Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Πανδημία:τρομοκρατία κράτους και ΜΜΕ.

Από την αρχή αυτής της πανδημίας ένα από τα όπλα που χρησιμοποίησε το σύστημα που απαρτίζεται από το κράτος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους «ειδικούς» επιστήμονες των επιτροπών και όλους τους δορυφόρους τους είναι ή τρομοκρατία. Η τρομοκρατία της εικόνας με τα αμφιβόλου αξιοπιστίας πλάνα από τάφους και φέρετρα, από καμιόνια που μετέφεραν νεκρούς και από ασθενείς μέσα από ΜΕΘ που αντίθετα σε κάθε δεοντολογία γίνονταν κοινό θέαμα μπροστά στο αδηφάγο κοινό. Τότε είχαμε καλέσει το λαλίστατο κατά τα άλλα Ιατρικό Σύλλογο να πάρει θέση και να οδηγήσει στα πειθαρχικά όσους πρόσβαλαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αλλά αυτός ήταν και είναι απασχολημένος με το να καταδιώκει και να απειλεί όσους έχουν αντίθετη άποψη.

Πανδημία:τρομοκρατία κράτους και ΜΜΕ.Η τρομοκρατία της είδησης που στοχευμένα προβάλλει αυτό που θέλει.

Η τρομοκρατία της είδησης που στοχευμένα προβάλλει αυτό που θέλει. Αν θέλουμε να εμβολιαστούν τα παιδιά αρχίζουμε να μιλάμε για παιδιά που νοσούν βαριά και αν βρούμε και κάποιο παιδί που πέθανε τότε αυτό αντίθετα σε κάθε στατιστική γίνεται πρωτοσέλιδο με τον τίτλο «Τα παιδιά πεθαίνουν από τον ιό». Αν μας ενδιαφέρει ο εμβολιασμός των νέων κυνηγάμε κάποιο νέο που πέθανε ή νόσησε βαριά για να τον προβάλλουμε. Αν πάλι σκοπός μας είναι να προβάλλουμε την αξία των εμβολίων εμφανίζουμε κάποιο χαροκαμένο συγγενή ο οποίος υπό το βάρος του πρόσφατου πένθους του είναι διατεθειμένος ή εμείς τον βάζουμε να πει ότι «πρέπει». Αν είχε εμβολιαστεί θα είχε σωθεί.

Οι κυβερνώντες πιστεύουν ότι υπό το κράτος του φόβου και της τρομοκρατίας θα πετύχουν τους σκοπούς τους.

Πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι υπό το κράτος του φόβου και της τρομοκρατίας, με τη δύναμη της είδησης και της εικόνας θα πετύχουν τους σκοπούς τους. Πρώτα από όλα θα πρέπει να απενοχοποιηθούν οι ίδιοι για τα σφάλματα που έκαναν. Οι 15.500 νεκροί που ολοένα αυξάνονται πρέπει στο γενικό υποσυνείδητο να αποδοθούν στην ατομική ευθύνη και τα λάθη που έκανε η κοινωνία. Η κατ’ εξοχήν υπεύθυνη για τη λήψη των αποφάσεων διοίκηση, δε φέρει ευθύνες. Οι πολίτες δεν ακολούθησαν τις «σοφές» οδηγίες. Αν τις είχαν ακολουθήσει  θα είχαμε σωθεί. Η ανευθυνότητα των πολιτών οδήγησε στις εκατόμβες των θυμάτων. Όμως τα μέτρα και η εφαρμογή τους είναι ευθύνη πρωτίστως του κράτους και αυτό θα πρέπει να αναζητήσει τις ευθύνες του για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν.

Πανδημία:τρομοκρατία κράτους και ΜΜΕ. Και ο καθηγητής λοιμωξιολογίας…

Με μεγάλη μου λύπη παρακολουθώ από την αρχή της πανδημίας τις παρεμβάσεις του καθηγητή της Λοιμωξιολογίας και επισήμως αναγορευθέντα ως σύμβολο κατά της πανδημίας. Με στοχευμένες για την καριέρα και τις επιδιώξεις του παρεμβάσεις, εκμεταλλευόμενος  το προφίλ του και τις διαχρονικές διασυνδέσεις του με το Κράτος και την Εκκλησία υπηρέτησε αλλά και παρέσυρε αμφοτέρους σε κινήσεις και αποφάσεις. Και ανασύρεται σε κάθε ευκαιρία απολαμβάνοντας την αφειδώλευτη προβολή των ΜΜΕ για να ντύσει με επιστήμη τις κυβερνητικές αλλά και εκκλησιαστικές αποφάσεις. Με τη δύναμη της στατιστικής που μπορεί να βγάλει όποιο αποτέλεσμα επιθυμούμε δίνει το άλλοθι στα εγκληματικά σφάλματα που έχουν γίνει όλο αυτό το διάστημα.

Πρόσφατα χρησιμοποίησε περίεργες μεθόδους για αν πείσει ότι γλυτώσαμε κάποιες χιλιάδες νεκρών χωρίς να κάνει κουβέντα ούτε για τους χιλιάδες θανάτους, ούτε για την καταστροφή μιας ολόκληρης κοινωνίας, ούτε για τα προσωπικά ψυχολογικά δράματα που κατέστρεψαν οικογένειες και μεμονωμένα άτομα. Δεν είδε άραγε το διαλυμένο σύστημα υγείας που υπηρετεί; Δεν είδε τις κατ’ όνομα ΜΕΘ που η θνησιμότητά τους φτάνει και το 100%; Αν πίστευα ότι δε γνωρίζει την αλήθεια δε θα αναφερόμουν σε αυτόν. Όμως δυστυχώς και την αλήθεια ξέρει και το ψέμα γνωρίζει. Το μόνο ελαφρυντικό είναι ότι ως εργαστηριακός  και αποστειρωμένος κατ’ ουσία ιατρός, δεν έχει θητεύσει εκεί που δίνονται οι μάχες, στις ΜΕΘ και ίσως η γνώση του να είναι αποκλειστικά θεωρητική.

Το εμβόλιο και η τρομοκρατία των ΜΜΕ. Η υπερπροβολή τρομακτικών πληροφοριών και οι ανεμβολίαστοι.

Τώρα λοιπόν που οι εμβολιασμοί έχουν βαλτώσει ο τύπος γέμισε από ειδήσεις για ανεμβολίαστους που νόσησαν βαριά, που πεθαίνουν, που μεταμελούνται και ζητούν επειγόντως να εμβολιαστούν. Πραγματικά τα ΜΜΕ έχουν γίνει τρομοκράτες. Με τη βοήθεια των γνωστών τηλεαστέρων ιατρών και λοιπών επικουρικών επιστημόνων σκορπούν τον φόβο και την ανασφάλεια. Παρ’ όλο που σίγουρα πίσω από αυτά βρίσκονται δεξιοτέχνες της προπαγάνδας να θυμίσουμε απλά πράγματα που είναι γνωστά σε πρωτοετείς φοιτητές του μάρκετινγκ. Η υπερπροβολή τρομακτικών πληροφοριών μπορεί ίσως να φοβίσει κάποιους και να τους χειραγωγήσει.

Κάποιους όμως άλλους τους οδηγεί στο φόβο και την απόγνωση και κάποιους άλλους στην άρνηση και την αντίδραση. Αυτό ακριβώς που βλέπουμε. Κάποιοι υπό το κράτος του φόβου έσπευσαν να εμβολιαστούν αν και δεν ήσαν πολύ σίγουροι γι’ αυτό που έκαναν. Αυτό το βλέπουμε από τη μετά τον εμβολιασμό περίοδο. Επιμένουν πιεστικά ότι όσα δεινά παρουσιάστηκαν στην υγεία τους οφείλονται στον εμβολιασμό. Παρά την προσπάθειά μας να τους πείσουμε ότι δε φταίνε για όλα τα εμβόλια, αυτοί είναι αμετάπειστοι. Η ζωή τους έχει αλλάξει μετά τον εμβολιασμό και ο φόβος είναι μόνιμος σύντροφός τους.

Αυτοί που δεν θέλουν να εμβολιαστούν, ο φόβος και οι θεωρίες συνωμοσίας.

Κάποιοι άλλοι απλώς φοβούνται. Δε θέλουν να εμβολιαστούν αλλά ακούγοντας όσα μεταδίδουν τα ΜΜΕ τρομοκρατούνται και παρουσιάζουν συμπτώματα κατάθλιψης και πανικού. Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στο θάνατο από τον ιό και το θάνατο από τα εμβόλια. Είναι συχνοί τρόφιμοι των ιατρείων αν και συνήθως εμπιστεύονται περισσότερο την τηλεφωνική επικοινωνία. Η ζωή τους είναι δύσκολη και η κρίση τους θολωμένη.

Τέλος υπάρχουν κι αυτοί που διακρίνοντας την υπερβολή αντιδρούν. Είναι τις πιο πολλές φορές έξυπνοι άνθρωποι που ανακαλύπτοντας πίσω από όσα λέγονται τη σκοπιμότητα απορρίπτουν την πληροφορία. Είναι οι άνθρωποι που θα επιθυμούσαν τη γόνιμη αντιπαράθεση ιδεών και όχι τις κραυγές και απειλές. Αυτοί με την ανήθικη σπίλωση της προσωπικότητάς τους απορρίπτουν τον τίτλο του «ψεκασμένου» και αποτελούν την μεγάλη μερίδα όχι τω αντιεμβολιαστών όπως παρουσιάζονται αλλά των σκεπτικιστών για τα συγκεκριμένα εμβόλια αλλά κυρίως του τρόπου προβολής τους. Θα προτιμούσαν αν μιλάμε περισσότερο για τις -υπαρκτές- αδυναμίες των εμβολίων και τις επίσης υπαρκτές επιπλοκές τους. Η σιωπή για αυτά τους προκαλεί υποψίες και  οδηγεί κάποιους από αυτούς ακόμη και σε θεωρίες συνωμοσίας.

Ένα κράτος δε μπορεί να τρομοκρατεί…

Σε κάθε περίπτωση ένα κράτος δε μπορεί να τρομοκρατεί. Η μέθοδος του μπαμπούλα για να φάει ο μικρός το φαΐ του δεν υπήρξε ποτέ αποτελεσματικός, αντίθετα οδηγεί τα παιδιά σε φοβίες και συμπλέγματα αλλά και τα πιο έξυπνα από αυτά στην απόρριψη του γονιού. Αν πράγματι το σύστημα επιθυμούσε ένα καλύτερο αποτέλεσμα θα έπρεπε να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο. Αυτόν της πειθούς και της ελευθερίας της αντιπαράθεσης των επιστημόνων και όχι του φόβου, της λογοκρισίας και των πειθαρχικών.