Απολογισμός πανδημίας κορονοϊού. Τέλος πρώτης φάσης.
(Απολογισμός πανδημίας κορονοϊού) Φτάνοντας όπως όλα δείχνουν και όπως κι εμείς είχαμε προβλέψει στο τέλος της πρώτης φάσης της πανδημίας του κορονοϊού, όπως πρέπει πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις να γίνεται, θα επιχειρήσουμε ένα απολογισμό όσων συνέβησαν. Θα παραπέμψουμε βέβαια σε μια σειρά άρθρων που από τις αρχές Μαρτίου αναρτήσαμε στην ιστοσελίδα μας για όποιον θέλει να έχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για όσα με τη δική μας ματιά επισημάναμε. Δεν ήσαν τις περισσότερες φορές επανάληψη της επίσημης άποψης. Εξάλλου τη μια και μοναδική επίσημη άποψη την ακούγατε, τη διαβάζατε και τη βρίσκατε σε όλα τα ΜΜΕ και τις μεγάλες ιστοσελίδες.
Η δική μας άποψη ήταν μια συζήτηση με τους ασθενείς και φίλους μας. Μια κουβέντα που θα μπορούσε να γίνει στο ιατρείο μας, σε ένα σαλόνι ή από το τηλέφωνο. Δε σκόπευε σε αριθμούς και τηλεθεάσεις ή μεγάλες αναγνώσεις. Δεν είχε δεύτερες, ανομολόγητες επιδιώξεις. Είχε σα σκοπό να διαφωτίσει, να ενισχύσει, να απαντήσει σε απορίες και κυρίως να στηρίξει όσους είχαν τρομοκρατηθεί από τη σκόπιμη προπαγάνδα. Αφορμή έπαιρνε από τα εκατοντάδες τηλεφωνήματα ανησυχούντων γνωστών και ασθενών. Απαντούσε σε πραγματικά ερωτήματα και χρησιμοποιούσε πραγματικά γεγονότα και την κοινή λογική. Η ανατροφοδότηση ήταν θετική και ευχαριστώ όσους έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τις σκέψεις μας και να τις σχολιάσουν.
Απολογισμός πανδημίας κορονοϊού.Η πρώτη φάση της πανδημίας πέρασε.
Η πρώτη φάση λοιπόν της πανδημίας πέρασε. Για όσους φοβούνται έξαρση της νόσου μέσα στο καλοκαίρι ας χρησιμοποιήσουμε και πάλι την κοινή λογική. Ο κορονοϊός SARS-COV-2 είναι ένας ιός της οικογενείας που προκαλεί εποχιακές λοιμώξεις του αναπνευστικού τους χειμερινούς μήνες. Η κοινή πείρα λέει ότι αυτοί οι ιοί δεν προκαλούν επιδημίες τους θερινούς μήνες λόγω των συνθηκών θερμοκρασίας και υγρασίας που επικρατούν. Έτσι τουλάχιστον για λίγο μπορούμε να ηρεμήσουμε. Η δεύτερη φάση που όλοι πρέπει να περιμένουμε θα ξεκινήσει το φθινόπωρο και θα είναι πιθανώς πιο προβληματική. Γιατί; Ασφαλώς διότι υπήρξε η πρώτη φάση αλλά και διότι η πρώτη φάση δεν αξιοποιήθηκε όσο θα έπρεπε.
Απολογισμός πανδημίας κορονοϊού.Μαζικό κλείσιμο όλων των δραστηριοτήτων λόγω ενός ανοργάνωτου συστήματος υγείας.
Πρώτα από όλα υπήρξε η πρώτη φάση στην οποία στο όνομα της προστασίας του πληθυσμού έγινε ένα μαζικό κλείσιμο όλων των δραστηριοτήτων. Κλείσαμε τα σχολεία, το εμπόριο, την κάθε είδους οικονομική κίνηση, τις εκκλησίες, την επικοινωνία, την κάθε μορφής κοινωνική δραστηριότητα. Κατατρομοκρατώντας τους ανθρώπους λόγω ενός ανοργάνωτου συστήματος υγείας, καταπατώντας κάθε ατομική ελευθερία στο όνομα της προστασίας των ευάλωτων πληθυσμών διαλύσαμε τον κοινωνικό ιστό, θέσαμε σε αμφισβήτηση αιώνιες αξίες, στρέψαμε τον ένα πολίτη απέναντι στον άλλον, αναβαθμίσαμε ένα κράτος ελέγχου της κάθε προσωπικής δραστηριότητας και εντείναμε την παρουσία των κατασταλτικών οργάνων και των ποινών. Με τι αποτέλεσμα; Κατά επίσημη εκτίμηση νόσησε το 0,5%-1% και πέθαναν 165 άνθρωποι.
Απολογισμός πανδημίας κορονοϊού.Πότε σταματά μια πανδημία;
Ας θυμηθούμε λίγο όσα έχουμε πει και ας χρησιμοποιήσουμε αποκλειστικά επίσημα στοιχεία και εκτιμήσεις. Για να σταματήσει μια επιδημία σε ένα πληθυσμό θα πρέπει να νοσήσει το 40%-70% που θα αποτελέσει προστασία για τους υπόλοιπους. Για τον κορονοϊό η κυρίαρχη άποψη είναι ότι το ποσοστό αυτό είναι γύρω στο 50%. Επίσης η νόσος που μας απασχολεί έχει 0,1%-1% θνητότητα. Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε τις πιο ευνοϊκές εκτιμήσεις και θα κάνουμε τους υπολογισμούς μας. Στην Ελλάδα λοιπόν νόσησαν 50.000 ως 100.00. Για να ξεμπερδέψουμε από τη νόσο χρειαζόμαστε 5.000.000 νοσήσαντες και αυτό θα έχει σα συνέπεια το θάνατο 5.000 ανθρώπων. Μέχρι να συμβεί αυτό και χωρίς εμβόλιο θα είμαστε σε κίνδυνο.
Απολογισμός πανδημίας κορονοϊού.Η ανοσία του πληθυσμού.
Αυτό θα αντιμετωπίσουμε το φθινόπωρο. Ένα πληθυσμό που πολύ απέχει από το να είναι άνοσος, τον κορονοϊό παρόντα και το δίλημμα πολύ πιεστικό. Τι θα κάνουμε τώρα; Θα κλείσουμε τους ανθρώπους μέσα για 6 μήνες μέχρι το επόμενο καλοκαίρι; Τι θα γίνει με την οικονομία, τι θα γίνει με την κοινωνία, τι θα γίνει με τις πνευματικές δραστηριότητες; Και όσο εμείς θα είμαστε και πάλι σε πανικό γι’ αυτό που θα βλέπουμε μπροστά τι θα κάνουν οι άλλοι; Οι Σουηδοί υποστηρίζουν ότι χωρίς να κλείσουν τίποτε, με μέτρα κοινωνικής απόστασης που εφαρμόζουμε κι εμείς αυτή την εποχή, έχουν πάνω από 20% ανοσία στην πρωτεύουσά τους Στοκχόλμη. Δε φοβούνται λοιπόν ιδιαίτερα.
Οι χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, η Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ανόσων και ασφαλώς τα διλήμματα θα είναι πολύ λιγότερα και ήπια. Το πρόβλημα θα το έχουν οι χώρες των Βαλκανίων και όσες τρομαγμένες κλείστηκαν μέσα. Μα θα πείτε οι άλλοι θρήνησαν θύματα. Ο επικεφαλής λοιμωξιολόγος της Σουηδίας λέει πολύ σοβαρά: «τον απολογισμό θα τον κάνουμε σε ένα χρόνο.» Ο κάθε λαός θα πληρώσει το τίμημα του 0,1%, αλλιώς δε θα ξεμπερδέψει. Εμείς το πληρώσαμε σε 4 μήνες, εσείς επιλέξατε να το πληρώσετε σε 1,5 χρόνο. Στο τέλος θα συναντηθούμε». Θα χαμογελάσετε και θα πείτε πως μας ενδιαφέρει το σίγουρο, το μέχρι τώρα. Θα σας πω πως μοιάζουμε με εκείνο που πέφτει από τον εκατοστό όροφο ενός ουρανοξύστη και περνώντας από κάθε όροφο λέει «μέχρι εδώ είμαστε πολύ καλά».
Εξ αποστάσεως εκπαίδευση και επικοινωνιακή διαχείριση.
Τουλάχιστον προλάβαμε να προετοιμάσουμε το σύστημα υγείας και τη λειτουργία των εξ αποστάσεως μαθημάτων. Είναι όμως έτσι; Όπως ξέρω από πρώτο χέρι μετέχοντας και των δύο χώρων φοβάμαι ότι λειτουργήσαμε όπως ξέρουμε να κάνουμε, επικοινωνιακά. Θυμάμαι κάποιους πρώην πρωθυπουργούς που έλεγαν προ οικονομικής κρίσεως ότι η χώρα είναι θωρακισμένη. Τη θωράκιση αυτή την πληρώνουμε ακόμη. Το πόσο επιφανειακά είναι τα όσο έγιναν και φαίνεται ότι θα ξαναγίνουν τα έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο. Το μόνο πολύ οδυνηρά αληθινό είναι αυτό που δήλωσε σε ανύποπτο χρόνο ο υπουργός Υγείας ότι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι πολύ δύσκολος γιατί θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την εποχιακή γρίπη και την επιδημία του κορονοϊού μαζί.
Κι εμείς τι κάναμε; Αποδυναμώσαμε το ήδη αδύναμο σύστημα υγείας μας στρέφοντάς το σε εποχιακό σύστημα κατά κορονοϊού. Ρωτούν οι ιατροί των μονάδων Εμφραγμάτων π.χ. πότε θα πάρουν πίσω τα κρεββάτια που τους πήραν για να τα κάνουν κορονοκρεββάτια; Κανείς δε μπορεί να απαντήσει. Τα εμφράγματα όμως συνεχίζουν να υπάρχουν. Ρωτούν οι οφθαλμολογικές, ουρολογικές, γαστρεντερολογικές κλινικές. Πότε θα μας δώσετε τα κρεββάτια μας πίσω για να γυρίσουμε στην κανονικότητα; Πότε άραγε; Του χρόνου το καλοκαίρι; Καταστάσεις υπό πίεση, που φαίνεται ότι θα μονιμοποιηθούν.
Το εμβόλιο θέλει χρόνο.
Μα περιμένουμε το εμβόλιο. Θα το πω απλά. Για να γίνει μια σωστή πίτα χρειάζεται 40 λεπτά ψήσιμο. Εάν τη θέλω στα 10 λεπτά θα είναι άνοστη, άψητη και επικίνδυνη. Η διαδικασία παρασκευής ασφαλούς εμβολίου θέλει το χρόνο της. Και αυτός είναι τουλάχιστον μέχρι την άνοιξη του 2021 ή και περισσότερο. Κανείς δε θα έκανε ένα αδοκίμαστο εμβόλιο με αμφίβολη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια.
Η προπαγάνδα είναι παντοδύναμη.
Σταματώ εδώ και ας σκεφτούμε. Όσα κερδίσαμε και όσα χάσαμε. Όσα έρχονται και όσα πέρασαν. Όσους ειρωνευθήκαμε ως ανόητους αναδεικνύοντας τη δική μας εξυπνάδα. Ας γίνουμε πιο ταπεινοί και ας προετοιμαστούμε όσα μπορούμε για όσα έρχονται. Χωρίς αλαζονεία και θριαμβολογίες. Μου λένε κάποιοι, γιατί παιδεύεσαι και γράφεις; Αφού η προπαγάνδα είναι παντοδύναμη. Χάνεις τον καιρό σου. Γράφω για όσους με ακούν. Γράφω γιατί τους αισθάνομαι προέκταση του εαυτού μου. Γιατί πολλοί από αυτούς χρόνια μου εμπιστεύονται τους εαυτούς τους και κάτι ακόμη πιο πολύτιμο, όσους αγαπούν. Δεν έλειψα όλη αυτή την περίοδο ούτε ώρα από το ιατρείο και ας ήταν κάποιες μέρες άδειο, δεν άφησα κανένα τηλεφώνημα αναπάντητο κι ας μιλούσα με εντελώς αγνώστους πολλές φορές. Και όσο μπορώ θα είμαι κοντά στους ασθενείς, τους πραγματικά δικούς μου ανθρώπους. Σε όσους πάλι τα θεωρούν όλα αυτά άσκοπα θα τους αφιερώσω τα λόγια του Τόμας Σ. Έλιοτ:
«Δε με απασχολούν τόσο ζητήματα επιρροής ή οι δημοσιολόγοι που έχουν αποτυπώσει τα ονόματά τους πάνω στο κοινό συλλαμβάνοντας την πρωινή παλίρροια και κωπηλατώντας πολύ γρήγορα στην κατεύθυνση που κινείται το ρεύμα αλλά μάλλον το ότι πάντα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που να είναι αποφασισμένοι να διεισδύουν στην καρδιά του ζητήματος, να προσπαθούν να φτάσουν στην αλήθεια και να την προβάλουν, δίχως πολλή ελπίδα, δίχως φιλοδοξία να αλλάξουν το άμεσο ρεύμα των γεγονότων και δίχως να αποθαρρύνονται ή να ηττώνται όταν τίποτε δεν φαίνεται να προκύπτει».