Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Κορονοϊός:ένας χρόνος μετά.Η κριτική στους ανθρώπους που θέλουν να βγουν λίγο έξω.

(Κορονοϊός:ένας χρόνος μετά) Είναι συνηθισμένη ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό παρά τα συνεχώς εντεινόμενα μέτρα και την εντατική αστυνόμευση -ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες- η εικόνα ανθρώπων που με ιδιαίτερο πάθος ξεχύνονται στους δρόμους και τις πλατείες για να περπατήσουν, να απολαύσουν τη φύση, ακόμη και να κυκλοφορήσουν απλά ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Και δεν είναι λίγοι όσοι τους επικρίνουν για τη στάση τους αυτή και τους υποδεικνύουν ως τους υπεύθυνους για τη συνεχή διασπορά του ιού στην κοινότητα και την πίεση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας που παρά το παρατεταμένο lockdown συνεχίζεται αυξανόμενη. Μάλιστα οι επικριτές μιας τέτοιας στάσης επικαλούνται το καλό αποτέλεσμα της πρώτης περιόδου της πανδημίας για να αποδείξουν το πόσο σημαντική είναι η συμμόρφωση των ανθρώπων. Άλλοι πάλι τους δικαιολογούν λέγοντας ότι ο κόσμος κουράστηκε πια και αναζητά μια διέξοδο.

Κορονοϊός:ένας χρόνος μετά.Η διαβεβαίωση ότι η καραντίνα ήταν η καλύτερη λύση.

Για να δούμε όμως πόσο αψυχολόγητη και παράλογη είναι η στάση των ανθρώπων γύρω μας. Είναι αλήθεια ότι ένα χρόνο πριν το μείγμα φόβος για το άγνωστο, πανικός για όσα συνέβαιναν σε γειτονικές χώρες και υπερπροβάλονταν από τα ΜΜΕ αλλά και η διαβεβαίωση ότι η καραντίνα ήταν η καλύτερη λύση που σύντομα θα έφερνε το ποθητό αποτέλεσμα κράτησαν τους ανθρώπους πειθαρχημένους στα σπίτια τους. Και όσες φορές προσπάθησαν να βγουν  και να κυκλοφορήσουν έρχονταν φωτογραφίες, κατά πολλούς χαλκευμένες, όπως οι περιβόητες φωτογραφίες από την παραλία της Θεσσαλονίκης και τους ανάγκαζαν υπό τη γενική κατακραυγή να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους. 

Είναι αλήθεια ότι την περίοδο εκείνη φιμώθηκαν βάναυσα οι φωνές που συνιστούσαν μια άλλη προσέγγιση των μέτρων κατά της πανδημίας και στήθηκαν ακόμη και δικαστήρια για να δικάσουν αρχιερείς, επιστήμονες και απλούς ανθρώπους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την απόλυτη σιγουριά των ιθυνόντων. Ήταν η εποχή που με ομοβροντία δηλώσεων που πια κυκλοφορούν στο διαδίκτυο χιουμοριστικά οι ειδικοί της επιτροπής έλεγαν ότι οι μάσκες είναι όχι μόνο άχρηστες αλλά και επιζήμιες για την υγεία.

Κορονοϊός:ένας χρόνος μετά.Οι παλινωδίες που ακολούθησαν.

Όμως την πρώτη αυτή περίοδο ακολούθησε μια σωρεία παλινωδιών και αντιφάσεων από την πολιτική και επιστημονική ηγεσία για τον αγώνα κατά της πανδημίας που έσπειραν πολλά ερωτηματικά και οδήγησαν τους πολίτες στην πλήρη αμφισβήτηση όσων πια επιβάλλονται. Ας ξεκινήσουμε από την τουριστική περίοδο του καλοκαιριού όπου ο ίδιος ο πρωθυπουργός καλεί από τη Σαντορίνη ξένους να έρθουν στην πατρίδα μας και μάλιστα αυτούς από τα θεωρούμενα «ασφαλή» Βαλκάνια χωρίς καμία απόδειξη ότι ήσαν αρνητικοί στον ιό.

Η μεγάλη διασπορά του ιού στη Βόρειο Ελλάδα έστω και καθυστερημένα ενεργοποίησε τους υπευθύνους να ζητήσουν βεβαιώσεις αρνητικών τεστ από όσους περνούσαν τα χερσαία σύνορα, πράγμα που αποδείχθηκε ανεπαρκές μια που τα εθισμένα στην απάτη Βαλκάνια δημιούργησαν ολόκληρη βιομηχανία ψευδών βεβαιώσεων. Η καραντίνα πάλι για όσους έρχονταν με τα αεροπορικά μέσα ήταν απλά μια απαίτηση που δεν ελεγχόταν αν τηρείται και έτσι το φθινόπωρο μας βρήκε με τον ιό να κυκλοφορεί ανενόχλητος στη χώρα μας αν και οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούσαν τη βαριά νόσηση.

Κορονοϊός:ένας χρόνος μετά. Η αδράνεια για το δεύτερο κύμα που όλοι προανέγγελαν.

Μια περίεργη αδράνεια για το δεύτερο κύμα που όλοι προανάγγελλαν αλλά δε φαινόταν να φοβούνται και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι αποκλείεται νέο lockdown έφεραν σύγχυση και εφησυχασμό στον κόσμο. Όμως πια οι μάσκες έγιναν απαραίτητες για τους κλειστούς χώρους και τα σχολεία άνοιξαν χωρίς αποστάσεις μέσα στις τάξεις, με μόνη προστασία τις μάσκες και με τη διαβεβαίωση ότι οι μαθητές δεν κολλάνε γιατί έπαψαν πλέον να αποτελούν υγειονομικές βόμβες και τα σχολεία  έγιναν ασφαλείς χώροι. Όμως τα κρούσματα αυξάνονταν, στη Βόρειο Ελλάδα που μεταξύ άλλων  μπαινόβγαιναν βαλκάνιοι εργάτες για εποχιακές εργασίες και προκλήθηκε κατάρρευση του συστήματος υγείας και αφού κλείσαμε ξανά τα πάντα, καταστήματα, σχολεία, εστίαση δείξαμε πόσο ευφάνταστος και θεατρικός λαός είμαστε.

Ανακαλύψαμε τον εθελοντισμό που ενίσχυσε τις δημόσιες σχέσεις πολιτικών αλλά και διψασμένων για προβολή ή αφελών υγειονομικών, μιλήσαμε για επίταξη – παρωδία του ιδιωτικού τομέα και ανακαλύψαμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα τα τραίνα που θα μεταφέρουν τους διασωληνωμένους από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Κάναμε και για τα μάτια μια διακομιδή από Βόρειο Ελλάδα στην… Κόρινθο με ασθενοφόρα που παρουσίαζαν βλάβες στο δρόμο και αντικαθίσταντο από άλλα. Λυπάμαι που θα το πω αλλά αν δεν είχαμε εκατόμβες νεκρών την περίοδο αυτή θα είχαμε λύσει το πρόβλημα των θεατρικών επιθεωρήσεων για χρόνια.

Οι παλινωδίες με τα μαγαζιά, τα click away και click in shop.Τα σχολεία.

Παρά τα προβλήματα αυτά τα μαγαζιά άνοιξαν τα Χριστούγεννα με click away και προετοιμάστηκαν για click in shop ωραίες ανακαλύψεις μιας ευφάνταστης ηγεσίας που απειλούσε ότι αν δει κόσμο να δοκιμάζει παπούτσια στο δρόμο θα κλείσει όλα τα μαγαζιά. Όμως τελικά τα μαγαζιά έκλεισαν μετά τα Χριστούγεννα για μια εβδομάδα για να… ανοίξουν τα σχολεία. Όμως η εβδομάδα εκείνη είναι ήδη 10 εβδομάδες και πλέον. Τα σχολεία άνοιξαν μερικώς αλλά μόνο τα Δημοτικά ενώ τα Γυμνάσια και Λύκεια όχι.

Μετά για δέκα μέρες άνοιξαν και τα Γυμνάσια αλλά τελικά έκλεισαν μαζί με τα Δημοτικά γιατί έφταιγε η κινητικότητα. Τώρα συζητούν να ανοίξουν τα Γυμνάσια και τα Λύκεια που ήσαν επικίνδυνα γιατί τα μεγάλα παιδιά προσομοιάζουν με τους ενήλικες στη μεταδοτικότητα και να μείνουν κλειστά τα Δημοτικά. Και βέβαια πρωταθλητής της βλακείας και του σαδισμού των ειδικών ο ταλαίπωρος μασκοφόρος που μόνος του περπατά και δεν ξέρει γιατί αφού δεν υπάρχει κανένας δίπλα του φοράει αυτή τη μάσκα. (Και η βλακεία είναι ανίκητη αφού σε κάποια διαγνωστικά κέντρα γιατροί υποχρεώνουν καρδιοπαθείς να κάνουν τεστ κοπώσεως τρέχοντας  σε κυλιόμενο τάπητα με μάσκα).

Οι απίθανες ιδέες των σοφών της επιτροπής.Η κατάρρευση των νοσοκομείων.

Και βέβαια καθημερινά οι σοφοί της επιτροπής για την αντιμετώπιση του κορονοϊού μας βομβάρδιζαν με τις εφευρετικές τους ιδέες. Ακούσαμε για διπλές μάσκες, για lockdown τύπου Κίνας όπου ένας από κάθε οικογένεια θα βγαίνει μια φορά την εβδομάδα να ψωνίζει για να μην πεθάνουν της πείνας (αυτό το πρότεινε κάποιος που σήμερα λέει ότι τα lockdown απέτυχαν και πως υπάρχει τεράστια διάσταση ανάμεσα σε ειδικούς και πολίτες), για άνοιγμα μόνο της Γ λυκείου για να προετοιμαστούν για Πανελλήνιες και τόσα άλλα. Πρωταθλητής με διαφορά κατά τη γνώμη μου βέβαια ο εκ Πατρών καθηγητής που είχε τη μοναδική ιδέα: Να κυκλοφορούμε μονοί ζυγοί με βάση τον αριθμό της αστυνομικής μας ταυτότητας. Τέτοιες ιδέες αποδεικνύουν ότι πράγματι είμαστε ο εξυπνότερος λαός του κόσμου.

Κι έτσι μπήκαμε στον πέμπτο μήνα καραντίνας με τα πάντα κλειστά και το παράδοξο ενώ μιλάμε για ασφυκτική  πίεση στα νοσοκομεία και ακούμε τρομερές ιδέες όπως να διακομίζουμε από την Αθήνα στη Χαλκίδα ασθενείς (αυτός που το έριξε στο τραπέζι εκτός από την οργάνωση της Υγείας αγνοεί και πολιτική γεωγραφία) ταυτόχρονα από τα ΜΜΕ σε διπλανές στήλες προαναγγέλλεται άνοιγμα του λιανεμπορίου σε δέκα ημέρες, άνοιγμα Γυμνασίων και Λυκείων (τα αθώα παιδάκια του Δημοτικού μέσα) και στο βάθος άνοιγμα εστίασης σε εξωτερικούς χώρους, ύστερα άνοιγμα μπαρ και Πάσχα πατροπαράδοτο Ελληνικό στο χωριό.

Μαθητευόμενοι μάγοι που παίζουν με τα νεύρα μας.

Είναι προφανές ότι πέσαμε σε μαθητευομένους μάγους που έχουν χάσει το παιχνίδι και τον έλεγχο και τώρα παίζουν με τα νεύρα μας. Γι’ αυτό κι ο ΄Έλληνας που 200 χρόνια μετά την απελευθέρωση αισθάνεται κλέφτης στα βουνά έναντι μιας εξουσίας που είναι εχθρική απέναντί του, αμύνεται με τον τρόπο των πατέρων του. Δεν εμπιστεύεται παρά μόνο τον εαυτό του και βγαίνει αντάρτης στα βουνά για κλεφτοπόλεμο. Η πολιτεία και τα όργανά της εκφράζουν τον Σουλτάνο που μόνο τη δεκάτη ξέρει να μαζεύει και ήρθε για το παιδομάζωμα. Κρίμα για το χάος γιατί το πληρώνουμε με ζωές. Κρίμα που το ίδιο το κράτος ευνοεί την αναρχία. Όμως φαίνεται ότι οι αρμόδιοι δεν ξέρουν καλό ακορντεόν αλλά ούτε και φλογέρα μπορούν να παίξουν για να σαλαγάνε τα πρόβατα που χωρίς τσοπάνο ξεχύθηκαν μόνα στους αγρούς.