Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Ασφάλεια φαρμάκων και εμβολίων.Προβληματισμοί για τα νέα m-RNA εμβόλια.

(Ασφάλεια φαρμάκων και εμβολίων) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλη η υγιώς σκεπτόμενη ανθρωπότητα εύχεται για την παραγωγή ενός ή περισσότερων αποτελεσματικών εμβολίων ικανών να μας προστατέψουν από τον κίνδυνο του κορονοϊού που τόσο απότομα εισέβαλε και άλλαξε τις ζωές μας. Όμως μια τέτοια ισχυρή προσδοκία δε δικαιολογεί καμία επιπολαιότητα και βιασύνη, πολύ δε περισσότερο την υποθήκευση εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών.

Έχουμε στο πρόσφατο παρελθόν μεταφέρει στην αρθρογραφία μας τους προβληματισμούς που υπάρχουν στη διεθνή ιατρική κοινότητα για το θέμα των νέων  m-RNA εμβολίων. Τόσο γιατί η τεχνική δεν έχει ποτέ εφαρμοστεί ξανά στην πράξη και μάλιστα σε τόσο μεγάλους πληθυσμούς, όσο και διότι ο χρόνος δοκιμής των εμβολίων είναι πολύ μικρός για την διαπίστωση οποιωνδήποτε σοβαρών παρενεργειών.  Δε θα ήθελα να σχολιάσω γιατί νομίζω ότι  ξεπερνούν τα όρια του επιπόλαιου και αγγίζουν τα όρια του γραφικού όσοι δηλώνουν αμέσως μετά  τον εμβολιασμό τους ότι αισθάνονται περίφημα και όσοι  μετά από μερικές εβδομάδες δηλώνουν περιχαρείς ότι όλα πήγαν καλά και συνιστούν σε όλους να εμβολιαστούν άφοβα.

Ασφάλεια φαρμάκων και εμβολίων.Μια μελέτη του πανεπιστημίου του Λέστερ.

Πέρα από τις άμεσες παρενέργειες που προφανώς αφορούν πολύ συγκεκριμένες επιπλοκές, η ουσιαστική ανησυχία κάποιων γενετιστών και ιατρών παγκοσμίως, αφορούν τα μακροχρόνια  προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει το ζωντανό γενετικό υλικό του ιού που περιέχουν τα εμβόλια και άλλες κρυφές πτυχές της νόσου που δε γνωρίζουμε. Είναι π.χ ανησυχητική η  έρευνα του πανεπιστημίου του Λέστερ που αναφέρει ότι το 1/3 των ασθενών που έχουν αναρρώσει από covid ξαναγυρνούν στο νοσοκομείο σε διάστημα πέντε μηνών και 1στους 8 πεθάινει 140 ημέρες μετά τη ανάρρωση.. Θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο ιός παραμένει στα κύτταρα σε κατάσταση αναμονής. Αν ισχύει κάτι τέτοιο η μετάδοση ζωντανού m-RNA του ιού ίσως τελικά τροφοδοτεί τον οργανισμό με υλικό που παραμένει και δρα μακροπρόθεσμα. Έχουμε πολλά να μάθουμε το επόμενο διάστημα και ίσως πολλές απόψεις μας αλλάξουν.

Ασφάλεια φαρμάκων και εμβολίων.Δε θα συνταχθούμε με καμία βεβαιότητα.

Δε θα συνταχθούμε με καμία βεβαιότητα. Ούτε όσων δηλώνουν ότι τα εμβόλια είναι σίγουρα ασφαλή ούτε βέβαια και με όσους δηλώνουν ότι τα εμβόλια είναι σίγουρα πολύ επικίνδυνα. Θα εκφράσουμε απλώς σκέψεις και τους ίδιους προβληματισμούς με τους διεθνείς οργανισμούς που δεν είπαν την τελευταία τους λέξη δίνοντας προσωρινή άδεια για το  εμβόλιο αλλά επιφυλάχθηκαν σε κάθε παράγραφο της άδειας να επανέλθουν όταν τα δεδομένα είναι περισσότερα. Γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα.

Ασφάλεια φαρμάκων και εμβολίων.Η περίπτωση του φαρμάκου θαλιδομίδη (Thalidomide).

Για να καταλάβουμε το όλο πρόβλημα ας διηγηθούμε μια πολύ δυσάρεστη ιστορία στα χρονικά της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Τη δεκαετία του 50 αδειοδοτήθηκε το φάρμακο θαλιδομίδη (Thalidomide) που παραγόταν στη Δυτική τότε Γερμανία από τη μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία  Grunenthal. Το φάρμακο αυτό χορηγούσαν κυρίως οι γυναικολόγοι στις εγκύους για να αντιμετωπίζουν την πρωινή αδιαθεσία και τη ναυτία της κυήσεως. Το φάρμακο ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικό, οι έρευνες που είχαν γίνει μιλούσαν για ένα πολύ ασφαλές σκεύασμα και η δημοφιλία του αύξανε σημαντικά σε όλη την Ευρώπη. Περί τα τέλη της δεκαετίας του ’50 και τις αρχές της δεκαετίας του ’60 άρχισαν να γεννιούνται παιδιά με σοβαρές δυσπλασίες των άκρων αλλά παρατηρήθηκαν και αυξημένοι αριθμοί θανάτων μετά τη γέννηση.

Οι δυσπλασίες αναφέρονται στην ιατρική ως φωκομελία από το ομώνυμο θηλαστικό που στη θέση των άκρων έχει μικρά πτερύγια. Έτσι και τα νεογέννητα είχαν πολύ ατροφικά άκρα, χέρια και πόδια, σαν τα πτερύγια της φώκιας.  Επίσης παρατηρήθηκαν ανωμαλίες στα μάτια και την καρδιά ενώ γεννήθηκαν παιδιά με τύφλωση και κώφωση. Αρχικά υπαίτια θεωρήθηκε η πυρηνική ενέργεια η οποία τις δεκαετίες εκείνες ήταν στο στόχαστρο πολλών ειρηνιστικών οργανώσεων μετά από τις ρίψεις της ατομικής βόμβας και τις πυρηνικές δοκιμές των υπερδυνάμεων.

Οι παρενέργειες της θαλιδομίδης.

Κανένας δεν υποψιαζόταν τη θαλιδομίδη η οποία είχε καταχωρηθεί από το 1954 στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τρία χρόνια αργότερα, το 1957 βγήκε στην αγορά παγκοσμίως σε 50 τουλάχιστον χώρες και με μια σειρά από εμπορικά ονόματα (Distaval, Quictoplex κλπ.)  ως ένα πολύ καλό και ασφαλές φάρμακο. Από την κυκλοφορία του μέχρι το Νοέμβριο του 1962, πέντε εκατομμύρια άνθρωποι κατανάλωσαν τη θαλιδομίδη που κυκλοφόρησε στη Γερμανία με το όνομα Contergan σε 300 εκατομμύρια ημερήσιες δόσεις των 100mg, ενώ μόνο τον Ιανουάριο του 1962 πουλήθηκαν 20 εκατομμύρια δόσεις. Σε ένα παιδιατρικό συνέδριο που έγινε στο Ντίσεντορφ το Νοέμβριο του 1961 για πρώτη φορά εκφράστηκε δημόσια η υποψία ότι η λήψη του φαρμάκου ίσως να συνδέεται με την απότομη άνοδο των γεννήσεων παραμορφωμένων παιδιών. 

Η άρνηση της εταιρίας ότι η θαλιδομίδη ευθύνεται για σοβαρά προβλήματα.

Η εταιρία αρνήθηκε οποιαδήποτε σύνδεση των φαινομένων με το φάρμακό της, ενώ οι πρώτες μηνύσεις κατά της εταιρίας έγιναν το 1961. Η δίκη άρχισε το 1968, διήρκεσε 283 ημέρες και ενώ οι συνήγοροι των γονέων έφεραν αποτελέσματα ερευνών που αποδείκνυαν την επικινδυνότητα του φαρμάκου η εταιρεία προσέλαβε 20 κορυφαίους δικηγόρους οι οποίοι κατάφεραν τελικά να μην εκδοθεί απόφαση και η δικαστική διαδικασία να σταματήσει το 1970 χωρίς την έκδοση αποτελέσματος. Σε ένα εξωδικαστικό συμβιβασμό η εταιρία κατέβαλε 100 εκατομμύρια μάρκα στο Ίδρυμα για Ανάπηρα Παιδιά και οι οικογένειες έλαβαν μια μικρή σύνταξη.

Ο απολογισμός του φαρμάκου.

Ο απολογισμός του φαρμάκου ήταν ότι την περίοδο 1956- 1962 περίπου 10.000 παιδιά γεννήθηκαν με αναπηρία κυρίως στην Ευρώπη και τον Καναδά. Μέχρι να αποσυρθεί οριστικά το φάρμακο τα θύματα αυξήθηκαν και μόνο στη Γερμανία ο αριθμός τους ξεπέρασε τις 10.000. Σήμερα υπάρχουν περίπου 3.000 ζωντανά από τα παιδιά εκείνα, 470 στη Βρετανία, 300 στην Ιαπωνία, πάνω από 100 σε Καναδά και Σουηδία και 45 στην Αυστραλία. Όπως πλέον είναι γνωστό η θαλιδομίδη απενεργοποιεί μια πρωτεΐνη που διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των αιμοφόρων αγγείων και έτσι οδηγούμαστε σε δυσπλασίες στα αναπτυσσόμενα έμβρυα. Όταν κυκλοφόρησε όμως κανένας δεν το φανταζόταν.

Η συγνώμη της εταιρίας.

Το Σεπτέμβριο του 2012 η γερμανική εταιρεία που παρασκεύαζε τη θαλιδομίδη ζήτησε συγγνώμη από τα χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν με δυσμορφίες και προβλήματα υγείας, εκφράζοντας «την ειλικρινή της λύπη για τη σιωπή που είχε μέχρι τότε τηρήσει». H έκθεση που συντάχθηκε από το Πανεπιστήμιο του Μίνστερ αναφέρει ότι όταν οι ειδικοί άρχισαν να συνδέουν τη θαλιδομίδη με τις διαταραχές, η εταιρία έδωσε σκόπιμα λανθασμένες πληροφορίες και απέκρυψε όσα γνώριζε για τις παρενέργειες του φαρμάκου. Απειλούσε μάλιστα με προσφυγή στη δικαιοσύνη εναντίον της πολιτείας ζητώντας να αποζημιωθεί για τη «ζημιά» που είχε υποστεί ώστε να παραμείνει το φάρμακο στην αγορά για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα.

Και η θαλιδομίδη δεν είναι η μοναδική περίπτωση.

Βέβαια η περίπτωση της θαλιδομίδης δεν είναι η μοναδική. Πολλά είναι τα φάρμακα που ανακαλούνται λόγω επικίνδυνων επιπλοκών και θανάτων  ακόμη και πολλά χρόνια μετά την κυκλοφορία τους. Και μάλιστα πρόκειται για φάρμακα κανονικά αδειοδοτημένα και χωρίς να έχουν κυκλοφορήσει με διαδικασίες εξπρές. Το εμβόλιο του κορονοϊού ήταν μια πρόκληση λόγω του τεράστιου ενδιαφέροντος παγκοσμίως και των συνεπειών της νόσου σε υγεία, οικονομία και κοινωνία. Τα οικονομικά οφέλη κολοσσιαία για την εταιρία που θα το κυκλοφορούσε πρώτη. Ο δρόμος ταχύτητας τερματίστηκε μέσα σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα, ασύλληπτο για τα μέχρι τώρα δεδομένα στο χώρο των εμβολίων. Το εμβόλιο δίνει τις μεγάλες του εξετάσεις με την εφαρμογή του σε εκατομμύρια άτομα μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε σε μερικά χρόνια και μακάρι να πρόκειται για επιστημονικό θρίαμβο και όχι για παγκόσμια τραγωδία.