πολλοί μάλιστα από εμάς ήμασταν έτοιμοι να τα δεχθούμε.

Σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα στην Κίνα.

Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα. Χιλιάδες Κινέζοι νοσούν βαρύτατα από πνευμονία, μια μεγάλη επιδημία έχει εξαπλωθεί στη χώρα και εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο. Οι ανοσολογικά αδύναμοι λόγω αποκλεισμού άνθρωποι είναι ευάλωτοι όχι μόνο σε κορονοϊό αλλά και σε πολλούς άλλους ιούς πολύ απλούστερους. Ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά που κλείστηκαν μέσα και δε μπόρεσαν να εμπλουτίσουν το ανοσολογικό οπλοστάσιό τους με αντισώματα είναι ο πληθυσμός που βρίσκεται πραγματικά σε κίνδυνο. Γιατί μπορεί ο κορονοϊός να μην σκότωσε κανένα  υγιές παιδί αλλά οι άλλες λοιμώξεις δεν είναι τόσο ευγενικές όταν τα βρίσκουν ατείχιστα. Χτίζαμε δήθεν τείχος ανοσίας κατά την πανδημία. Αλλά μάλλον γκρεμίζαμε αυτό που ήδη υπήρχε.

Επιδημία κορονοϊού και lockdown. Τα …παιδιά της καραντίνας.

Τα αποτελέσματα του lockdown είναι φανερά όσο και αν τα κρύβουμε. Ο ασυγκράτητος πληθωρισμός που δήθεν σχετίζεται με πολέμους έχει τη ρίζα του στη διανομή χρημάτων χωρίς παραγωγή, παιδί της καραντίνας. Η ενδοοικογενειακή βία και οι βαρύτατες ψυχολογικές βλάβες που βιώνουμε, ιδιαίτερα εμείς οι λειτουργοί της υγείας, είναι παιδιά της καραντίνας. Τα βαθύτατα τραύματα στις ψυχές των παιδιών και η ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά τους είναι παιδιά της καραντίνας. Το έλλειμμα στη μόρφωση και η διάλυση της σχολικής ζωής είναι παιδιά της καραντίνας. Η καραντίνα έχει πολλά τέτοια παιδιά.

Όταν απομακρυνθούμε από τα γεγονότα ελπίζω ότι θα μελετηθούν σε βάθος όλες οι επιπτώσεις του lockdown. Ακόμη και αυτή η υποχρεωτική και ασφυκτική χρήση της μάσκας που από τότε αλλά κυρίως τώρα αμφισβητείται από σημαντικές επιστημονικές και επιδημιολογικές μελέτες.

Δεν προστατέψαμε τους πραγματικά ευάλωτους.

Και θα ρωτήσει κάποιος «και τι να κάναμε»; Δε θα τολμούσα να το γράψω αν δεν το φώναζα συνεχώς από την αρχή της πανδημίας. Αφού ξέραμε ότι οι ευάλωτοι είναι οι άνω των 70 και οι έχοντες σοβαρές νόσους θα έπρεπε να απομονώσουμε αυτούς. Και όλοι οι άλλοι να κυκλοφορούν με προφυλάξεις. Να μη σταματήσει η οικονομική, κοινωνική, εκπαιδευτική ζωή. Οι νοσούντες νέοι να μην πηγαίνουν στα νοσοκομεία αλλά να αντιμετωπίζονται σπίτι. Το εφήρμοσα με το φόβο της ποινικής δίωξης όπως έγινε με άλλους συναδέλφους που τους αφαιρέθηκε και η άδεια άσκησης επαγγέλματος, και σας πληροφορώ ότι δεν υπήρξε ούτε μία απώλεια. Αντίθετα πολλοί νέοι ταλαιπωρήθηκαν στα νοσοκομεία και λίγοι πέθαναν (το 4% περίπου των απολεσθέντων)  γιατί ο κορονοϊός δε σκοτώνει νέους αλλά οι βαρύτατες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις το κάνουν εύκολα.

Γράφω, γιατί πρέπει να βγουν συμπεράσματα γι αυτό που μας συνέβη.

Όλα αυτά τα γράφω όχι για να δικαιωθώ. Έτσι και αλλιώς αυτό δε γίνεται γιατί τότε θα πρέπει πολλοί να κατηγορήσουν τους εαυτούς τους. Το κάνω γιατί πρέπει να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα από όλο αυτό που μας συνέβη. Ώστε να προστατευθούμε στο μέλλον. Όσο για απόδοση ευθυνών; Αφού ακόμη περιμένουμε έστω και μια καταδίκη για τα Τέμπη που είναι χειροπιαστό έγκλημα, είναι πολύ να ζητάμε ευθύνες για ένα έγκλημα που χρειάζεται σκέψη για να το καταλάβουμε.

Υ.Γ. Όσοι έχετε το χρόνο και τη διάθεση να πατήσετε πάνω στους συνδέσμους των άρθρων για να δείτε τι έγραφα, παρακαλώ ξεκινήστε από την ημερομηνία δημοσίευσης. Αυτή είναι και η αξία τους.