Μια σκληρή θεά στα χρόνια του κορονοϊού. (Η επιστήμη και οι επιστήμονες).

Επιστήμη-επιστήμονες και κορονοϊός

Επιστήμη-επιστήμονες και κορονοϊός.

(Επιστήμη-επιστήμονες και κορονοϊός) Τους τελευταίους μήνες, μέσα στην πανδημία του κορονοϊού, όλοι μας ανακαλύπτουμε ότι στη ζωή μας την κυρίαρχη θέση έχει μια νέα θεά που με απόλυτο τρόπο ελέγχει τα πάντα και δε συγχωρεί καμία παρέκκλιση. Και η θεά αυτή δεν είναι άλλη από την επιστήμη. Έχει τους κανόνες και τις εντολές της έχει και το ιερατείο της, τους επιστήμονες που μεταφέρουν τις εντολές αυτές στους απλούς ανθρώπους. Και όποιος δεν τους υπακούει κινδυνεύει να χάσει το πολυτιμότερο αγαθό που διαθέτει, τη ζωή του. Το ενδιαφέρον είναι ότι μπροστά σε αυτή τη θεά φαίνεται να προσκυνούν και οι ιερείς των παραδοσιακών θρησκειών που μέχρι τώρα επί αιώνες είχαν το δικό τους Θεό και ως σύνθημα το λόγο των αποστόλων «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πραξ, 5, 29).

Αν διαβάσουμε τις εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας (αλλά και των άλλων Εκκλησιών) θα διαπιστώσουμε μια εν λευκώ εκχώρηση κάθε πρωτοβουλίας στην επιστήμη και τους λειτουργούς της με μια εξαιρετική βεβαιότητα ότι αυτοί κατέχουν την αλήθεια που θα μας σώσει. Ακόμη και αν χρειαστεί να ανασταλούν αιώνιες παραδόσεις όπως η συνοδικότητα και η συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου στη Θεία Λατρεία ή και αν γίνει αυτή ακόμη η αλλαγή του τρόπου μετάδοσης της Θείας Ευχαριστίας.

Επιστήμη-επιστήμονες και κορονοϊός. Η επιστήμη μελετά το φυσικό κόσμο και τα φαινόμενά του και προσπαθεί να τα κατανοήσει.

Για να δούμε όμως αν είναι πραγματικά έτσι. Η επιστήμη από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της μελετά το φυσικό κόσμο και τα φαινόμενά του και προσπαθεί να τα κατανοήσει. Σκοπός της είναι να εξασφαλίσει στον άνθρωπο τις πληροφορίες εκείνες που θα κάνουν τη ζωή του μεγαλύτερη και πιο άνετη με βάση φυσικά την παραδοχή ότι μόνο ότι εμπίπτει στις αισθήσεις της υπάρχει και μπορεί να μελετηθεί. Η γνώση της επιστήμης υπήρξε σταδιακή και συνεχώς εξελίσσεται και είναι πολλές οι φορές που μια νέα γνώση έρχεται να ανατρέψει μια παλαιότερη και να αποδείξει ότι όχι μόνο η προηγούμενη ήταν λανθασμένη αλλά συχνά και βλαβερή και επικίνδυνη.

Διάβαζα πριν λίγο διάστημα μια Θεραπευτική των Καρδιακών Νοσημάτων γραμμένη τη δεκαετία του 80 από έναν εν ζωή γνωστό καθηγητή της καρδιολογίας και συγκεκριμένα το κεφάλαιο της θεραπείας του Εμφράγματος του Μυοκαρδίου. Σας βεβαιώνω ότι αν σήμερα, λιγότερο από 40 χρόνια μετά εφαρμόζαμε όσα τότε ήταν το απαύγασμα της επιστημονικής γνώσης στο έμφραγμα, πολύ εύκολα ο πρώτος δικαστής θα μας καταδίκαζε τουλάχιστον για έγκλημα εξ αμελείας. Έχουν αλλάξει σχεδόν όλα!!!

Επιστήμη-επιστήμονες και κορονοϊός.Η δήθεν απόλυτη αλήθεια της επιστήμης.

Αυτό δε μας συμφέρει πολλές φορές να το λέμε. Μας αρέσει η δήθεν απόλυτη αλήθεια της επιστήμης που αντικειμενικά και σίγουρα δίνει λύσεις στα προβλήματα των ανθρώπων. Και αυτό φυσικά ενισχύει τη θέση των επιστημόνων που έτσι προβάλλουν ως οι απόλυτες αυθεντίες με ότι αυτό μπορεί να  συνεπάγεται. Γιατί το έχουμε πει ξανά (όχι πάντως εμείς πρώτοι) ότι ενώ η επιστήμη δεν έχει πατρίδα, θρησκεία, ιδεολογία, ιδιοτέλεια οι επιστήμονες έχουν πολύ συχνά από όλα αυτά. Η αλήθεια πάντως είναι ότι η επιστήμη κάνει λάθη, έχει αδυναμίες στην προσέγγιση της αλήθειας και θα πρέπει οι επιστήμονες να είναι πολύ προσεκτικοί και ταπεινοί όταν προβάλλουν ως οδηγοί των ανθρώπων.

Επιστήμη-επιστήμονες και κορονοϊός.Οι παλινωδίες στην πανδημία του κορονοϊου.

Στην κρίση του κορονοϊού πολλοί είμαστε αυτοί που εγκαλούμε τους ειδικούς που έχουν αναλάβει την διαχείριση των πραγμάτων για τις παλινωδίες τους. Όχι στις μάσκες γιατί είναι άχρηστες και επικίνδυνες, ναι στις μάσκες στους κλειστούς μόνο χώρους, ναι στις μάσκες και στους ανοιχτούς χώρους. Δηλώσεις διανθισμένες από το διαδίκτυο που ακούμε τους ίδιους ειδικούς σε όλες τις εκδοχές.  Οι βαμβακερές μάσκες είναι ασφαλείς, όχι δεν είναι καλές είναι οι χειρουργικές, όχι πάλι όλες είναι καλές. Τα σχολεία δεν είναι ασφαλή, τα παιδιά μπορούν να αποτελέσουν υγειονομικό κίνδυνο γι’ αυτό κλείνουν, όχι δεν ισχύει ανοίξτε τα, κλείστε τα πάλι γιατί φταίει η κινητικότητα μικρών και μεγάλων, όχι ανοίξτε τα ξανά.

Η χλωροκίνη είναι σωτήρια και αδειοδοτείται από τον FDA, όχι τελικά η χλωροκίνη είναι επικίνδυνη γιατί αυξάνει τη θνησιμότητα και η άδεια ανακαλείται. Πάρα πολλές τέτοιες παλινωδίες που δε θα κλόνιζαν τους ανθρώπους τόσο αν δεν προφέρονταν με σιγουριά και απολυτότητα από τα χείλη των επιστημόνων. Τα δεδομένα αλλάζουν για την επιστήμη από ημέρα σε ημέρα και απέχει πολύ από το να θεωρηθεί ως η απόλυτη αλήθεια αυτό που σήμερα γνωρίζουμε. Αυτή είναι η φύση της επιστήμης.

Άλλο η επιστήμη,άλλο οι επιστήμονες.

Όμως οι επιστήμονες είναι ένα άλλο θέμα. Αυτό πρέπει να μας απασχολήσει. Γιατί οι επιστήμονες είναι το ίδιο αδύναμοι άνθρωποι όπως όλοι μας και μπορούν πολύ εύκολα αυτή τους την αδυναμία να την κρύψουν πίσω από την επιστημονική τους ιδιότητα κάνοντάς την επικίνδυνη για το κοινωνικό σύνολο. Και ο επιστήμονας μπορεί να είναι παθολογικά φιλόδοξος και να διψά για εξουσία, δόξα και χρήμα και ο επιστήμονας μπορεί να είναι ψεύτης ή να είναι πολύ ευένδοτος σε πιέσεις και ο επιστήμονας μπορεί να είναι υπερβολικά ενθουσιώδης και αφελής. Και ο επιστήμονας είναι με λίγα λόγια άνθρωπος. Αν ο επιστήμονας αποκτήσει την απόλυτη εξουσία να κυβερνά και να εξουσιάζει τις ζωές των άλλων τότε γίνεται επικίνδυνος.

Ο Χίτλερ και η επιστήμη.

Μην ξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ προσπάθησε να χρησιμοποιήσει επιστημονικές απόψεις που κυκλοφορούσαν στην Αμερική στις αρχές το 20ου αιώνα περί της γενετικής ανωτερότητας κάποιων φυλών και την γενετική βάση της εγκληματικότητας, της φτώχιας, του αλκοολισμού κλπ. Πρότειναν μάλιστα προγενέστεροί του, στο όνομα της επιστήμης, τη στείρωση ζητιάνων, αλκοολικών, εγκληματιών κλπ. για να μη διαιωνιστεί το «κακό γονίδιο».

Ο Χίτλερ απλώς τελειοποίησε αυτές τις «επιστημονικές» θεωρίες για να περιλάβει τους μη αρείους και κυρίως τους Εβραίους και όχι απλά να τους στειρώσει αλλά να τους εξοντώσει. Το επιτελείο του Χίτλερ ήταν εξαιρετικό επιστημονικά και οι έρευνά τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως πρωτοποριακή και για την εποχή μας ακόμη.  Για να επαναλάβουμε με τον Πλάτωνα από τον Μενέξενο τη γνωστή φράση: «πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη  δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται.»

“Να τελειώνουμε οριστικά με τις θρησκείες”.

Είναι μεγάλος πειρασμός να μπορείς να εξουσιάζεις τις ζωές των άλλων και όσο πιο ισχυρός είσαι τόσο πιο επικίνδυνος. Και δυστυχώς φαίνεται ότι η πανδημία του κορονοϊού ανέδειξε πολλές αδυναμίες. Πολλά προβλήματα ήρθαν στην επιφάνεια και πολλές διαφορές επιχειρήθηκε να λυθούν. «Να τελειώνουμε οριστικά με τις θρησκείες. Δεν τις χρειαζόμαστε». Αυτό ξεκάθαρα και κυνικά ομολογεί σε άρθρο του τέως δημοσιογράφος και τέως αρχηγός πολιτικού κόμματος που πάλι δημοσιογραφεί. Πολλοί το είχαν σκεφτεί από παλιά αλλά τώρα οι συνθήκες είναι ιδανικές. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί κρύφτηκαν και οι πιστοί έμειναν κατά το Βιβλικό «ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» (Ματθ. 9,36). Να τελειώνουμε με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να τελειώνουμε με τους ενοχλητικούς εργαζόμενους και τα εργατικά δικαιώματα. Να φτιάξουμε μια νέα οικονομία και κοινωνία. Και όλα αυτά στο όνομα της επιστήμης.

 Ο καθένας μας πρέπει να αξιολογεί τα όσα ακούει και μαθαίνει.

Εδώ χρειάζεται προσοχή. Ο καθένας μας πρέπει να αξιολογεί τα όσα ακούει και μαθαίνει. Και βέβαια ακούμε και σεβόμαστε την επιστήμη για όσα έχει να μας πει γνωρίζοντας όμως πως και αυτή δεν εκφράζεται από κάποια αυθεντία αλλά από το αποτέλεσμα μιας συλλογικής τοποθέτησης μετά από συζήτηση και κρίση όλων των αντίθετων απόψεων. Και μάλιστα με αναστολή, μέχρι πολλά από αυτά να αντικατασταθούν από νέα, πιο σωστά.

Όμως στη ζωή υπάρχουν και άλλες αξίες για τις οποίες αξίζει να ζούμε  και όχι μόνο η υγεία που είναι αναμφίβολα σημαντική. Θα πρέπει να προασπίζουμε τη σωματική υγεία φροντίζοντας και για την ψυχική υγεία και για τη κοινωνικά και οικονομική υγεία αλλά και για αρχές όπως ο σεβασμός, η αγάπη, η ελευθερία. Και από εκεί και πέρα πρέπει να ενεργούμε υπεύθυνα όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για το σύνολο. Να βγούμε από το στενό ατομικό μικροσυμφέρον και τον φόβο μας. Να αφήσουμε την παθητικότητα και να ακουστεί η φωνή μας. Γιατί όπως λέει και ένας γνωστός συγγραφέας : «Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μοναχός μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».