Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Διαθεσιμότητα υγειονομικών και εμβολιασμοί. Η διαθεσιμότητα εκπαιδευτικών το 2013.

“Γιατί να είσαι άνθρωπος όταν μπορείς να είσαι πετυχημένος;”

Μπ. Μπρέχτ

(Διαθεσιμότητα υγειονομικών και εμβολιασμοί )Το καλοκαίρι του 2013 ως κεραυνός εν αιθρία ανακοινώθηκε ότι μερικές χιλιάδες εκπαιδευτικών της τεχνικής εκπαίδευσης στον τομέα Υγείας και Πρόνοιας τίθενται σε διαθεσιμότητα και αν δεν απορροφηθούν σε μερικούς μήνες σε άλλες θέσεις, θα απολυθούν. Αυτό έγινε γιατί η Τρόικα απαιτούσε τότε τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων κατά μερικές χιλιάδες που ψάχνοντας οι πρόθυμοι αρμόδιοι είδαν ότι αντιστοιχούσαν αριθμητικά  στους κλάδους αυτούς.

Η διάλυση του τομέα υγείας των Επαγγελματικών Λυκείων.

Έτσι ΔΙΑΛΥΘΗΚΑΝ τα Επαγγελματικά Λύκεια μια που ο τομέας Υγείας ήταν ο πολυπληθέστερος και περιζήτητος ανάμεσα στους διάφορους τομείς. Οι εκπαιδευτικοί έμαθαν την απομάκρυνσή τους από τα σχολεία από τα ΜΜΕ και κάποιοι από αυτούς στην απελπισία τους έφτασαν μέχρι και στην αυτοκτονία. Οι υπόλοιποι προσπάθησαν νομικά και με κάθε άλλο τρόπο αλλά όλες οι πόρτες ήταν κλειστές και η Δικαιοσύνη εκτός από τυφλή ήταν και κουφή. Οι συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων είπαν μερικά χλιαρά λόγια συμπαράστασης και προκήρυξαν και μια απεργία που κράτησε 1 ημέρα. Και η ζωή συνεχίστηκε.

Η κοινωνία αδιάφορη άκουγε διάφορα που καλοθελητές έλεγαν όπως π.χ. ότι αυτοί που απολύθηκαν ήταν επίορκοι ή ανεπαρκείς υπάλληλοι. Ήταν όμως ψέμα γιατί πραγματικά οι καθηγητές του Τομέα Υγείας, ιατροί, οδοντίατροι, νοσηλευτές, φαρμακοποιοί κλπ. αποτελούσαν τη μερίδα των επιστημόνων που με μεράκι προσέφεραν στην εκπαίδευση επιλέγοντάς την σε σχέση με το αρχικό αντικείμενο εκπαίδευσής τους.

Πρωθυπουργός ήταν ο Α. Σαμαράς και υπουργός Προεδρίας ο νυν Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης. Προσωπικά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το αίσθημα της αδικίας ήταν περισσότερο από βασανιστικό για όλους όσοι βρεθήκαμε σε μια νύχτα έξω από την εκπαίδευση. Αλλά πιο βασανιστικό ήταν το αίσθημα της εγκατάλειψης από τους μέχρι χθες συναδέλφους μας αλλά και από τους γονείς, μαθητές και όσους μας συνέχαιραν μέχρι τότε για την προσφορά μας στα παιδιά.

Διαθεσιμότητα υγειονομικών και εμβολιασμοί. Διαθεσιμότητα εργαζομένων στην υγεία.

Την 1^η Σεπτεμβρίου του 2021 τα ίδια πρόσωπα από άλλες θέσεις κάνουν το ίδιο έγκλημα. Θέτουν σε διαθεσιμότητα αυτή τη φορά τους εργαζόμενους στην Υγεία. Τυφλά με μόνη δικαιολογία ότι δε συνεμορφώθησαν προς τις υποδείξεις περί εμβολιασμού. Οι απειλές φτάνουν μάλιστα μέχρι την απόλυση σε μελλοντικό χρόνο. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες όλου του πολιτικού φάσματος μετρούν κουκιά και αντιδρούν χλιαρά. Στη θέση των απομακρυνόμενων θα έρθουν άλλοι. Ουδείς αναντικατάστατος.

Η πολυετής παρουσία των περισσοτέρων στους χώρους εργασίας πετιέται στο καλάθι των αχρήστων. Αυτοί που πριν μερικούς μήνες ήταν ήρωες, τώρα είναι απόβλητοι. Καταλαβαίνω απόλυτα το αίσθημα της πικρίας που τους διακατέχει. Σε πετάνε έξω από το σπίτι σου, εκεί που άφησες ένα κομμάτι της ζωής σου και οι συνάδελφοί σου διαμαρτύρονται όχι γιατί σε διώχνουν αλλά γιατί τους έκοψαν τις άδειες και τους χάλασαν τις διακοπές. Δε μπορεί αυτοί να πληρώνουν, λένε, τη δική σου παραξενιά.

Διαθεσιμότητα υγειονομικών και εμβολιασμοί.Το σοβαρό  παράπτωμα του μη εμβολιασμού.

Μα είναι σοβαρό το παράπτωμα του μη εμβολιασμού, θα πει κάποιος. Από όσα έχουμε ξεκαθαρίσει σε πολλά από τα άρθρα μας όποιος εμβολιαστεί και μεταδίδει και ασθενεί. Και μάλιστα μεταδίδει το ίδιο ή και περισσότερο γιατί είναι πολλές φορές και ασυμπτωματικός. Ποιο λοιπόν το έγκλημά τους; Δε συνεμορφώθησαν. Δεν έσκυψαν το κεφάλι σε ένα σύστημα που αρνείται την άλλη άποψη Σε μια προσπάθεια σκληρής οριζόντιας επιβολής αυτοί δεν υπέκυψαν και είχαν άποψη. Είναι επικίνδυνοι.

Για μια ακόμη φορά κάποιοι θα βάψουν τα χέρια τους με αίμα αθώων. Ας προσέξουν μόνο όσοι αδιαφορούν και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Γιατί όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού αν δεν αντιδράσεις  η φωτιά σε λίγο θα σε κάψει κι εσένα.

Υ.Γ. Η πορτοκαλί κάρτα στην κορυφή του άρθρου είναι επινόηση της διοίκησης του ΑΧΕΠΑ για είσοδο στο νοσοκομείο των εμβολιασμένων. Οι μη εμβολιασμένοι δε την διαθέτουν. Πιστεύω ότι αν είχαν ζήσει πριν από 70 χρόνια τα στελέχη αυτά θα μπορούσαν δικαίως να αμειφθούν με μια θέση σε διοίκηση ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης τουλάχιστον. Συγχαρητήρια σε όσους την επινόησαν αλλά και σε όσους τη χρησιμοποίησαν  για το ζήλο τους