Θέλουμε να ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα.

Κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας

Το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα.

Η σύνεση είναι το πρόσχημα του άνανδρου.

Θουκυδίδης 5ος π.Χ. αιώνας

Κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας:1 χρόνο με την πανδημία.

(Κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας) Είναι αλήθεια ότι όταν ξεκίνησα πριν από ένα περίπου χρόνο να περιγράφω μια άλλη προσέγγιση της πανδημίας που ήρθε για να αλλάξει τη ζωή μας πίστευα ότι αυτό που χρειάζονταν οι ασθενείς και οι φίλοι μου (ή καλύτερα οι ασθενείς – φίλοι μου) ήταν μια καλύτερη πληροφόρηση. Με την πείρα εβδομήντα περίπου άρθρων που ομολογώ γράφτηκαν ως ξεχείλισμα της ψυχής μου, αρχίζω να βεβαιώνομαι ότι τελικά όλοι καταλαβαίνουμε αλλά τελικά δε θέλουμε να μας βγάζουν από την πραγματικότητα που εμείς διαλέξαμε να ζούμε.

Ίσως μας τρομάζει, ίσως μας πληγώνει, ίσως μας ξεβολεύει μια άλλη ματιά και τελικά γυρίζουμε στην πιο βολική για εμάς εκδοχή. Τα πετάγματα του νου και οι επαναστάσεις της συνειδήσεως καταπνίγονται και συνεχίζουμε να ζούμε σε μια ζωή που μοιάζει ανέμελη, φοβούμενοι να αντιδράσουμε. Εξάλλου μας έχουν πείσει ότι δεν υπάρχει ελπίδα και ότι καλό είναι να κοιτάξουμε τη δουλειά μας και να μην εκτιθέμεθα σε επικίνδυνες συμπεριφορές που μόνο κινδύνους κρύβουν.

Έχουμε αφήσει ανθρώπους αδίστακτους και μέτριους να μας εκπροσωπούν νομίζοντας ότι εμείς αξίζει να κοιτάζουμε το στενό μας συμφέρον και τον οικογενειακό μας περίγυρο. Όμως δυστυχώς κανείς δε ζει σε αποστειρωμένο περιβάλλον. Οι άξιοι αρνούνται να ασχοληθούν με τα κοινά. Και οι μέτριοι που ασχολούνται μας καταστρέφουν.

Κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας:ΜΜΕ και παραπληροφόρηση.

Ας δούμε λοιπόν για άλλη μια φορά αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Βρισκόμαστε σε ένα κλοιό παραπληροφόρησης  για λόγους που η παθογένεια διακοσίων ετών ελεύθερης (;) πατρίδας έχει διαμορφώσει. Τα ΜΜΕ που επηρεάζουν μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Αφού δε διαφαίνεται μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας συντάσσονται με το αζημίωτο με την παρούσα εκδοχή. Προσπαθούν να στηρίξουν με τρόπο αριστοτεχνικό (αυτό άλλωστε είναι που ξέρουν καλά) τις αποτυχημένες επιλογές που οδηγούν στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους, στην οικονομική καταστροφή εκατομμύρια άλλους και την ψυχική καταρράκωση έναν ολόκληρο λαό. Θέλετε να τα δούμε ψύχραιμα όλα αυτά;

Κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας:ΜΕΘ και διασωληνωμένοι.

Τα νοσοκομεία έχουν καταρρεύσει. Από την αρχή η συνταγή ήταν λάθος. Το σύνθημα που πρέπει όμως να προβληθεί είναι ότι το ΕΣΥ αντέχει. Την ώρα που εκατοντάδες διασωληνωμένοι άνθρωποι δε βρίσκουν ΜΕΘ και παραμένουν σε κοινούς θαλάμους με πρόχειρα αναπνευστηράκια, την ώρα που χιλιάδες υγειονομικοί έχουν ξεπεράσει το όριο των δυνάμεών τους και απλά διαχειρίζονται και παρακολουθούν την καταστροφή επιλέγοντας ποιους ασθενείς μπορούν να βοηθήσουν, την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι με πολύ πιο συχνά νοσήματα από αυτά του κορονοϊού πεθαίνουν αβοήθητοι ή βλέπουν την υγεία τους να βλάπτεται ανεπανόρθωτα από την έλλειψη νοσοκομειακής περίθαλψης, την ώρα που ονομάζονται ΜΕΘ κρεβάτια στο χειρουργείο, σε χώρους ακατάλληλους και προβληματικούς ίσα ίσα για να πούμε ότι δημιουργούμε ΜΕΘ, ο Τύπος αναπαράγει σε πρωτοσέλιδα τη δήλωση του υπουργού: «Το ΕΣΥ άντεξε».

Τι έπρεπε δηλαδή να συμβεί για να ομολογήσουμε ταπεινά ότι αποτύχαμε; Να πεθαίνουν οι άνθρωποι στην οδό Μαρασλή μπροστά στον Ευαγγελισμό; Ελπίζω να μην το δούμε κι αυτό αν και δεν αποκλείεται να συμβεί το επόμενο διάστημα. Σίγουρα πάντως άνθρωποι πεθαίνουν στα σπίτια τους φοβούμενοι να πάνε στο νοσοκομείο.

Κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας:Επίταξη ιδιωτών ιατρών.

Την ίδια ώρα το υπουργείο σε μια κίνηση υποτίθεται στρατηγική αλλά ουσιαστικά επίδειξη δύναμης επιτάσσει 206 (αυτοί οι 6 νομίζω ήσαν απολύτως απαραίτητοι για να ολοκληρωθεί το τέλεια προγραμματισμένο σχέδιο) ιατρούς, παθολόγους, πνευμονολόγους και… γενικούς ιατρούς για να τους στείλει από τα ιατρεία τους στην «πρώτη γραμμή». Έχουμε εδώ και πολύ καιρό περιγράψει την εναλλακτική και σωστή κατά τη γνώμη μας λύση. Η ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Αν με την εντατική και προσωπική αντιμετώπιση στην αρχή της νόσου των ασθενών στο σπίτι, με τους κατάλληλα εκπαιδευμένους ιατρούς και νοσηλευτές της πρωτοβάθμιας υγείας αποφεύγαμε την καταφυγή τους στα νοσοκομεία και την επιβάρυνση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης θα αποφεύγαμε και ασφαλώς καλύτερα αποτελέσματα θα είχαμε.

Όταν ο ασθενής φτάνει στη ΜΕΘ είναι ήδη αργά.

Γιατί όταν ο ασθενής φθάνει στη ΜΕΘ έχει ήδη σε μεγάλο ποσοστό χάσει τη ζωή του. Και αυτό δεν το λέω εγώ αλλά οι αμείλικτοι αριθμοί. Ιδιαίτερα στην πρόχειρες και αυτοσχέδιες «ΜΕΘ» με τους άπειρους «προσωρινούς» και επιταγμένους υγειονομικούς. Οι ασθενείς μη έχοντας οικογενειακό ιατρό μόλις εμφανίσουν πυρετό ή βήχα τηλεφωνούν στο ΕΚΑΒ και βρίσκονται στο νοσοκομείο. Ένα νοσοκομείο με κατάκοπο προσωπικό που συνήθως για οικονομία χρόνου θα προχωρήσει στην εισαγωγή τους.

Αν η κατάστασή τους επιδεινωθεί κανείς δεν έχει χρόνο και δυνάμεις σωματικές και ψυχικές για να αποτρέψει τη διασωλήνωσή τους. Έχοντας δαπανήσει χιλιάδες ώρες στο προσκέφαλο ενός ασθενούς προκειμένου να αποτρέψω την εισαγωγή του σε ΜΕΘ μπορώ να βεβαιώσω ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο ακόμη και όταν έχεις ένα και όχι δεκάδες ασθενείς υπό την ευθύνη σου. Αν μάλιστα είσαι ο επιταγμένος ή ο διορισμένος της χθεσινής ημέρας αυτό είναι αδύνατο. Έτσι λοιπόν μοιραία ο ασθενής που επιβαρύνεται θα διασωληνωθεί. Κι εκεί τελειώνει γρήγορα η ευθύνη του ιατρού της κοινής κλίνης covid. Αν βρεθεί ΜΕΘ θα μεταφερθεί εκεί. Αν όχι με τις υπάρχουσες δυνατότητες σε παρακολούθηση και νοσηλεία ο ασθενής μόνο με θαύμα θα ζήσει.

ΜΕΘ και ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.

Αν μεταφερθεί σε ΜΕΘ τα προβλήματα μεταβιβάζονται στο προσωπικό της ΜΕΘ. Κι αυτοί κατάκοποι, κάποιοι από αυτούς άπειροι, προσπαθούν ασφαλώς να κάνουν το καλύτερο. Το καλύτερο όμως είναι σχετικό. Το ποσοστό θνησιμότητας στις ΜΕΘ και τις «ΜΕΘ» είναι εξαιρετικά αυξημένο. Δείγμα της αδυναμίας σωστής νοσηλείας. Πόσους άρα ασθενείς μπορεί κάποιος να περιθάλψει σε κανονικές συνθήκες. Και ο πιο έμπειρος νοσηλευτής δε μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίας του σε περισσότερους από 2 έως 3 ασθενείς ταυτόχρονα. Όχι σε 5 και 10 βαριά πάσχοντες. Αναλόγως και οι ιατροί. Και το σύστημα πρέπει να έχει υποδομές που έχουμε στο παρελθόν περιγράψει. Όχι με τα ψέματα. Και βέβαια η λοίμωξη covid αντιμετωπίζεται πολύ πιο εύκολα από τις σοβαρές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις με ανθεκτικά μικρόβια που οι ασθενείς αποκτούν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους.

Νομίζω ότι το ξέρουμε ήδη ότι η συχνότερη «επιπλοκή  covid» που κοσμεί το πιστοποιητικό θανάτου των θυμάτων από κορονοϊό είναι η ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Για όσους ακόμη δεν έχουν καταλάβει στα νοσοκομεία και πολύ περισσότερο στις ΜΕΘ λόγω της νοσηλείας ασθενών με λοιμώξεις από βακτηρίδια, λόγω της χρήσης προωθημένων αντιβιοτικών και μάλιστα της υπερβολικής και αλόγιστης χρήσης στην οποία η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στην Ευρώπη, υπάρχουν ανθεκτικά μικρόβια και μάλιστα πανανθεκτικά. Τι σημαίνει αυτή η τρομακτική λέξη; Ότι υπάρχουν μικρόβια που ΚΑΝΕΝΑ αντιβιοτικό δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει. Σε συνδυασμό μάλιστα με ένα καταπονημένο οργανισμό, τα μικρόβια αυτά κάνουν θραύση. Άρα ουσιαστικά οι ασθενείς βρέθηκαν λόγω covid στη ΜΕΘ αλλά πέθαναν τελικά λόγω ενός άλλου μικροβίου.

Σε ένα σωστά οργανωμένο σύστημα υγείας ο ασθενής δεν πρέπει να φτάνει στη ΜΕΘ.

Γι’ αυτό σε ένα σωστά οργανωμένο σύστημα υγείας είναι πάση θυσία απαραίτητο ο ασθενής να ΜΗΝ φτάσει σε ΜΕΘ. Όταν περάσει την πόρτα είναι ήδη μελλοθάνατος. Δυστυχώς τα ποικίλα συμφέροντα μας έπεισαν ότι επιτυχία είναι να φτιάχνεις από το πουθενά και στο πουθενά νέες ΜΕΘ. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Το σωστό είναι να πολεμάς χωρίς να φτάσει ο ασθενής στη ΜΕΘ. Γι’ αυτό το σύστημά μας απέτυχε. Γιατί ο σχεδιασμός ήταν εξ’ αρχής λάθος. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν το γνωρίζω μόνο εγώ και μερικοί άλλοι αυτό. Είναι πασίγνωστο στους ασχολούμενους με το σύστημα υγείας. Απλώς η σωστή επιλογή θέλει χρόνο, σχεδιασμό και οργάνωση. Και εμείς δε φημιζόμαστε για τέτοια πράγματα.

Η τελευταία στιγμή, ο αυτοσχεδιασμός και η ανοργανωσιά είναι τα ιδανικά μας. Για να θυμηθώ τον εκφραστή της φυλής που μίλησε κάποτε για δημιουργική ασάφεια. Λυπάμαι αλλά ένα άλλο στοιχείο της φυλής μας είναι η αδυναμία μας να ζητάμε συγγνώμη. Κανείς δε θα το κάνει. Το ΕΣΥ θα αντέξει και θα νικήσει. Θα τα αγνοήσουμε όλα και θα πεισθούμε να συνεχίσουμε αμέριμνοι τη ζωή μας. Μακάρι να ήσαν όλα τόσο καλά και να χρειαζόταν να το κάνω εγώ τελικά. Και θα ζητούσα συγγνώμη που σας ανησύχησα με μεγάλη χαρά.