Ας μιλήσουμε για το εμβόλιο του κορονοϊού ΙΙΙ. (Μήπως αντιμετωπίζουμε επιπόλαια κάτι πολύ σοβαρό για τη ζωή μας;)

Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό

Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό. Η ποδοσφαιροποίηση του σοβατού θέματος των εμβολίων.

(Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό) Δυστυχώς το τελευταίο διάστημα γύρω  μας βιώνουμε μια επανάληψη του τρόπου που αντιμετωπίζουμε πολλά σοβαρά θέματα σε αυτόν τον τόπο. Την ποδοσφαιροποίηση. Το θέμα του εμβολίου τείνει να εξελιχθεί σε μια διαμάχη μεταξύ φανατικών οπαδών δύο αθλητικών συλλόγων που υποστηρίζουν την ομάδα τους ακόμη και αν δεν είναι σίγουροι ότι έχουν δίκαιο. Και το κάνουν αυτό για ένα απλό λόγο, γιατί είναι η ομάδα τους και οι άλλοι είναι αντίπαλοι.

Έτσι διαμορφώθηκαν δύο αντίπαλα στρατόπεδα, οι εμβολιαστές και οι αντιεμβολιαστές που κατακεραυνώνουν το ένα το άλλο και υπερασπίζονται με φανατισμό τη συμπάθεια ή αντιπάθεια απέναντι στην επιλογή του εμβολιασμού. Έτσι λεπτά επιστημονικά θέματα γίνονται αντικείμενα εύκολων συμπερασμάτων από πρόσωπα άσχετα με την επιστήμη που γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Γραμματείς μικροβιολογικών εργαστηρίων χρίζονται ειδικοί και συζητούν ισότιμα με ιατρούς και ο γνωστός για τη νηφάλια σκέψη του Τάκης Τσουκαλάς προβάλλεται από καθηγητές πανεπιστημίου και μεγαλοδημοσιογράφους κυβερνητικών μέσων ως ειδικότερος και από λοιμωξιολόγος.

Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό.Ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός η ευθύνη της απόφασης μεταφέρεται στον καθένα μας.

Όμως το θέμα του εμβολιασμού χρειάζεται ψύχραιμη και εις βάθος ενημέρωση για να μπορέσουν και οι ένθερμοι υποστηριχτές και οι σκεπτικιστές του εμβολίου να προχωρήσουν σε μια απόφαση απολύτως προσωπική, κρίσιμη για τη ζωή τους, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Από τη στιγμή που σε πρώτη τουλάχιστον φάση ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός η ευθύνη της απόφασης μεταφέρεται στον καθένα μας που θα πρέπει πολύ σοβαρά να προχωρήσει ή όχι σε αυτόν. Θα έπρεπε μάλιστα η υπεύθυνη πολιτεία αντί να προχωρά σε επικοινωνιακά τρικ με την επιστράτευση του μπασκετμπολίστα Αντετοκούμπο  αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργικού ζεύγους, να ενημερώσει με επιχειρήματα τον κόσμο επιστρατεύοντας επιστήμονες που έχουν εμπιστοσύνη ή αμφιβολίες για το εμβόλιο. Όμως από τη στιγμή που ένα σοβαρότατο ιατρικό ζήτημα μετατρέπεται σε πολιτικό θέμα με τις κυβερνήσεις π.χ. της Βρετανίας και την Ε.Ε. να αντιδικούν για το ποιος θα προηγηθεί στον εμβολιασμό, τα πράγματα έχουν πάρει στραβό δρόμο.

Η σημασία των εμβολίων για την υγεία.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν εμείς με τις πενιχρές μας δυνάμεις να συμβάλουμε στον νηφάλιο και υγιή προβληματισμό παραθέτοντας κάποια από τα προβλήματα που γεννιούνται από τα νέα εμβόλια που προτείνονται ως η λύση στην πανδημία του κορονοϊού. Κατ’ αρχήν δε μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι η ανοσοποίηση με τη μέθοδο του εμβολιασμού έφερε επανάσταση στην ιατρική και συνέβαλε σημαντικά στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης του ανθρώπου και την ποιότητας της ζωής και της υγείας του. Τα εμβόλια που δεκαετίες τώρα χορηγούνται στους ανθρώπους, παρά τα όποια προβλήματα μπορεί να παρουσιάζουν, έχουν ασυζητητί θετικό πρόσημο.

Έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο για τη διαδικασία παραγωγής ενός εμβολίου και το χρόνο που αυτή απαιτεί. Αυτά όμως που γράψαμε αφορούν τα κλασικά εμβόλια και τους παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής τους. Ένας εξασθενημένος ή νεκρός μικροοργανισμός ή ένα πρωτεϊνικό του τμήμα εισάγεται με το εμβόλιο στον οργανισμό μας και τον διεγείρει ως ξένος παράγοντας που είναι, να φτιάξει αντισώματα, πρωτεΐνες δηλαδή ή φονικά κύτταρα για να τον εξολοθρεύσει. Αυτό κρατά σε ετοιμότητα τον οργανισμό μας και όταν έρθει σε επαφή με τον πραγματικό ζωντανό μικροοργανισμό μπορεί να τον καταστρέψει πριν προλάβει να κάνει κακό.

Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό.Σε τι διαφέρουν τα νέα εμβόλια;

Σε τι διαφέρουν τα νέα εμβόλια; Στηρίζονται σε μια νέα λογική, πρωτοφανή για τη συλλογική ιατρική εμπειρία των εμβολιασμών. Αντί να βάλω τον αδρανοποιημένο ή νεκρό μικροοργανισμό ή μια πρωτεΐνη του, βάζω τμήμα από το ενεργό γενετικό υλικό (RNA  ονομάζεται)  του ιού  που μπαίνοντας στον οργανισμό μας ενεργοποιεί τα κύτταρά μας να  παράγουν ένα τμήμα του ιού που στη συνέχεια  μπορεί να διεγείρει την άμυνά μας για παραγωγή αντισωμάτων. Και που βρίσκεται ο προβληματισμός; Οι ένθερμοι οπαδοί του εμβολίου εικάζουν ότι αφού παραχθεί η πρωτεΐνη το γενετικό υλικό του ιού, το RNA δηλαδή, θα καταστραφεί και θα μείνει μόνο η ανοσία για να θυμίζει ότι εμβολιαστήκαμε. Όσοι ανησυχούν όμως θέτουν ένα πολύ σοβαρό ερώτημα.

Μήπως αυτό το ενεργό RNA του ιού ενσωματωθεί στο δικό μας γενετικό υλικό (το DNA των κυττάρων μας) και αποτελέσει πλέον μέρος του γενετικού μας υλικού καθιστώντας μας μόνιμα όμηρους του ιού με ανυπολόγιστες συνέπειες; Και κάποιοι σοβαροί επιστήμονες προχωρούν ακόμη πιο πέρα. Μήπως το γενετικό υλικό του ιού ενσωματωθεί και στα σπερματοζωάρια ή ωάρια του οργανισμού και μεταδοθεί στις επόμενες γενεές; Μήπως δηλαδή όχι απλώς κάποιος υποθηκεύσει το δικό του μέλλον αλλά και των μελλοντικών παιδιών του; Οι ανησυχούντες επικαλούνται το παράδειγμα του HIV, του ιού που προκαλεί το AIDS πού έχει την ικανότητα να ενσωματώνεται στο ανθρώπινο γενετικό υλικό.

Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό. Πόσο ασφαλή είναι;

Εδώ αρχίζει η πραγματική επιστημονική αντιπαράθεση. Οι υποστηρικτές του εμβολίου λένε ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει το απαραίτητο ένζυμο για ενσωμάτωση του RNA  του ιού στον DNA του ανθρώπου δεν υπάρχει κανένας φόβος. Οι οπαδοί της αντίθετης άποψης όμως επικαλούμενοι τη γνώση ότι στο ανθρώπινο DNA  υπάρχουν ενσωματωμένα κομμάτια αρχέγονου RNA, γεγονός που σημαίνει ότι και το RNA του ιού μπορεί να γίνει μέρος του γενετικού μας υλικού. Μάλιστα μια πολύ νέα Αμερικανική μελέτη σε νοσήσαντες από τον κορονοϊό εγείρει πραγματικούς προβληματισμούς.

Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό.Μια Αμερικανική μελέτη εγείρει προβληματιμούς.

Αντιγράφουμε από  δημοσίευμα: «Ο κορονοϊός SARS-CoV-2 μπορεί να κρύβει και να ενσωματώνει τμήματα του γενετικού κώδικά του μέσα στα ανθρώπινα χρωμοσώματα, κάνοντας κάτι ανάλογο με τον ιό HIV και άλλους ρετροϊούς, ανέφεραν για πρώτη φορά Αμερικανοί επιστήμονες. Αν όντως αυτό συμβαίνει και μάλιστα όχι σπάνια -είναι πάντως κάτι που πρέπει να επιβεβαιωθεί- τότε μπορεί να προκαλεί διάφορες επιπτώσεις, από τις ψευδείς ενδείξεις για ενεργή λοίμωξη σε μερικούς ανθρώπους μέχρι παραπλανητικά αποτελέσματα στις κλινικές μελέτες για τη θεραπεία της Covid-19.

  »Είναι γνωστό ότι ορισμένοι άνθρωποι που αναρρώνουν από τη νόσο, μετά από κάποιο διάστημα βγαίνουν ξανά θετικοί στα τεστ για τον κορονοϊό, κάτι που συνήθως ερμηνεύεται ως αδυναμία του ανοσοποιητικού συστήματός τους να καταπολεμήσει μια δεύτερη έκθεση του σώματός τους στον ιό ή ως παρατεταμένη υφέρπουσα ενεργή λοίμωξη. Όμως η νέα μελέτη παρέχει μια εναλλακτική εξήγηση: ότι ο κορονοϊός έχει κρύψει μέρος του γενετικού υλικού του -ευτυχώς όχι όλο- μέσα στο ανθρώπινο DNA.

Σχετική προδημοσίευση στο bioRxi.

»Οι ερευνητές των πανεπιστημίων ΜΙΤ και Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον μοριακό βιολόγο Ρούντολφ Τζένις του ΜΙΤ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική προδημοσίευση στο bioRxiv (δεν έχει υπάρξει ακόμη δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό), σύμφωνα με το «Science», βάσισαν τα συμπεράσματα τους σε μελέτη κυττάρων στο εργαστήριο. Τόνισαν ότι τα ευρήματα δεν σημαίνουν πως ο SARS-CoV-2 εγκαθιστά μόνιμη γενετική παρουσία στα ανθρώπινα κύτταρα, ώστε από εκεί να παράγει συνεχή αντίγραφά του, όπως ο ιός HIV του AIDS. Ο Τζένις υπογράμμισε πως η γενετική ενσωμάτωση του κορονοϊού δεν μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή μολυσματικού SARS-CoV-2.

»Όλοι οι ιοί εισάγουν το γενετικό υλικό τους στα κύτταρα που μολύνουν, όμως αυτό παραμένει ξεχωριστό από το DNA των ανθρωπίνων κυττάρων. Η νέα μελέτη δείχνει ότι ο νέος κορονοϊός μπορεί να ενσωματώσει ένα μέρος του δικού του γενετικού υλικού RNA στο DNA μέσα στα ανθρώπινα χρωμοσώματα που υπάρχουν στα κύτταρα μας, μετατρέποντας με τη βοήθεια ενός ενζύμου το RNA του σε DNA.»

Εμβόλια RNA για τον κορονοϊό.Αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης και όχι κατασταλαγμένη γνώση.

Θα ήθελα να επισημάνω εμφατικά ότι όλα αυτά είναι αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης και όχι κατασταλαγμένη γνώση, όμως καταλαβαίνετε ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό για το παίρνουμε αψήφιστα. Αν όντως ο ιός μπορεί να αλλοιώνει το γενετικό μας υλικό μπορεί να γίνει μόνιμη εστία διέγερσης του ανοσολογικού μας συστήματος και να λειτουργεί ως αυτοάνοσος παράγοντας ή ακόμη και να καταστρέφει τα κύτταρά μας. Όμως, θα πει κάποιος,  αυτό μπορεί να γίνει και με τη φυσικό νόσηση από τον ιό. Σύμφωνοι. Αυτό όμως είναι μια ατυχής συνάντηση με το φονέα μας και όχι μια εκούσια έκθεση σε κίνδυνο δισεκατομμυρίων ανθρώπων μέσω εμβολίου. Όμως οι προβληματισμοί δεν είναι μόνο αυτοί. Θα συνεχίσουμε συν Θεώ στο επόμενο άρθρο μας και με άλλες ευαίσθητες πλευρές του εμβολίου.