Ελληνικά 
English 
Προβληματισμοί για την πανδημία του κορονοϊού.
(Προβληματισμοί για την πανδημία του κορονοϊού) Αυτές τις ημέρες όπως είναι πολύ φυσικό το τηλέφωνο χτυπάει πολύ συχνά και στην άλλη άκρη της γραμμής κάποιος από τους ασθενείς μου ρωτά με ενδιαφέρον, ανησυχία, αγωνία, ακόμη και πανικό τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η πανδημία που απασχολεί τους τελευταίους μήνες τον πλανήτη μας στην υγεία του ίδιου και της οικογένειάς του.
Η σωστή πρωτοβάθμια υγεία θεμελιώνεται σε μια προσωπική σχέση ασθενούς- ιατρού,
Κατ’ αρχάς τέτοιου είδους τηλεφωνήματα με χαροποιούν ιδιαίτερα, όχι φυσικά γιατί το πρόβλημα αυτό αυξάνει την επαγγελματική μου δραστηριότητα αλλά γιατί πιστεύω ότι αυτό είναι το ιδανικό μοντέλο λειτουργίας του συστήματος υγείας. Η σωστή πρωτοβάθμια υγεία θεμελιώνεται σε μια προσωπική σχέση ασθενούς- ιατρού, μια σχέση εμπιστοσύνης και αβίαστης επικοινωνίας για κάθε θέμα και προβληματισμό που αφορά την υγεία από την πρόληψη ως την θεραπεία.
Ο ασθενής δικαιούται να ενδιαφέρεται και να ανησυχεί και ο ιατρός ενημερωμένος και με υπομονή οφείλει να δίνει εξατομικευμένες πληροφορίες και κατευθύνσεις στον ασθενή. Αυτή η εξατομίκευση στηρίζεται στην καλή γνώση από τον ιατρό των προβλημάτων του ασθενούς αλλά και στην γενικότερη πληροφόρηση που έχει σχετικά με το οικογενειακό του περιβάλλον, την ψυχοσύνθεσή του, τα κοινωνικοοικονομικά θέματα που σχετίζονται με αυτόν και γενικότερα το κατά το δυνατό πληρέστερο προφίλ του.
Οι εξατομικευμένες απαντήσεις είναι χρήσιμες και ουσιαστικές.
Έτσι και οι απαντήσεις χωρίς να χάνουν τίποτε από την αλήθεια τους είναι πιο ουσιαστικές και αποτελεσματικές αφού προσαρμόζονται στις ανάγκες του κάθε ασθενούς. Υπάρχουν άνθρωποι φύσει απαισιόδοξοι ή αγχωτικοί οι οποίοι χρειάζονται ενθάρρυνση, υπάρχουν άνθρωποι υπεραισιόδοξοι και παράτολμοι που χρειάζονται συγκράτηση, υπάρχουν ασθενείς με ήπια προβλήματα που ανησυχούν υπερβολικά και άλλοι με πολύ σοβαρά προβλήματα που πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Σε μια γενική απάντηση ο καθένας μπορεί να κρατήσει ότι του ταιριάζει κάνοντας λάθη. Μια εξατομικευμένη απάντηση είναι πολύ πιο χρήσιμη και ουσιαστική.
Είναι έγκυρα όσα ακούγονται για το θέμα της πανδημίας του κορονοϊού;
(Προβληματισμοί για την πανδημία του κορονοϊού) Έχουν ακουστεί τόσα πολλά για το θέμα της πανδημίας του κορονοϊού αυτές τις ημέρες και θα ακουστούν ακόμη περισσότερα όσο το πρόβλημα επεκτείνεται. Το πρόβλημα είναι ότι όσα ακούγονται δεν είναι έγκυρα και το ύφος με το οποίο μεταφέρονται δεν είναι το σωστό. Υπάρχουν οι ειδικοί και οι «ειδικοί». Ενώ γίνεται συνεχής επίκληση της γνώμης των ειδικών, δυστυχώς αυτή φιλτράρεται από τους δημοσιογράφους αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά τρόπο όχι αντικειμενικό αλλά σχετικό με το χαρακτήρα, την αντίληψη και τις επιδιώξεις του καθενός. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κάποιος από τους ειδικούς κάποια στιγμή έγραψε ότι «όταν θα είναι η κατάλληλη στιγμή και κριθεί απαραίτητο, θα χρειαστεί να κλείσουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια».
Ο ρόλος των ΜΜΕ και η σωστή πληροφόρηση για την πανδημία του κορονοϊού.
Ενώ ο ίδιος με συχνή παρουσία στα ΜΜΕ επέμενε σε αυτό το «όταν θα είναι η κατάλληλη στιγμή», οι δημοσιογράφοι και τα μέσα άρχισαν να κραυγάζουν ότι πρέπει άμεσα να κλείσουν τα σχολεία και μάλιστα, αφού αυτό έγινε όταν κρίθηκε απαραίτητο μερικές εβδομάδες αργότερα, συνεχίζουν να λένε ότι άργησε να ληφθεί το μέτρο γιατί ο καθηγητής το είχε πει νωρίτερα. Τέτοιες παρερμηνείες προκαλούν πανικό και υπάρχουν μόνο για να γκρινιάζουν κάποιοι και εκ των υστέρων να προσπαθούν να κάνουν τους πολύ έγκυρους αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Εδώ λοιπόν χρειάζεται η παρέμβαση του προσωπικού ιατρού που μπορεί με πραγματική -και όχι εικονική σαν και αυτή που διατυμπανίζεται- ψυχραιμία, να βάλει τα πλαίσια στον ανησυχούντα ασθενή.
Σταχυολογώ από τις ερωτήσεις που δέχομαι το τελευταίο διάστημα:
Ανήκω στις ευπαθείς ομάδες;
Να διευκρινιστεί ότι δεν ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες όσοι έχουν απλά κάποια αρρυθμία, αυξημένη πίεση, υπερχοληστερολαιμία, έχουν ιστορικό σταθερής καρδιακής νόσου που βρίσκεται υπό παρακολούθηση και αγωγή. Ευπαθείς είναι οι ηλικιωμένοι, όσοι έχουν σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια, ασταθή και μη ελεγχόμενη νόσο. Σε κάθε περίπτωση αυτό μπορεί να το διευκρινίσει ο θεράπων που γνωρίζει το πρόβλημα.
Τι μέτρα πρέπει να λάβω;
Η πιο απλή προστασία είναι να μην έρχομαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Εκεί που είναι μαζεμένοι πολλοί σε κλειστούς χώρους και παρατείνεται η παραμονή κάποιου, ο κίνδυνος μετάδοσης της νόσου αυξάνεται. Αποφύγετε τις άσκοπες επαφές, χωρίς όμως πανικό. Είδα σε σουπερμάρκετ ανθρώπους με γάντια και μάσκες και τις εργαζόμενες στα ταμεία να εξυπηρετούν με γάντια. Τα γάντια δεν προστατεύουν γιατί ο ιός δε μεταδίδεται μέσω του δέρματος αλλά μέσω του αναπνευστικού. Αν με τα γάντια μου ακουμπήσω τη μύτη και τα μάτια μου τότε θα μεταφέρω τον ιό όπως και με τα γυμνά χέρια. Οι μάσκες δε με προστατεύουν από τους άλλους αλλά τους άλλους από εμένα. Τα παιδιά είναι καλό να μένουν μακριά από τους παππούδες γιατί ενώ νοσούν σπάνια και επιδερμικά, μπορούν να μεταφέρουν τον ιό. Μην ξεχνάμε ότι το 80-85% περνούν τη νόσο στο πόδι, ασυμπτωματικοί ή με πολύ ήπια συμπτώματα.
Αν παρουσιάσω καταρροή, πυρετό και βήχα τι να κάνω;
ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ. Μπορείτε να πάρετε το τηλέφωνο του ΕΟΔΥ αλλά το πιο ασφαλές είναι να πάρετε τον ιατρό σας και να τον ενημερώσετε. Αυτός γνωρίζει το πρόβλημά σας και όπως ήδη είπαμε θα σας καθοδηγήσει πιο σίγουρα. Το πιο ασφαλές είναι να μείνετε σπίτι, σε κάποια απόσταση από τους άλλους και ΜΟΝΟ αν ο ιατρός σας σας συμβουλέψει να κατευθυνθείτε προς το νοσοκομείο. Αυτό θα προστατέψει και εσάς αλλά και το σύστημα υγείας από υπερφόρτωση και κατάρρευση. Αν χρειάζεστε κάποια ιατρική συνδρομή αποφύγετε το νοσοκομείο και προτιμήστε την πρόταση που θα σας κάνει ο ιατρός σας. Αν χρειαστείτε νοσοκομειακή περίθαλψη η προσέγγιση στο νοσοκομείο θα πρέπει να γίνει συντεταγμένα και όχι ανεξέλεγκτα.
Αν έχω άλλο πρόβλημα να πάω στο νοσοκομείο;
Και σε αυτό το κομμάτι συνιστάται η κατά το δυνατόν αποφυγή των νοσοκομείων. Αφ’ ενός μεν είναι ήδη υπερφορτωμένα από τους προσερχόμενους με ύποπτα συμπτώματα αφ’ ετέρου η αναμονή σε κοινούς χώρους με πάσχοντες και πιθανά κρούσματα μπορεί να τους θέσει σε κίνδυνο. Η επικοινωνία και εδώ με τους ιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και σε ιδανική περίπτωση με τον θεράποντα ιατρό είναι η καλύτερη λύση. Τα ιδιωτικά ιατρεία είναι πιο ασφαλή και ελεγχόμενα.
Κινδυνεύω να πεθάνω;
Η θνητότητα της νόσου είναι χαμηλή. Πιστεύω ότι απλώς επειδή η νόσος δεν καταγράφεται σε μεγάλο ποσοστό των κρουσμάτων, η αναλογία φαίνεται μεγάλη. Αυτό βέβαια πρέπει να μας κάνει προσεκτικούς γιατί σίγουρα γύρω μας κυκλοφορούν πολλοί περισσότεροι φορείς από αυτούς που γνωρίζουμε επίσημα. Σε λίγο, ήδη από τώρα νομίζω, η έννοια της ιχνηλάτησης που γνωρίσαμε δε θα έχει κανένα νόημα. Η νόσος έχει διασπαρεί στην κοινότητα.
Τι γίνεται με τον εκκλησιασμό και τη Θ. Κοινωνία;
Εδώ θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός. Ο συγχρωτισμός στους τόπους Λατρείας μπορεί να μεταδώσει τη νόσο. Γι’ αυτό το λόγο όσοι νοσούν ή ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες θα πρέπει να παραμένουν όπως σε κάθε ανάλογη περίπτωση στο σπίτι τους. Εξάλλου η Εκκλησία εύχεται για τους «ευλόγως απολειφθέντας» σε κάθε Θεία Λειτουργία. Είναι πράξη αγάπης η προστασία των ιδίων, της οικογένειας και της εκκλησιαστικής κοινότητας και η αποφυγή παράτολμων πράξεων. Για τη Θεία Κοινωνία τα πράγματα ξεπερνούν την επιστημονική γνώμη ενός ιατρού. Ο ιατρός μπορεί να μιλά για πράγματα που αφορούν το επιστητό.
Για θέματα πίστης σιωπά. Όποιος πραγματικά πιστεύει ότι η Θεία Κοινωνία είναι Σώμα και Αίμα Χριστού είναι άρνηση της πίστης να δεχθεί ότι μεταδίδει ασθένειες. Το να λάβει περιοριστικά μέτρα για τη Θεία Κοινωνία η Εκκλησία είναι ομολογία απιστίας. Κατά την ώρα την Μεταλήψεως ο ιερέας λέει «Εις ίασιν ψυχής και σώματος». Όποιος όμως αμφιβάλλει είναι μια ευκαιρία περίσκεψης. Ας μην κάνει κάτι που δεν πιστεύει. Ας μην κάνει κάτι εθιμοτυπικά όπως ίσως τα προηγούμενα χρόνια. Ας εξετάσει τη σχέση του με το Μυστήριο. Εξάλλου ο ιερέας καλεί να κοινωνήσουν οι άνθρωποι «Μετά φόβου Θεού. ΠΙΣΤΕΩΣ και αγάπης». Ας μην φέρνουμε όμως παραδείγματα από άλλα δόγματα και ομάδες. Σε αυτές η Θεία Ευχαριστία σημαίνει διαφορετικά πράγματα και η αντίληψή τους διαφέρει από αυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Διαφύλαξη της ζωής,της αξιοπρέπειας,της αυτοεκτίμησης, της ανθρωπιάς και των αρχών μας.
Στο τέλος αυτής της δοκιμασίας το σημαντικό δεν είναι μόνο η διαφύλαξη της ζωής μας αλλά και της αξιοπρέπειας, της αυτοεκτίμησης, της ανθρωπιάς και των αρχών μας. Να μη μεταβληθούμε σε εχθρούς, διεκδικητές της ατομικής ασφάλειας σε βάρος της αγάπης αλλά να παραμείνουμε αλληλέγγυοι και ανοικτοί. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα για το καθένα μας και την κοινωνία μας ολόκληρη στις περίεργες μέρες που ζούμε.