Ελληνικά 
English 
Πως ένας ατελής μικροοργανισμός αποκάλυψε τον πολιτισμό μας.
(Βιοηθική πανδημία και θάνατος) Πριν ξεκινήσουμε τη συζήτηση νομίζω ότι οφείλω να εξηγήσω αυτό που χτυπά τόσο προκλητικά στον υπότιτλο του άρθρου αυτού. Ατελής ένας ιός που έχει σκορπίσει τον όλεθρο στην οικουμένη; Κι όμως έτσι είναι. Ένας ιός είναι ένας μικροοργανισμός που δε μπορεί να ζήσει έξω από ένα άλλο, ολοκληρωμένο κύτταρο. Μόνος του σε λίγα λεπτά ή ώρες πεθαίνει. Ψάχνει να βρει ένα κύτταρο για να πολλαπλασιαστεί και να ζήσει, μέχρι που αυτός και οι «απόγονοί του» το καταστρέψουν και αποικίσουν άλλα κύτταρα. Και αυτός ο πολλαπλασιασμός και η καταστροφή βλάπτει τον οργανισμού στον οποίο ανήκουν τα κύτταρα αυτά και μπορεί να οδηγήσει σε νόσο ή και θάνατο. Όμως ο οργανισμός έχει μηχανισμούς να τους καταστρέψει τους ιούς αρκεί να του δοθεί ο χρόνος και η υποστήριξη. Όλα αυτά είναι απαραίτητα για όσα θα πούμε αμέσως.
Η ιατρικής έχει επιτρέψει σε ανθρώπους εξασθενημένους λόγω προβλημάτων υγείας ή ηλικίας να παρατείνουν τη ζωή τους.
Γιατί λοιπόν ένα τέτοιος ασήμαντος μικροοργανισμός προκαλεί χιλιάδες θανάτους ανά την οικουμένη και μάλιστα σε χώρες που αποτελούν το καύχημα του πιο πολιτισμένου μέρους του πλανήτη όπως η Ιταλία, η Γαλλία, ή το Ηνωμένο Βασίλειο ή οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Μα διότι ακριβώς η πρόοδος της ιατρικής έχει επιτρέψει σε ανθρώπους εξασθενημένους λόγω προβλημάτων υγείας ή ηλικίας να παρατείνουν τη ζωή τους. Αυτό είναι το σύγχρονο θαύμα της τεχνολογίας που συνεπικουρεί τις τελευταίες δεκαετίες την ιατρική. Το πρόβλημα είναι φοβάμαι ότι η τεχνολογία εξελίχθηκε πολύ αλλά η ηθική και η πνευματική καλλιέργεια ατρόφησαν.
Βιοηθική πανδημία και θάνατος:Γιατί λοιπόν πεθαίνουν χιλιάδες σε Ευρώπη και Αμερική;
Γιατί λοιπόν πεθαίνουν χιλιάδες σε Ευρώπη και Αμερική; Γιατί αυτούς τους «ευπαθείς» όπως τους ονομάσαμε δεν μπορούμε σήμερα να τους υποστηρίξουμε. Ακούμε αυτές τις μέρες απολογισμούς νεκρών και βλέπουμε κομβόι φορτηγών που κουβαλούν νεκρούς. Ακούμε και κραυγές ευαίσθητων ιατρών που σπάνε τη σιωπή και ίσως λόγω της ευαισθησίας τους αυτής χαρακτηριστούν ακατάλληλοι και προβληματικοί. Τι λένε αυτοί οι καλοί επιστήμονες;
Βιοηθική πανδημία και θάνατος :Πρέπει να επιλέξουμε ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν
Ένας ιατρός από το Μπέργκαμο της Ιταλίας λέει: « αφήνουμε τους ανθρώπους να πεθάνουν αβοήθητοι. Κάνουμε επιλογή όσους πιστεύουμε ότι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να τα καταφέρουν και τους άλλους τους ναρκώνουμε για να πεθάνουν πιο ήρεμοι». Λέει μια ιατρός από τα προάστια του Παρισιού: « πρέπει να επιλέξουμε ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν. Μας βοηθούν επιτροπές βιοηθικής από τα νοσοκομεία δίνοντάς μας κατευθυντήριες οδηγίες για το ποιοι είναι πιο βιώσιμοι.
Βάζουμε κριτήρια την πιθανότητα κάποιου να ζήσει τα επόμενα δύο χρόνια -προσδόκιμο επιβίωσης λέγεται στην ιατρική- και τους άλλους τους αφήνομε να πεθάνουν προσπαθώντας να κάνουμε πιο ανώδυνο το θάνατό τους». Λέει ένας ιατρός από την Ισπανία: «Όσοι είναι πάνω από 65 ετών ή έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας δεν μπορεί να υποστηριχθούν. Τους βγάζουμε από τους αναπνευστήρες εφ’ όσον υπάρχουν νεότεροι που τους χρειάζονται, τους ναρκώνουμε και κρατώντας τους το χέρι αφού δεν επιτρέπεται να παρευρίσκονται συγγενείς τους τους βλέπουμε να πεθαίνουν. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ».
Βιοηθική πανδημία και θάνατος :Σώστε τους πιο βιώσιμους γιατί το σύστημα θα καταρρεύσει
Όλα αυτά τα λένε οι ιατροί κλαίγοντας και αποδεικνύοντας την ευαισθησία τους. Είναι κάτι που κάνουν με πόνο ψυχής. Μην πάτε μακριά. Το ίδιο γίνεται ήδη και στη χώρα μας. Όταν ακούμε για τον 90χρονο που πέθανε σε ένα μικρό επαρχιακό νοσοκομείο, ή κάποιους άλλους που πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ σε περιφερικά νοσοκομεία με ελάχιστες υποδομές που υπό κανονικές συνθήκες διακομίζουν σε μεγάλες πόλεις πολύ πιο απλά περιστατικά, καταλαβαίνουμε ότι η σιωπηρή γραμμή που δίνεται είναι: «Σώστε τους πιο βιώσιμους γιατί το σύστημα θα καταρρεύσει.»
Αυτό εξηγεί και τα δάκρυα του εθνικού μας λοιμωξιολόγου όταν αναφερόταν στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Ήξερε πως το σύνθημα έχει δοθεί ήδη και αν όπως αναμένεται το ΕΣΥ κατακλυστεί από ασθενείς θα πρέπει να ακολουθήσουμε ευρύτερα τη γραμμή αυτή. Αυτός ξέρει και πιστεύω και ελπίζω ότι δεν εγκρίνει, αυτή όμως είναι η γυμνή σκληρή αλήθεια.
Η ευθανασία έχει νομιμοποιηθεί.
Ένας «πολιτισμός» που θυσιάζει τους πιο αδύναμους που θα έπρεπε να προστατεύσει. Δε μας βρήκε απροετοίμαστους η πανδημία. Αυτό το καλλιεργήσαμε τα τελευταία χρόνια. Ξέρετε πως λέγεται αυτή η φρικτή επιλογή; ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ. Αυτή που έχει νομιμοποιηθεί σε πολλές προηγμένες χώρες και τόσο έχει υμνηθεί. Η τακτική αυτή για μένα που έζησα 21 έτη μέσα σε ΜΕΘ από την πιο ταπεινή θέση του εφημερεύοντος ιατρού, μέχρι την υπεύθυνη θέση του Διευθυντή είναι μια νοοτροπία που συνάντησα και πολέμησα όσο μπόρεσα σε όλη την πορεία μου. Η ζωή αυτού αντί του άλλου. Αφήνουμε κάποιον να πεθάνει γιατί κρίνουμε ότι δεν έχει πιθανότητες να ζήσει.
Ανάγκη μέσα σε ένα ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ να προσέξουμε τις ΜΕΘ.
Γινόμαστε εμείς Θεοί και αφήνουμε να σβήσει μια ζωή που τρεμοσβήνει. Θυμάμαι καθημερινές αντιθέσεις και αντιδράσεις που με εξόντωναν πολλές φορές. «Μα το σύστημα δεν αντέχει». Πρέπει να το ενισχύσουμε. Βλέπαμε ανθρώπους να πεθαίνουν σε απλούς θαλάμους νοσηλείας, διασωληνωμένοι αλλά χωρίς καμιά άλλη βοήθεια σε μεγάλα νοσοκομεία και το είχαμε συνηθίσει. Έγραφα σε μία έγκριτη ιστοσελίδα πριν μερικούς μήνες για την ανάγκη μέσα σε ένα ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ να προσέξουμε τις ΜΕΘ και κάποια εμβριθής συνάδελφος με κατακεραύνωσε με μελέτες που έλεγαν ότι δε χρειάζονται οι ΜΕΘ.
Και γιατί υπάρχουν αυτές οι μελέτες; Για να δικαιολογήσουν το ότι δε θέλουμε να ξοδέψουμε χρήματα για τις ακριβές Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πεθαίνουν αβοήθητοι άνθρωποι σε μια πόλη, το Μιλάνο, που είναι από τις πλουσιότερες στον κόσμο και πριν λίγες μόλις ημέρες φιλοξένησε την πιο ακριβή εβδομάδα μόδας. Εκατομμύρια στη μόδα αλλά ένα σύστημα υγείας διαλυμένο. Η επιλογή είναι τα χρήματα να δίνονται στη βιομηχανία του θεάματος και όχι στη μη ανταποδοτική προστασία των «ευπαθών»
Βιοηθική: η ηθική στην επιστήμη.
Η Βιοηθική είναι η επιστήμη στην οποία πρέπει να εμβαθύνουμε γιατί μιλά για την ηθική στην επιστήμη. Δε σας κρύβω ότι αυτός είναι ο λόγος που θέλησα δουλεύοντας σε ΜΕΘ να τη σπουδάσω. Αλλά δε χρειάζεται να σπουδάσει κάποιος. Αρκεί και περισσεύει η πνευματική καλλιέργεια και η ανθρώπινη ευαισθησία. Πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα σε μια ομιλία ενός πιστού χριστιανού καθηγητή που ανέλυε στο ακροατήριό του ότι θα πρέπει να συσταθούν επιτροπές βιοηθικής στα νοσοκομεία για να αποφασίζουν κατά πλειοψηφία ποιων ασθενών τη ζωή υποστηρίζουμε και ποιων όχι. Αντέδρασα και με τον αντίλογο έφερα τους διοργανωτές σε δύσκολη θέση και κατέστρεψα νομίζω το καλό κλίμα και το γεύμα που θα επακολουθούσε. Δεν το έκανα από παραξενιά.
Ο καθένας μας που αντιδρά σε τέτοιες λογικές υπερασπίζεται το γέροντα πατέρα και τη γερόντισσα μάνα του, υπερασπίζεται τον αληθινό πολιτισμό. Ας μας χαρακτηρίσουν όπως θέλουν οι «φωτισμένοι» υπερασπιστές της Ευθανασίας. Ο κάθε ιατρός ορκίστηκε να υπερασπίζεται τη ζωή, την όποια ζωή. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε όλοι μας.
Γιατί δεν θωρακίσαμε τα συστήματα υγείας στον «πολιτισμένο» κόσμο.
Η ανθρώπινη ζωή έχει ανεκτίμητη αξία ακούμε να λένε οι ταγοί μας πολιτικοί και πνευματικοί. Όμως φαίνεται τελικά ότι έχει τίμημα. Γι’ αυτό δε θωρακίσαμε τα συστήματα υγείας στον «πολιτισμένο» κόσμο. Γιατί ο πολιτισμός μας είναι πολιτισμός ανάπηρος. Γι’ αυτό ένας τόσο δα ιός μας αποκάλυψε. ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ κάνει για λογαριασμό μας. Μετά το πέρασμά του η κοινωνία μας θα μπορεί να είναι ήσυχη. Απαλλάχθηκε από τα βαρίδια. Μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητη το δρόμο της ευμάρειάς της.