Κορονοϊός και ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.Το ρεκόρ των θανάτων στη χώρα μας.
(Κορονοϊός και ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις) Το τελευταίο διάστημα που οι νεκροί στη χώρα μας σπάνε κάθε ρεκόρ, εύλογα ανακύπτει το ερώτημα τι φταίει και είμαστε οι χειρότεροι των χειροτέρων; Το ερώτημα τίθεται στους «ειδικούς» και τους πολιτικούς αλλά και σε κάθε προσκεκλημένο σε πάνελ. Και η απάντηση πάντοτε αφού περιλάβει πολλή ώρα τους ανεμβολίαστους και τις ευθύνες τους στο τέλος για δευτερόλεπτα αναφέρεται στο κακό Σύστημα Υγείας μας.
Για τις ευθύνες του ΕΣΥ έχουμε αναφερθεί κατ’ επανάληψη στα άρθρα μας και μάλιστα ξεκινήσαμε σε ένα από τα πρώτα, την άνοιξη του 2020. Ίσως να έχουμε κουράσει τους συστηματικούς αναγνώστες μας. Νομίζω ότι θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ φανατικός για να μην αντιλαμβάνεται ότι οι εκατόμβες θυμάτων είναι αποτέλεσμα της ευθύνης όλων όσοι κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και συνετέλεσαν στη ανυπαρξία ενός σοβαρού Συστήματος Υγείας.
Κορονοϊός και ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Το σοβαρό ζήτημα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.
Σήμερα θα ήθελα να αναλύσουμε λίγο το σημαντικό ζήτημα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων που το ακούμε αλλά ίσως να μην το έχουμε επαρκώς κατανοήσει. Θα προσπαθήσουμε να είμαστε όσο το δυνατό πιο απλοί χωρίς να είμαστε απλουστευτικοί και πρόχειροι.
Τα μικρόβια και η ανθεκτικότητά τους στα αντιβιοτικά.
Για να ξεκινήσουμε μάλιστα τη συζήτηση ας προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Τα μικρόβια είναι οργανισμοί πολυπλοκότεροι από τους ιούς, με σχετική αυτονομία που χρειάζονται όμως κάποιο πιο σύνθετο οργανισμό για να αναπτυχθούν. Για να επιβιώσουν μάλιστα μπορούν να αλλάζουν τις ιδιότητές τους και να προσαρμόζονται στις συνθήκες που διαμορφώνονται στο περιβάλλον τους.
Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα για την πληρέστερη κατανόηση. Η πενικιλίνη, το πιο παλιό και γνωστό αντιβιοτικό, εμποδίζει τα μικρόβια να κατασκευάζουν το τοίχωμά τους. Έτσι τα σκοτώνει. Όμως κάποια από αυτά καταφέρνουν να φτιάξουν ένα ένζυμο, την πενικιλινάση και να αποδομούν την πενικιλίνη. Ως αποτέλεσμα αυτού τα μικρόβια αυτά γίνονται ανθεκτικά στο αντιβιοτικό.
Όσο λοιπόν χορηγούμε αντιβιοτικά, τόσο δημιουργούμε ανθεκτικά μικρόβια. Και έτσι τελικά έχουμε μικρόβια που είναι ανθεκτικά σε όλα τα αντιβιοτικά.
Η αλόγιστη χρήση των αντιβιοτικών.
Όταν μάλιστα η χορήγηση των αντιβιοτικών είναι αλόγιστη τότε τα ανθεκτικά μικρόβια είναι πολλά και ιδιαίτερα επικίνδυνα. Στη χώρα μας όπου πραγματικά επί δεκαετίες έγινε όργιο κατάχρησης αντιβιοτικών από ιατρούς, φαρμακοποιούς, πολίτες, ακόμη και… περιπτεράδες δημιουργήθηκαν πολλά αθάνατα στελέχη πολύ επικίνδυνων μικροβίων.
Τα νοσοκομεία μας μάλιστα όπου χορηγούνται τα πιο βαριά αντιβιοτικά είναι γεμάτα από ανθεκτικά μικρόβια. Ιδιαίτερα στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας όπου γίνεται η μεγαλύτερη χρήση (και κατάχρηση) των πιο προωθημένων αντιβιοτικών, συναντά κάποιος μικρόβια που σκορπούν το θάνατο. Αν μάλιστα ο ασθενής είναι εξασθενημένος από οποιαδήποτε αιτία τα πράγματα είναι ακόμη πιο επικίνδυνα.
Η οργάνωση του Συστήματος Υγείας και η μετάδοση των μικροβίων.
Πως μεταδίδονται αυτά τα μικρόβια στους ασθενείς; Με υλικά και πρόσωπα. Ένας διασωληνωμένος ασθενής π.χ. μπορεί να αποικιστεί από πολυανθεκτικά μικρόβια μέσω του αναπνευστήρα που τον διατηρεί στη ζωή. Τα εσωτερικά κυκλώματα των αναπνευστήρων όταν δεν προλαβαίνουν να αποστειρωθούν από ασθενή σε ασθενή μεταδίδουν τα μικρόβια των προηγούμενων στον επόμενο. Και δεν είναι μόνο οι αναπνευστήρες, είναι και οι νοσηλευτές, οι ιατροί, οι νοσοκόμοι που πηγαίνουν από τον ένα ασθενή στον άλλο, τον εξετάζουν, αναρροφούν τις εκκρίσεις του, κάνουν διάφορες απαραίτητες ιατρικές και νοσηλευτικές πράξεις κλπ. Εδώ είναι που παίζει ρόλο η οργάνωση ενός συστήματος υγείας.
Τα ενδονοσοκομειακά μικρόβια δεν είναι αποκλειστικότητα των Ελληνικών νοσοκομείων. Έχουν παγκόσμια παρουσία. Όμως σε ένα σύστημα υγείας χωρίς επαρκές και εκπαιδευμένο προσωπικό η κατάσταση εξελίσσεται με τραγικό τρόπο. Όταν ένας νοσηλευτής εξυπηρετεί 20, 30 ή και περισσότερους ασθενείς σε ένα νοσηλευτικό τμήμα σίγουρα μεταδίδει μικρόβια. Όταν ένας νοσηλευτής εξυπηρετεί δέκα ασθενείς σε μια ΜΕΘ είναι προφανές ότι ο χρόνος εξάπλωσης μιας ενδονοσοκομειακής λοίμωξης είναι ελάχιστος. Αλλά και τα μέσα είναι ελλιπή. Όταν τον ένα ασθενή αντικαθιστά μετά το θάνατό του ο επόμενος σε μηδέν χρόνο στον αναπνευστήρα της ΜΕΘ, πότε να προλάβει να αποστειρωθεί το μηχάνημα;
Κορονοϊός και ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Χωρίς σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Να λοιπόν τι συμβαίνει στις μέρες μας. Ελλείψει συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, με την προτροπή ανεύθυνων ειδικών και ευθυνόφοβων ιατρών οι ασθενείς με το πρώτο σύμπτωμα σπεύδουν στα Νοσοκομεία. Εκεί σε εφημερίες του τρόμου όπου ένας ιατρός εξετάζει δεκάδες ασθενείς, το πιο πιθανό είναι ο ασθενής να εισαχθεί στο νοσοκομείο για παρακολούθηση. Σε συντομότατο χρόνο ο ασθενής αποικίζεται από ενδονοσοκομειακά μικρόβια. Όταν έχει ξεπεράσει τη λοίμωξη από τον κορονοϊό και ενώ όλα φαίνεται ότι παίρνουν θετικό δρόμο παρουσιάζεται εκ νέου υψηλός πυρετός.
Ξεπερνώντας τη λοίμωξη από κορονοϊό αλλά όχι τα πανανθεκτικά ενδονοσοκομειακά μικρόβια.
Ο ασθενής είναι αρνητικός στον ιό αλλά είναι θετικός σε μια ψευδομονάδα, κλεμψιέλα, ασινετομπάκτερ, μικρόβια που και το όνομά τους προκαλεί φόβο. Μια πνευμονία από ανθεκτικά ή πανανθεκτικά μικρόβια ξεκινά. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εξασθενημένος από την προηγηθείσα ίωση θα οδηγηθεί στη διασωλήνωση από το νέο μικρόβιο. Θα χορηγηθούν βέβαια ισχυροί συνδυασμοί αντιβιοτικών αλλά δυστυχώς αυτοί δεν αρκούν.
Ο ασθενής ανάλογα με τις δυνατότητες του οργανισμού του θα δώσει μάχη για εβδομάδες ή μήνες. Η λοίμωξη μπορεί να του δημιουργήσει βλάβες σε καίρια όργανα. Νεφρική ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια, αναπνευστική ανεπάρκεια, σηψαιμία. Έτσι η πιθανότητα θανάτου καθίσταται πολύ υψηλή. Μια πολυοργανική ανεπάρκεια χρειάζεται ομάδα θεραπόντων διαφόρων ειδικοτήτων και πολύ μεγάλη οργάνωση για να αντιμετωπιστεί. Δε μπορεί να γίνει στο νοσοκομείο π.χ. Πολυγύρου ή Αγρινίου όπου πρόχειρα φτιάξαμε ΜΕΘ κατ’ όνομα μόνο.
24.000 νεκρούς και ανεβαίνουμε…
Να πως πεθαίνουν στην πλειοψηφία τους αυτοί που συνηθίσαμε και ακούμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων και προσπερνάμε πια αδιάφορα. Να πως φτάσαμε τους 24.000 νεκρούς και ανεβαίνουμε. Δυστυχώς για τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις δεν υπάρχουν εμβόλια. Δυστυχώς για το ΕΣΥ δεν υπάρχουν λύσεις όταν δεν τις αναζητούμε. Δυστυχώς για την ανευθυνότητα και την εξαπάτηση ενός ολόκληρου λαού δε θα υπάρξουν υπεύθυνοι. Ασχοληθήκαμε μόνο με τα εμβόλια. Στοχοποιήσαμε και συνεχίσαμε να στοχοποιούμε ανθρώπους. Αυτό είναι ανήθικο και μάλιστα από αυτούς που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για όσα τραγικά συμβαίνουν.