Να ρωτάς για το κόσμο σα να’ γινε τώρα.
Να σε νοιάζει το δίκιο χωρίς να λυγίζεις.
Να θέλεις να δώσεις χωρίς να πάρεις.
Να σε βλέπουν και να ελπίζουν.
Να μπορείς να πεθαίνεις για μια ιδέα.
Σπύρος Κυριαζόπουλος
Πανδημία.Το ακαταδίωκτο της επιτροπής ειδικών.
(Το ακαταδίωκτο της επιτροπής ειδικών) Με τους αριθμούς των νεκρών να αυξάνουν καθημερινά και τον απολογισμό της κοινωνίας να είναι πραγματικά τραγικός, τα πάντα με γοργούς ρυθμούς επιστρέφουν στην «κανονικότητα». Τα καταστήματα γεμίζουν κόσμο, η εστίαση άνοιξε και τα τραπεζάκια φιλοξενούν εκατοντάδες θαμώνες, τα αυτοκίνητα, τα πλοία και τα αεροπλάνα ξεκίνησαν να μεταφέρουν τους εκδρομείς, η πίεση στα νοσοκομεία μειώνεται και όλοι μοιάζουμε να θέλουμε να ξεχάσουμε τα όσα συνέβησαν. Είναι αλήθεια ότι η ψυχολογία του ανθρώπου τον οδηγεί στο να διαγράφει από τη μνήμη του τα δυσάρεστα και να καμώνεται πως ποτέ δε συνέβησαν όμως σε περιπτώσεις όπως ο εφιάλτης που περνάμε κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό για όλους μας.
Στην επιτροπή ειδικών αποκλείστηκαν όσοι δεν ήταν ελεγχόμενοι από τους κρατούντες.
Ας δούμε λοιπόν ορισμένα πράγματα που θα είναι πολύ χρήσιμα στην αξιολόγηση όσων ζήσαμε όχι για να κάνουμε κριτική εκ του ασφαλούς αλλά για να δούμε πως θα μπορέσουμε να τα αποφύγουμε στο μέλλον. Από την αρχή της πανδημίας είχαμε γράψει πως ο σχεδιασμός και η προσέγγιση του προβλήματος ήσαν λάθος. Δημιουργήθηκε μια ομάδα «ειδικών» ελεγχόμενων από την πολιτική ηγεσία η οποία υποτίθεται ότι θα αναλάμβανε την ευθύνη να καθοδηγεί την κυβέρνηση στη λήψη των απαραίτητων αποφάσεων. Από την ομάδα αυτή αποκλείστηκαν όσοι δε θα ήσαν απόλυτα ελεγχόμενοι από τους κρατούντες, είναι άλλωστε γνωστό ότι η ανεξαρτησία της σκέψης προκαλεί αλλεργία και φόβο στην εξουσία.
Επίσης στην πορεία όσοι διαφώνησαν απομακρύνθηκαν ή παραιτήθηκαν. Στην εγχώρια ομάδα συμμετείχαν και κάποια «σοφοί» από το εξωτερικό οι οποίοι είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά με τους εδώ. Άνθρωποι μικρής εμβέλειας διεθνώς, στενά συνδεδεμένοι με τα κέντρα της εξουσίας που συνδέθηκαν όσο βρίσκονταν στην Ελλάδα με τον τρόπο τους με την πολιτική εξουσία. Από την ομάδα των ειδικών αποκλείστηκαν διαπρεπείς επιστήμονες του εξωτερικού που τυγχάνουν ιδιαίτερης αναγνώρισης και σεβασμού διεθνώς. Αντίθετα στην ομάδα περιλήφθηκαν άσχετοι επιστημονικά συνδικαλιστές οι οποίοι ήσαν οι ιδιαιτέρως αγαπημένοι των ΜΜΕ. Κάποιοι επιστήμονες προς τιμήν τους όταν αντιλήφθηκαν το ρόλο τους στην πορεία αποχώρησαν, κάποιοι σιωπηλά και κάποιοι πιο ηχηρά για να θαφτεί η είδηση άμεσα.
Το ακαταδίωκτο της επιτροπής ειδικών.Το γόνιμο επιστημονικό διάλογο αντικατέστησε η μία γνώμη και η απειλή έναντι κάθε άλλης άποψης.
Αυτό άλλωστε ήταν και το παράλληλο βήμα. Βομβαρδισμός από τα ΜΜΕ με κάθε τρόπο με τις γνώμες αυτών των «ειδικών» που μπορεί να προκαλούσε σύγχυση μερικές φορές με την διατύπωση αλλά επί της ουσίας υπηρετούσε μια συγκεκριμένη γραμμή. Όποιος είχε διαφορετική άποψη αποκλειόταν από οποιαδήποτε βήμα και -το χειρότερο- του αποδίδονταν χαρακτηρισμοί όπως αρνητής, ψεκασμένος, επικίνδυνος κλπ. Και αυτό δεν περιοριζόταν σε λεκτική βία και ειρωνείες. Χρησιμοποιήθηκε η εξουσία για εκφοβισμό. Οι εισαγγελείς παρενέβαιναν για να ασκήσουν διώξεις και να σύρουν στα δικαστήρια τους διαφωνούντες, οι δικαστές τους δίκαζαν και τους τιμωρούσαν και τα επιστημονικά σωματεία τους απειλούσαν και τους εκβίαζαν.
Έχουμε αναφερθεί σε όλα αυτά τον καιρό που όλα «τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών με επανειλημμένες εγκυκλίους επιστολές του απειλούσε όποιον ιατρό εξέφραζε αντίθετη άποψη και μάλιστα έλεγε ότι θα εξαντλήσει κάθε αυστηρότητα εναντίον του. Και πράγματι κάποιοι ιατροί που είχαν πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από εκεί εξέφραζαν αντιρρήσεις οδηγήθηκαν στα πειθαρχικά. Είναι πραγματικά πολύ ανησυχητικό ότι το γόνιμο επιστημονικό διάλογο αντικατέστησε η μία γνώμη και η απειλή έναντι κάθε άλλης άποψης. Εννοείται ότι και πάλι τα αργυρώνητα ΜΜΕ πρωτοστάτησαν στη λασπολογία.
Οι ειδικοί εξασφάλισαν δημοσιότητα με συνεχείς συνεντεύξεις σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα.
Κι έτσι πορευόμασταν με το δίδυμο καθολικό lockdown και εμβόλια που θα έρθουν να μας σώσουν. Μέχρι τότε θεοποιούμε τις ΜΕΘ, ελέγχουμε κάθε αντίθετη γνώμη και χτίζουμε το success story της εξουσίας. Την ίδια ώρα που επιστήμονες κατασυκοφαντούνταν και σύρονταν στις δικαστικές αίθουσες οι χρισθέντες ως ειδικοί άρχισαν να αποκομίζουν τα οφέλη της δικής τους στάσης. Κάποιοι που μέχρι τότε ήσαν απλά υπάλληλοι ενός συστήματος που εξυπηρετεί τα δικά του παιδιά διορίζοντας και προωθώντας στο Πανεπιστήμιο χρυσές μετριότητες, είδαν τις καριέρες τους να απογειώνονται. Πέραν της δημοσιότητας που εξασφάλισαν και έγιναν τα πρόσωπα της ημέρας με συνεχείς συνεντεύξεις σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και περιοδικά, πήραν τεράστια ποσά για «έρευνα», έθεσαν τα θεμέλια για προαγωγές και συμμετοχές σε διάφορες επιτροπές που οικονομικά και επιστημονικά θα τους έδιναν χρήμα και εξουσία.
Lockdown,εμβόλια, η έκβαση της πανδημίας και η πίεση της πολιτικής εξουσίας.
Κάποιοι από αυτούς εγκατέλειψαν το άχαρο δημόσιο και μεταπήδησαν με χρυσά συμβόλαια σε ιδιωτικούς ομίλους υγείας εκμεταλλευόμενοι τη δημοσιότητα που απέκτησαν. Θα χρειαστεί πολλή υπομονή και χρόνος, που προσωπικά δε διαθέτω, για να παρακολουθήσει κανείς και μελλοντικά το πόσα πολλά κέρδισαν με την υποταγή και τη συνενοχή τους σε όσα ζήσαμε.
Όμως τα γεγονότα προχώρησαν. Και στο μέλλον ακόμη και αυτοί που τώρα από αφέλεια ή εμμονή υποστηρίζουν την επιτυχή έκβαση της αντιμετώπισης της πανδημίας θα βρεθούν μπροστά στην πραγματικότητα. Όσο κι αν επιμένουν τα παπαγαλάκια η πραγματικότητα θα τους ξεπεράσει. Και θα δούμε το πραγματικό τοπίο που διαμορφώθηκε από τις αποφάσεις που λήφθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Αυτό φοβίζει όσους αναμείχθηκαν σε όσα συνέβησαν.
Ο τρόμος πολιτικών και «ειδικών» είναι ότι θα βρεθούν ενώπιον της κρίσης των πράξεών τους. Και η κρίση μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστη γι’ αυτούς. Δικαστές που πια δε θα φοβούνται ούτε θα αποφασίζουν με την πίεση της πολιτικής εξουσίας ίσως τους καλέσουν για να κριθούν για τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Οι επόμενες κυβερνήσεις ίσως ανακινήσουν τα γεγονότα. Και αυτό τους κάνει να χάνουν τον ύπνο τους. Όταν σβήσουν τα φώτα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Τότε μπορεί να βρεθούν άσχημα μπλεγμένοι. Και να ανοίξουν τα στόματα που θα τινάξουν όλο το πολιτικό σύστημα στον αέρα.
Το ακαταδίωκτο της επιτροπής ειδικών.Πως πέρασαν την τροπολογία.
Γι’ αυτό και είδαμε κάτι πρωτοφανές και τρομακτικό για τη δημοκρατία μας. Η κυβερνητική πλειοψηφία πέρασε σε τροπολογία μια διάταξη που θεσπίζει το ακαταδίωκτο για όλα τα μέλη των περίφημων επιτροπών, επιστημόνων και πολιτικών, για όσες αποφάσεις και πράξεις έλαβαν χώρα την περίοδο της πανδημίας. Και όχι μόνο αυτό αλλά απαγορεύει και την κλήση τους για κατάθεση σε οποιαδήποτε επιτροπή. Δηλαδή όπως καταλαβαίνουμε είναι τόσο σίγουροι για την ορθότητα της στάσης τους στην πανδημία, που εκ των προτέρων αμνηστεύουν τους εαυτούς τους.
Μια τέτοια διάταξη δε μπορούσε να περάσει με την κανονική διαδικασία διότι όπως λένε οι νομικοί θα κρινόταν από το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής ως αντισυνταγματική. Γι’ αυτό πέρασε με τροπολογία που δε χρειαζόταν τη σχετική γνωμοδότηση. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι αυτό έγινε για να προστατεύσει τα μέλη της επιτροπής από τους «ψεκασμένους» που θα στρέφονταν με μηνύσεις εναντίον τους. Πάλι αυτοί οι ψεκασμένοι. Πάλι ένοχη φυγομαχία με αισχρές κατηγορίες κατά της αντίθετης γνώμης.
Η απαλλαγή από τις συνέπεις των λαθών.
Εγώ ένα πράγμα έμαθα στη ζωή μου από τους σεβαστούς γονείς μου και δασκάλους μου. Να αντιμετωπίζω τις συνέπειες των πράξεών μου είτε είναι σωστές είτε λάθος. Με περηφάνεια και χαρά τις πρώτες και ντροπή και συγγνώμη τις δεύτερες. Αυτό διδάσκω και τους μαθητές μου. Δυστυχώς αυτοί που έκριναν τις ζωές και τις τύχες μας με ανακούφιση δέχτηκαν την απαλλαγή τους από τις συνέπειες των λαθών τους και μάλιστα ο λαλίστατος πρόεδρος του Ιατρικού μας Συλλόγου απαιτεί να επεκταθεί το ακαταδίωκτο και σε όλους τους υγειονομικούς που με ένοχη σιωπή κάλυψαν όλο αυτό το διάστημα τα εγκλήματα που είδαν. Μόνο η αντίθετη άποψη διώκεται. Οι δικοί μας είναι προστατευμένοι πάντα. Εμπρός λοιπόν και εις ανώτερα.