Μερικοί προβληματισμοί για την πανδημία του κορωνοϊού.
(πανδημία του κορωνοϊού) Συνεχίζουμε την επικοινωνία μας σχετικά με το μεγάλο θέμα των ημερών που έχει αλλάξει τον τρόπο της ζωής μας και κρατάει σε αγωνία πολλούς από τους συνανθρώπους μας. Θα είχε πολύ μικρή αξία ένα ακόμη άρθρο για το θέμα αυτό από τη στιγμή που βομβαρδιζόμαστε από χιλιάδες απόψεις, σκέψεις και πληροφορίες τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από «έγκυρες» πληροφορίες που διαρρέουν φίλοι και γνωστοί και που μερικές από αυτές είναι άκρως εμπιστευτικές γιατί τις άκουσαν από «πολύ σοβαρά χείλη» αλλά δεν κάνει να ακουστούν πιο πέρα…
Πανδημία του κορωνοϊού.Ένα ακόμα άρθρο;
Ο λόγος που γράφτηκε ένα ακόμη άρθρο από τα πολλά είναι γιατί αν κρίνω από τα δεκάδες τηλεφωνήματα που λαμβάνω από γνωστούς και άγνωστους όσοι γλυτώσουμε από τον κορωνοϊό θα πεθάνουμε από το άγχος μας και τη μοναξιά μας. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν όσοι με γνωρίζετε και με εμπιστεύεστε γιατί χρόνια πορευόμαστε μαζί στο ταξίδι που λέγεται ζωή και κάποιοι από εσάς μου έχετε παραδώσει εν λευκώ τις δικές σας ζωές σας αλλά και όσων αγαπάτε, να διατυπώσω μερικές ακόμη σκέψεις.
Σκέψεις που ίσως ακούγονται διαφορετικές από όσα ακούμε συνήθως αλλά θεωρώ ότι είναι αληθινές με όση αλήθεια μπορεί να υπάρχει σε κάτι που τώρα μελετάμε σε ευρεία κλίμακα. Μερικές λοιπόν από τις ερωτήσεις που ακούω κατά κόρον είναι οι εξής:
Είναι λοιπόν τόσο φονικός αυτός ο ιός;
Την ερώτηση αυτή τη διατυπώνουν ακόμη και πολλοί νέοι άνθρωποι που ενώ πρέπει να έρθουν στο ιατρείο για να κάνουν κάποιο έλεγχο φοβούνται γιατί ο ιός μπορεί να τους βρει στο δρόμο και να τους σκοτώσει. Το λένε και ηλικιωμένοι που έχουν παρατήσει σημαντικές για τη ζωή τους εξετάσεις και θεραπείες και δεν πηγαίνουν στα ιατρεία ή τα διαγνωστικά κέντρα «για να μην κολλήσουν τον θανατηφόρο ιό». Ο ιός αυτός δεν είναι τρομερός. Είναι ένας κοινός ιός του αναπνευστικού που 80-85% των ανθρώπων που θα συναντηθούν μαζί του δε θα καταλάβουν σχεδόν τίποτε. Πολλοί από αυτούς που ανησυχούν έχουν ήδη συναντηθεί και έχουν ανοσοποιηθεί και δεν κινδυνεύουν πια από αυτόν.
Μιλάμε για 400 κρούσματα. Μα αν πάρουμε σήμερα τηλέφωνο τον ΕΟΔΥ με σαφή αλλά ελαφρά συμπτώματα του ιού δε θα μας ελέγξουν αλλά θα μας πουν να καθίσουμε σπίτι μας. Άρα αν είμαστε κρούσμα δε θα καταγραφούμε. Αν ακούσουμε όσους μελετούν το φαινόμενο για κάθε ένα διαπιστωμένο κρούσμα υπάρχουν 90 μη διαπιστωμένα αλλά υπαρκτά κρούσματα. Τι θα λέγατε λοιπόν αν αντί για 400 λέγαμε ότι τα κρούσματα στη χώρα μας είναι 4.000; Θα τρομάζατε ή θα χαιρόσαστε; Θα τρομάζατε αρχικά γιατί θα σκεφτόσαστε ότι υπάρχουν 3.600 άγνωστα κρούσματα που μπορεί ένα από αυτά να είναι ο άνθρωπος που συναντήσατε στο σούπερ μάρκετ σήμερα.
Μήπως όμως θα έπρεπε και να χαρείτε γιατί αυτοί οι 3600 θα είναι η ασπίδα σε λίγο (κάποιοι είναι ήδη) για τη μη περαιτέρω μετάδοση του ιού; Μήπως αν αντί για 400 οι ασθενείς είναι 4.000 η θνητότητα από τον ιό είναι πολύ μικρότερη από αυτή που υπολογίζουμε με τα καταμετρημένα κρούσματα; Μήπως αυτό αποδεικνύει ότι ο ιός δεν είναι και τόσο φοβερός αφού στους 4000 οι 400 μόνο χρειάστηκαν βοήθεια;
Γιατί τότε τόσος θόρυβος; Γιατί μένουμε σπίτι;
(πανδημία του κορωνοϊού) Είναι προφανές. Αν οι ασυμπτωματικοί 3.600 κυκλοφορούν ελεύθερα και μεταδίδουν τη νόσο τότε πολύ σύντομα θα τη μεταδώσουν σε εκατοντάδες χιλιάδες και το 10% αυτών θα σπεύσουν σε νοσοκομεία και το 1% αυτών θα χρειαστούν ΜΕΘ και το ΕΣΥ ΔΕ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ. Η σταδιακή νόσηση εξασφαλίζει την πιθανότερη αντοχή του συστήματος. Θα νοσήσουμε αλλά σιγά σιγά για να μπορέσει και το σύστημα να ανταποκριθεί κατά το δυνατόν και να μην καταρρεύσει. Δεν το κάνουμε για το 85% αλλά για το 10% που θα χρειαστεί νοσηλεία και δε θα υπάρχει. Το 85% θα το περάσει στο πόδι. Αν η νόσος ξεφύγει οι άνθρωποι θα πεθαίνουν όχι γιατί η νόσος είναι υποχρεωτικά θανατηφόρα αλλά γιατί δε θα βρίσκουν νοσοκομειακά κρεβάτια να ξαπλώσουν.
Το ΕΣΥ τόσα χρόνια παρατημένο στην τύχη του, γερασμένο και χωρίς οργάνωση δεν επαρκεί. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία που μας έδιναν την ψευδαίσθηση της εναλλακτικής λύσης είναι όχι απλώς αμέτοχα αλλά και έντρομα γιατί φοβούνται ότι πιθανά κρούσματα που θα νοσηλευτούν σε αυτά θα κλείσουν πτέρυγες, θα αχρηστεύουν σε καραντίνα ιατρούς και νοσηλευτές τους και θα οδηγήσουν σε οικονομική ζημιά. Θα έπρεπε το πολιτικό μας σύστημα αντί να παριστάνει το ευαίσθητο και να δρέπει εύσημα να παραδεχθεί ότι είναι εν πολλοίς υπεύθυνο γιατί άλλαξε η ζωή μας. Μας τρομοκρατούν για να μην παραδεχθούν τις ευθύνες τους.
Κι εμείς οφείλουμε να υπακούσουμε για να προστατεύσουμε όσους αγαπάμε αλλά όχι με φόβο αλλά με γνώση και αγάπη. Και κάτι ακόμη. Οι νοσηλευτές και οι ιατροί κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Αν αυτοί κολλήσουν από τους ασυμπτωματικούς ασθενείς τότε το σύστημα υγείας θα διαλυθεί ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό πρέπει να τους προστατεύσουμε αποφεύγοντας να πηγαίνουμε κοντά τους ανυποψίαστοι ή με ελαφρά συμπτώματα. Αντί να τους χειροκροτούμε επικοινωνιακά ας τους προστατέψουμε. Το σύστημα δυστυχώς αφού δεν έχει μέσα και προσωπικό προσπαθεί να τους ντοπάρει. Τους χρειάζεται ήρωες και όχι διαμαρτυρόμενους.
Πανδημία του κορωνοϊού: Γιατί όμως στην Ιταλία συμβαίνει αυτό το κακό;
Δε συνέβη ακόμη σε όλη την Ιταλία αλλά μονό στη Βόρεια. Γιατί; Η Βόρεια Ιταλία με τους αγορασμένους μεγάλους οίκους μόδας και εργαζόμενους σε αυτούς Κινέζους και με χιλιάδες Κινέζους τουρίστες άργησε να περιορίσει αυτό το 85%, που νοσούσε ασυμπτωματικά. Δέχθηκε χιλιάδες άτομα που επέστρεψαν από την Κινεζική πρωτοχρονιά, οργάνωσε εβδομάδα μόδας και καρναβάλι και όχι μόνο έχασε τον έλεγχο αλλά μετέδωσε και στις άλλες χώρες της Ευρώπης μέσω των ασυμπτωματικών τουριστών που γύρισαν στις πατρίδες τους από Μιλάνο και Βενετία τη νόσο.
Υποεκτίμησε την ταχύτητα διάδοσης της νόσου, το Σύστημα Υγείας της δεν άντεξε και πολλοί από αυτούς που πεθαίνουν δε βρίσκουν κρεβάτι σε νοσοκομείο και ΜΕΘ. Ο γερασμένος πληθυσμός της (όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη), με ένα ανεπαρκές σύστημα Υγείας και μια ταχέως διαδεδομένη νόσο οδήγησαν σε αυτό το τραγικό αποτέλεσμα. Αν είχαμε ως χώρα περιορίσει όσους έρχονταν τότε από Βόρεια Ιταλία τώρα τα πράγματα θα ήσαν αλλιώς και στην Ελλάδα.
Βρήκαμε μερικούς ήπια συμπτωματικούς και προσπαθήσαμε να τους «ιχνηλατήσουμε» αλλά χωρίς όφελος γιατί για κάθε έναν που βρίσκαμε 90 κυκλοφορούσαν ανυποψίαστοι στους χώρους εργασίας και ψυχαγωγίας τους. Αυτοί οι ασυμπτωματικοί ασθενείς τώρα είναι καλά αλλά έχουν διαδώσει σε χιλιάδες τη νόσο. Όταν το καταλάβαμε πήραμε μέτρα που κλιμακώθηκαν ήδη μέχρι αυτό που ζούμε. Ελπίζουμε ότι το κάναμε έγκαιρα. Θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες.
Πανδημία του κορωνοϊού: Πόσο θα κρατήσει αυτό;
Μέχρι να ξεκαθαριστεί ότι υπάρχουν αρκετοί νοσήσαντες ήδη ώστε η νόσος να μη διαδίδεται πολύ γρήγορα και το σύστημα υγείας να μπορεί να αντέξει το 10% των νέων κρουσμάτων που θα το επισκέπτεται. Αυτό θα φανεί τις επόμενες 15 ημέρες από τη ροή στα νοσοκομεία. Ίσως μέσα στο Μάιο να αρχίσουμε δειλά δειλά να επιστρέφουμε στην κανονικότητα.
Πιο πολύ και από τον ιό κινδυνεύουμε από μια κοινωνία που δε θα είναι κοινωνία αλλά μια μοναχική πορεία.
Θα μου επιτρέψετε να επανέλθω στο θέμα σύντομα. Μέχρι τότε θα ήθελα να σκεφτούμε κάτι. Αντί να φοβόμαστε το διπλανό μας ως δυνητικό μας δολοφόνο να σκεφθούμε αντίστροφα. Ότι εμείς είμαστε οι ασυμπτωματικοί που μεταδίδουμε, γιατί αν το κάνουμε αυτό θα πάψουμε να δηλητηριάζουμε τις κοινωνικές μας σχέσεις. Θα ξαναβάλουμε την αγάπη και τη συγγνώμη στη ζωή μας και θα γίνουμε απλοί και ταπεινοί. Δε φταίνε οι άλλοι, ούτε κι εμείς. Όλοι μαζί θα περάσουμε αυτή τη δύσκολη στιγμή και η επόμενη μέρα θα πρέπει να μας βρει πιο κοντά τον ένα στον άλλο. Μας απαγόρεψαν το φιλί, τη χειραψία, την αγκαλιά, την ζεστή καλημέρα, τη Θεία Κοινωνία. Μας έκοψαν την άμεση επικοινωνία με το Θεό και τους ανθρώπους. Βλέπουμε καχύποπτα τους άλλους. Οικογένειες απομονώνονται σε διαφορετικά δωμάτια.
Πιο πολύ και από τον ιό κινδυνεύουμε από μια κοινωνία που δε θα είναι κοινωνία αλλά μια μοναχική πορεία. Γιατί τι θα αξίζει η ζωή αν δεν υπάρχουν οι άλλοι σε αυτή; Τα δεχόμαστε όλα από αγάπη για τους άλλους, για να τους προστατέψουμε και όχι για να προστατευθούμε από αυτούς και δε βλέπουμε την ώρα όταν σύντομα αυτό περάσει να πέσουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου με περισσότερη αγάπη και δύναμη από ποτέ, σοφότεροι και έτοιμοι να εκτιμήσουμε όσα παλιότερα θεωρούσαμε δεδομένα.