Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Σύστημα υγείας και πανδημία κορονοϊού.

(Σύστημα υγείας και πανδημία κορονοϊού) Συνηθίζεται στο τέλος ενός χρόνου να κάνουμε τον απολογισμό του και αν είμαστε αντικειμενικοί να ωφελούμαστε από αυτόν. Από την εμπειρία των δεκαετιών  που ασκώ την ιατρική μπορώ αβίαστα να βεβαιώσω ότι όπως και σε πολλά άλλα πράγματα στον τόπο αυτό, έτσι και στα ιατρικά θέματα μας αρέσουν οι ψευδαισθήσεις. Προτιμούμε, μολονότι στο βάθος ξέρουμε την αλήθεια, να δεχόμαστε ευχάριστα ψέματα παρά να βάζουμε το δάκτυλό μας επί τον τύπον των ήλων παραδεχόμενοι τη δυσάρεστη πραγματικότητα και προσπαθώντας να τη διορθώσουμε. Και βέβαια όταν τελικά βρεθούμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα αυτή  διαμαρτυρόμαστε έντονα, σαρκάζουμε, αντιδρούμε με κάθε τρόπο αλλά είναι πια αργά. Η ζημιά έχει γίνει.

Σύστημα υγείας και πανδημία κορονοϊού.Το σύστημα υγείας στα όρια της διαλύσεως.

Όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουμε ότι το σύστημα υγείας ήταν στα όρια της διαλύσεως στην πατρίδα μας. Αυτό φαινόταν  δια γυμνού οφθαλμού και το διεκτραγωδήσαμε κατά τη διάρκεια των ετών της κρίσεως και του μνημονίου. Από τη μία το Δημόσιο Σύστημα το οποίο οργανώθηκε πελατειακά και χωρίς σχεδιασμό και αφέθηκε στη συνέχεια στην τύχη του. Νοσοκομεία όπου ο συγγενής του ασθενούς αγόραζε γάζες και αναλώσιμα υλικά, μηχανήματα πανάκριβα εγκαταλελειμμένα, χαλασμένα και υπολειτουργούντα, σεντόνια και κουβέρτες στα όρια της αθλιότητας και κτίρια που γκρεμίζονταν  μια που κάποια από αυτά μετρούν αρκετές δεκαετίες ή και αιώνες ζωής.

Ο τρόμος των ασθενών για τη νοσηλεία τους σε κάποιο νοσοκομείο τουριστικών νησιών.

Θυμάμαι τον τρόμο ασθενών που από τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη νοσηλεύονταν  σε κάποιο «νοσοκομείο» των τουριστικών νησιών του λόγω εκτάκτου προβλήματος υγείας κατά τη διάρκεια κάποιας κρουαζιέρας και όταν ζητούσαν δοχείο συλλογής ούρων τους υποδεικνυόταν να αγοράσουν από κάποιο φαρμακείο ή τους δινόταν ένα κομμένο πλαστικό δοχείο από ορό «για να κάνουν τη δουλειά τους». Αλλά και το προσωπικό των Δημοσίων Νοσοκομείων ήταν απαξιωμένο, παραδομένο σε πελατειακές δράσεις και σε πολλές περιπτώσεις γερασμένο μια που στο όνομα περιστολής των δαπανών δε γίνονταν πια διορισμοί. Από την άλλη πλευρά ένας Ιδιωτικός Τομέας κερδοσκοπικός, απρόσιτος για τους πολλούς και οργανωμένος στο να παρέχει κυρίως τις ξενοδοχειακές υπηρεσίες που έλλειπαν από το Δημόσιο. Για όλα αυτά είχα την ευκαιρία σε ανύποπτο χρόνο να γράψω τριάντα άρθρα υπό τον γενικό τίτλο «Με Άποψη» που δημοσιεύθηκαν από κάποια ειδησεογραφική ιστοσελίδα.

Σύστημα υγείας και πανδημία κορονοϊού.Με αρθογραφία προσπάθησα να δώσω απαντήσεις σε ασθενείς μου.

Με αυτό το σύστημα και με κυβερνώντες που εξελέγησαν με εξαγγελία την ιδιωτικοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου τομέα ξεκίνησε η πανδημία του κορονοϊού στη χώρα μας. Άρχισα να αρθρογραφώ στην ιστοσελίδα του ιατρείου μου -μια που αποκλείστηκα από το δημόσιο λόγο γιατί αυτά που έγραφα δεν ήσαν αρεστά- με σκοπό να δώσω απαντήσεις στους ασθενείς μου και σε όποιον ήθελε μια άλλη γνώμη πέρα από όσα του μετέφεραν τα ευθυγραμμισμένα με την επίσημη γνώμη ΜΜΕ.

Η γνώμη αυτή προσπάθησα να είναι όσο πιο αντικειμενική γίνεται, να είναι στηριγμένη στις επιστημονικές πληροφορίες που υπήρχαν αλλά και στην πολυετή εμπειρία μου στη μάχιμη ιατρική και τις ΜΕΘ. Ήταν μια γνώμη καθαρή, χωρίς σκοπιμότητες. Ήταν η αλήθεια όπως την πίστευα. Η συγκινητική ανταπόκριση  των ασθενών μου και – όχι μόνο- με οδήγησε αντί να σταματήσω σε δύο τρία άρθρα όπως ήταν η αρχική μου πρόθεση να έχω φθάσει μέχρι σήμερα τα 47! Στο δεύτερο ήδη άρθρο στις 18 Μαρτίου προσπάθησα να ξεκαθαρίσω ότι η μάχη κατά του κορονοϊού είναι μάχη του συστήματος υγείας.

Σύστημα υγείας και πανδημία κορονοϊού.Ο ιός έχει μικρή θνησιμότητα και βαριά νοσηρότητα αλλά μεγάλη μεταδοτικότητα.

Τα πράγματα είναι απλά. Ο ιός έχει μικρή θνησιμότητα και βαριά νοσηρότητα αλλά μεγάλη μεταδοτικότητα. Τι σημαίνει αυτό; Λίγοι θα εμφανίσουν σοβαρά συμπτώματα, ακόμη πιο λίγοι θα πεθάνουν αλλά επειδή πολλοί θα κολλήσουν οι λίγοι αυτοί σε απόλυτους αριθμούς θα οδηγήσουν στην κατάρρευση του ετοιμόρροπου κρατικού συστήματος υγείας. Ο ιδιωτικός τομέας έβγαλε την ουρά του έξω από την αρχή, ένιψε τας χείρας του και καρπώθηκε όσα ο δημόσιος τομέας δεν έφθανε να καλύψει. Πολύ απλά. Τα κρατικά νοσοκομεία δεν μπορούν να νοσηλεύσουν άλλα περιστατικά πέραν του covid, τα χειρουργεία στο δημόσιο ανεστάλησαν, τα κρατικά νοσοκομεία γέμισαν από ασθενείς με κορονοϊό οπότε οι λύση για όσους είχαν κάτι άλλο πλην covid ήταν ή να το αντιμετωπίσουν σπίτι με τον προσωπικό τους ιατρό ή να πάνε στον ιδιωτικό τομέα με ότι αυτό συνεπάγεται στα οικονομικά τους.

Σύστημα υγείας και πανδημία κορονοϊού.Η απάντηση του κράτους.

Το κράτος πανικοβλήθηκε με τις διαφαινόμενες προοπτικές. Έκλεισε τους πολίτες στα σπίτια τους με όσο πιο αυστηρή καραντίνα μπορούσε στα πλαίσια μιας όχι πρότυπης βέβαια δημοκρατίας. Ανεστάλησαν πολλά από τα ανθρώπινα δικαιώματα και με τη βοήθεια και του καιρού κατάφερε από το Μάρτιο μέχρι το Μάιο να παρουσιάσει μικρό αριθμό κρουσμάτων και θυμάτων. Όμως αντί να προετοιμαστεί για τον επερχόμενο δύσκολο χειμώνα άρχισε να πανηγυρίζει και να φέρνει τη χώρα μας ως παράδειγμα θριάμβου σε σχέση και με μεγάλες δυτικές χώρες. Αδίκως επισημαίναμε σε σειρά άρθρων ότι βιαζόμαστε να πανηγυρίσουμε και ότι τα δύσκολα είναι μπροστά. Μερικοί από τους αναγνώστες των άρθρων μου με κατηγορούσαν για υπερβολικά γκρινιάρη και μικρόψυχο. Αντί να πανηγυρίζω με τους άλλους επεσήμαινα τους κινδύνους του εφησυχασμού.

Πανδημία κορονοϊού.Το καλοκαίρι των ψευδαισθήσεων.

Περάσαμε ένα καλοκαίρι ψευδαισθήσεων. Κάτι το ανοργάνωτο άνοιγμα του τουρισμού, κάτι οι διαβεβαιώσεις ότι σε καμία περίπτωση το φθινόπωρο δε θα χρειαστεί lock down, διαμορφώθηκε στους πολίτες που τους βόλευε το ότι είμαστε οι καλύτεροι, μια χαλαρή διάθεση. Και φθάσαμε στο φθινόπωρο με τα ωραία  ψέματα. Χωρίς να θωρακιστεί –όσο βέβαια αυτό ήταν δυνατό- το σύστημα υγείας. Και όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, τελευταία στιγμή, όταν το πρόβλημα γιγαντώθηκε αρχίσαμε τους ηρωισμούς του παρά πέντε. Ίσως του και πέντε. Και τα επικοινωνιακά παιχνίδια.  Αρχίσαμε να προσλαμβάνουμε βιαστικά και τελικά  όποιον περνούσε έξω από τα νοσοκομεία (σε μια σειρά προσλήψεων της τελευταίας στιγμής διορίσθηκαν ως μόνιμοι 200 ιατροί επιτυχόντες  και άλλοι 100 επιλαχόντες ή καλύτερα αποτυχόντες και οι υποψήφιοι χαλαρά ειρωνεύονταν τους αξιολογητές τους ξέροντας ότι όλοι θα προσληφθούν).

Οι αυτοσχέδιες ΜΕΘ και η απόκρυψη από τα ΜΜΕ της πραγματικής κατάστασης.

Αρχίσαμε να φτιάχνουμε αυτοσχέδιες ΜΕΘ  και να στοιβάζουμε κρεβάτια σε κάθε διαθέσιμο χώρο. Αδειάσαμε κλινικές που νοσήλευαν άλλους ασθενείς και τις μετατρέψαμε σε κλινικές covid. Ελλείψει προσωπικού οργανώσαμε φιέστες εθελοντισμού που ήσαν απλώς παραστάσεις για τις κάμερες  και ζητήσαμε τη βοήθεια ιδιωτών έναντι αδρής αμοιβής ονομάζοντάς τους κι αυτούς εθελοντές. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ αποκρύψαμε την πραγματική κατάσταση που επικρατούσε στα νοσοκομεία μας. Ακόμη και οι εκατοντάδες των νεκρών καθημερινά περνούσαν σε δεύτερη μοίρα και δεν τους αφιερωνόταν ούτε ένα ρεπορτάζ. Οι τηλεστάρ ειδικοί, μας κουνούσαν το δάκτυλο και ανταγωνίζονταν σε προτάσεις για μέτρα καραντίνας που εξελίχθηκε στην πιο αυστηρή αλλά και αναποτελεσματική στην Ευρώπη.

Πανδημία κορονοϊού.Η Ελλάδα έγινε  από τις χώρες με τους περισσότερους νεκρούς σε αναλογία πληθυσμού.

Θέλετε να μιλήσουμε ειλικρινά και ανθρώπινα χωρίς κομματικές προτιμήσεις και σκοπιμότητες; Η Ελλάδα έγινε  από τις χώρες με τους περισσότερους νεκρούς σε αναλογία πληθυσμού σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Διαβάζουμε  στον τύπο στις 14.12.20: «Ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά θνησιμότητας στην Ευρώπη που αγγίζει το 3,1% των κρουσμάτων (σχεδόν διπλάσιο άλλων χωρών της Ευρώπης όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Βρετανία) έχει η χώρα μας σε αυτό το «δεύτερο κύμα» του κορωνοϊού….» Γιατί:; Γιατί το σύστημα δεν άντεξε. Η νόσος αυτή που πλήττει κυρίως το αναπνευστικό χρειάζεται κάποια στιγμή στις βαριές περιπτώσεις την υποστήριξη μιας σωστά οργανωμένης  ΜΕΘ όπου θα δοθεί χρόνος στον οργανισμό να ανακάμψει. ΜΕΘ όμως δεν υπήρχαν αντίθετα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ.

Μαθαίνουμε σε άρθρο στις 29/12 ότι το 80% όσων πέθαναν στην πατρίδα μας πέθαναν εκτός ΜΕΘ. Τι σημαίνει αυτό απλά; Όταν κάποιος από τη Χαλκιδική π.χ. νοσήσει σοβαρά από covid μένει στο νοσοκομείο Πολυγύρου που δεν έχει ΜΕΘ γιατί η Θεσσαλονίκη είναι πλήρης. Αυτός θα πεθάνει χωρίς να  προσπαθήσουμε επί της ουσίας να τον σώσουμε γιατί δεν υπάρχουν υποδομές. Το ίδιο και στα Γιαννιτσά, τη Νάουσα, τη Βέροια, τη Φλώρινα, την Καστοριά και σχεδόν όλες τις επαρχιακές πρωτεύουσες όπου οι ανάγκες σε κρεβάτια ΜΕΘ είναι πολλαπλάσιες από τις υπάρχουσες υποδομές. Κι όμως πανηγυρίζουμε ότι το σύστημα άντεξε. Θυσιάζοντας χιλιάδες ανθρώπους στις μάχες κατά του κορονοϊού μιλάμε για νίκη στον πόλεμο.

Σύστημα υγείας και πανδημία κορονοϊού.Δημιουργία ΜΕΘ χωρίς αντίστοιχες υποδομές.

Αλλά και στις ΜΕΘ, κυρίως αυτές που στήθηκαν την τελευταία στιγμή, χωρίς να υπάρχουν οι αντίστοιχες υποδομές στο νοσοκομείο  οι παρεχόμενες υπηρεσίες υπολείπονται πολύ των απαιτούμενων στην περίσταση.  Οι ιθύνοντες ωραιοποιούν την κατάσταση και δημιουργούν ήρωες.  Το προσωπικό των νοσοκομείων προσπαθεί αλλά η σωματική και ψυχική κόπωση είναι μεγάλη. Τα αρνητικά οι πολιτικοί τα ρίχνουν στη βαρύτητα της νόσου. Δεν φαίνεται να κάνουν την αυτοκριτική τους οι παράγοντες από κυβέρνηση και την αντιπολίτευση που κυβερνούν δεκαετίες κι όμως δεν έκαναν τίποτε για να θωρακίσουν το Σύστημα Υγείας και να προστατεύσουν το λαό που υποτίθεται ότι υπηρετούν.

Ένα λαό που συνήθισε στα ψέματα και δε θέλει να ακούει την αλήθεια. Πλησιάζουμε τους 5000 νεκρούς και ο χειμώνας είναι μπροστά. Διαλύσαμε την οικονομία, την κοινωνία, καταργήσαμε ατομικά, θρησκευτικά, πολιτικά δικαιώματα και κανείς δεν κοκκίνησε. Οι επικεφαλής επιδεικνύουν  φιλάρεσκα τη δημοτικότητά τους και παίζουν τις τελευταίες μέρες το επικοινωνιακό παιχνίδι των εμβολίων που θα αναχαιτίσουν τη πανδημία μετά από πολλούς μήνες. Το σήμερα είναι σα να μην υπάρχει. Ευτυχισμένο το 2021 λοιπόν με περισσότερη ωριμότητα, σεμνότητα  και αιδώ.