Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Οι επιπτώσεις σοβαρής ασθένειας.

Όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει διάφορες ασθένειες είτε αυτές αφορούσαν τον εαυτό μας είτε πρόσωπα του περιβάλλοντός μας είτε ακόμη και κάποια πρόσωπα που απασχόλησαν τον τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ασθένειες επιπόλαιες που αυτοϊάθηκαν, ασθένειες που χρειάστηκαν κάποια θεραπεία για να ιαθούν αλλά και σοβαρότερες ασθένειες που μπορούν να απειλήσουν ή και να στερήσουν τη ζωή. Ανάμεσα σε αυτές ασφαλώς ξεχωρίζουν οι σοβαρές ασθένειες και τα ατυχήματα τα οποία μπορούν να αλλάξουν τη ζωή του ανθρώπου απότομα και ριζικά. Μια σοβαρή ασθένεια είναι φανερό ότι επηρεάζει τη σωματική υγεία του ασθενή αλλά δεν αφήνει ανεπηρέαστη και την ψυχική και κοινωνική του υγεία.

Εάν δεχθούμε τον ορισμό της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (Π.Ο.Υ., W.H.O.) για την υγεία: «Υγεία είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία σωματικής νόσου και αναπηρίας» τότε μια σοβαρή ασθένεια ή τραυματισμός θίγουν τον πυρήνα της υγείας του ατόμου. Και μάλιστα όχι βραχυπρόθεσμα αλλά μακροχρόνια, οδηγώντας τον σε πλήρη ανατροπή της ζωή του.

Σειρά άρθρων που θα αναλύσουν τις επιπτώσεις σοβαρής ασθένειας.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικός ο τρόπος που αντιμετωπίζεται μια σοβαρή ασθένεια ή ένας σοβαρός τραυματισμός από τον ίδιο τον ασθενή, τον ιατρό και το οικογενειακό, επαγγελματικό ή κοινωνικό περιβάλλον του. Και είναι καθοριστικός ο τρόπος προσέγγισης μιας σοβαρής νόσου διότι από αυτόν εξαρτάται πολλές φορές τόσο η έκβασή της, όσο και η ποιότητα ζωής πολλών ανθρώπων που εμπλέκονται σε αυτήν με διάφορους τρόπους.

Θα ξεκινήσουμε λοιπόν μια σειρά από άρθρα που θα προσπαθήσουν να αναλύσουν και να διαφωτίσουν θέματα που σχετίζονται με τη σοβαρή νόσο και τον τραυματισμό. Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε όσο πιο αναλυτικά γίνεται την εμπειρία της σοβαρής ασθένειας μελετώντας τον τρόπο της επέλευσής της και περιγράφοντας κάποια από τα στάδιά της. Θα κάνουμε όσο πιο κατανοητή γίνεται τη διαφορά της σοβαρής νόσου από τη συνήθη νόσο που δεν απειλεί τον ασθενή. Θα κάνουμε μια προσπάθεια να διερευνήσουμε τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τους φόβους και τα υπόλοιπα συναισθήματα των ασθενών που αφορούν τον εαυτό τους, τη ζωή τους και τις προοπτικές για το μέλλον τους.

Το φορτίο που σηκώνει ασθενής από τις επιπτώσεις σοβαρής ασθένειας.

Στο σημείο αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε όσο πιο κατανοητό γίνεται το φορτίο που πρέπει να σηκώσει ο ασθενής και το περιβάλλον του όταν θα κληθεί να λάβει κρίσιμες και καθοριστικές αποφάσεις για τον τρόπο που θα πρέπει αν αντιμετωπιστεί το κομμάτι της διάγνωσης και θεραπείας που τους προτείνεται αλλά και τις στιγμές που θα πρέπει να αγωνιστεί για να διατηρήσει τον έλεγχο της ζωής του.

Θα είναι πολύ σημαντικό αν καταφέρουμε να διεισδύσουμε στα αισθήματα αβοήθητου και αποξένωσης που βιώνουν οι πάσχοντες από σοβαρές νόσους, όπως επίσης και τους τρόπους που μπορούν να αντιμετωπίσουν τις τραγικές καταστάσεις που διαμορφώνονται λόγω της ασθένειας και του τραυματισμού. Θα αναζητήσουμε τους τρόπους με τους οποίους προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τη ζωή τους επιχειρώντας να αναπροσαρμόσουν τα όνειρα και τις επιδιώξεις τους για το μέλλον. Και είναι δεδομένο ότι αλλάζουν πολλά στον τρόπο που κάποιος βλέπει πλέον τη ζωή του κάτω από το πρίσμα των νέων δεδομένων που μεταβάλλουν συνήθως τα πάντα. 

Σκοπός είναι ι σκέψεις που θα εκφραστούν να βελτιώσουν την ποιότητας της ζωής των εμπλεκομένων.

Όλα αυτά θα γίνουν μέσα από την προσωπική εμπειρία που μετά από δεκαετίες άσκησης της ιατρικής στην μάχιμη καρδιολογία αλλά και τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι αρκετά πλούσια αλλά και -κυρίως- μέσα από τη συλλογική εμπειρία όπως περιγράφεται από τις επιστημονικές μελέτες και τα σχετικά συγγράμματα. Ελπίζουμε ότι η σειρά αυτή των δημοσιεύσεων θα αποτελέσει βάση προβληματισμού, τοποθετήσεων και γιατί όχι ανταλλαγής απόψεων μέσα από τις δυνατότητες μας δίνει η σύγχρονη τεχνολογία. Ακόμη θα ήταν πολύ χρήσιμο αν οι σκέψεις και οι θέσεις που θα εκφραστούν δώσουν την ευκαιρία να μεταβληθεί ο τρόπος αντιμετώπισης της χρόνιας νόσου τόσο από τους ιατρούς, όσο και από το περιβάλλον αλλά κυρίως από τους ίδιους τους ασθενείς με τελικό ασφαλώς στόχο τη βελτίωση της πρόγνωσης της ασθένειας και της βελτίωσης την ποιότητας της ζωής των εμπλεκομένων.