Νικόλαος Παναγιωτόπουλος

Συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα; Μα… ήδη υπάρχει
Του Νικόλαου Παναγιωτόπουλου

Αρχική δημοσίευση   20 Μαρτίου 2019,   στο   capital.gr    “Με Άποψη”. ( Υγεία δημόσιος και ιδιωτικός τομέας )

Υγεία δημόσιος και ιδιωτικός τομέας ,συνεργασία

Τον τελευταίο καιρό προβάλλεται μετ’ επιτάσεως ως πανάκεια για τη λύση πολλών παθογενειών του κακού συστήματος υγείας που βιώνουμε, η συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα επ’ ωφελεία βέβαια των ασθενών. Δυστυχώς σε χώρες με ανύπαρκτους θεσμούς και έλεγχο -στις οποίοες ασφαλώς δεν ανήκει η δική μας που τα πάντα λειτουργούν κάτω από ισχυρό θεσμικό πλαίσιο και πλήρη διαφάνεια- μια τέτοια συνεργασία γίνεται όχι προς όφελος των ασθενών αλλά προς όφελος των επαγγελματιών της υγείας και των εμπλεκομένων με αυτούς.

Για να μην παρεξηγηθεί λοιπόν κανείς, ας μεταφερθούμε σε μια φανταστική χώρα και ας κάνουμε μερικές παρατηρήσεις πού θα βοηθήσουν τη σκέψη μας και θα μας κάνουν να αισθανθούμε τυχεροί που δεν είμαστε πολίτες της.

Υγεία δημόσιος και ιδιωτικός τομέας .Μια υποθετική περίπτωση

Ας φανταστούμε π.χ, τον διευθυντή μιας κλινικής, ας υποθέσουμε της χειρουργικής, ενός δημοσίου νοσοκομείου που μπορεί να χρησιμοποιεί όλο το μηχανισμό του εκεί ΕΣΥ για να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Τα έξοδα τα πληρώνει το κράτος.  Εκτός από την αμοιβή του, που την πληρώνει ο ίδιος ο ασθενής. Τι είναι όμως 500 ή 1.000 ευρώ για μια επέμβαση που στον ιδιωτικό τομέα θα στοιχίσει 4 ή 5 χιλιάδες; Αυτό βέβαια λέγεται αθέμιτος ανταγωνισμός. Αλλά αυτό ακριβώς είχε στο μυαλό του ο διευθυντής μας όταν διεκδίκησε τη θέση του. Κι ας την ανέλαβε με δέσμευση για πλήρη και αποκλειστική απασχόληση. Σιγά μην αρκεστεί στα “ψίχουλα” του μισθού του. Σιγά μην χειρουργεί τον καθένα δωρεάν.

Όλα τα έχει υπολογίσει εκτός από το που θα βρει τους πελάτες που θα έρθουν σε αυτόν και θα τον πληρώσουν. Από τα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου του; Δύσκολο γιατί θα πρέπει να χάσει πολύ χρόνο και δεν του περισσεύει. Δεν κατεβαίνει ποτέ στα επείγοντα. Αυτή είναι δουλειά για ειδικευόμενους. Από τους νοσηλευόμενους; Είναι πολλοί οι μνηστήρες- συνάδελφοί του και σε ένα σύστημα που όλοι πια είναι διευθυντές αυτό απαιτεί πολλή φασαρία για το τίποτα. Άσε που οι περισσότεροι ασθενείς δε θα έχουν να πληρώσουν και θα κινδυνεύσει να εκτεθεί. Τα φουσκωμένα βιογραφικά που δημοσιεύει στο διαδίκτυο και οι φωτογραφίες που τον εικονίζουν δίπλα σε γιατρούς του εξωτερικού με τους οποίους έσπευσε να απαθανατιστεί ως μαϊντανός σε κάποια συνέδρια, δεν αρκούν.

Υγεία δημόσιος και ιδιωτικός τομέας . Από το ιδιωτικό στο δημόσιο

Και τον ιδιωτικό τομέα γιατί τον έχουμε; Πώς θα ζήσουν και τα χιλιάδες ιατρεία; Γιατροί από τον ιδιωτικό τομέα θα του στείλουν τον πελάτη, με το αζημίωτο βέβαια. Θα ρωτήσει ο ιδιώτης τον ασθενή του “έχεις τα χρήματα να πας στον ιδιωτικό τομέα;  Αν όχι θα σε στείλω στον καλύτερο στο δημόσιο και με πολύ λιγότερα χρήματα θα κάνεις τη δουλειά σου όπως θα τη έκανες και στο ιδιωτικό . Με λίγη κατανόηση μόνο για τις ξενοδοχειακές υποδομές”. Κι έτσι ο ασθενής θα πάει συστημένος στον διευθυντή του δημοσίου. Προετοιμασμένος από τον ιδιώτη γιατρό του για το ποσό που θα χρειαστεί να του καταβάλει με φακελάκι.

Ένα βεβαίως μέρος του ποσού αυτού θα επιστρέψει στην τσέπη του ιδιώτη ως δωράκι ευχαριστίας από το ΕΣΥ.  Για την προτίμηση στις δημόσιες δομές . Οι οποίες θα λειτουργήσουν -όσο το αντέχουν- μεροληπτικά υπέρ του πελάτη του διευθυντή, σε σχέση με τον ανώνυμο της εφημερίας. Κι έτσι όλοι ευχαριστημένοι.

Υγεία δημόσιος και ιδιωτικός τομέας . Από το δημόσιο στο ιδιωτικό

Αλλά και το αντίστροφο. Ένα έμφραγμα από την καρδιολογική κλινική του δημόσιου νοσοκομείου δε θα καταλήξει στην καρδιοχειρουργική κλινική του ίδιου δημόσιου νοσοκομείου για να χειρουργηθεί.  “Γιατί θα καθυστερήσει και δεν υπάρχουν και κρεβάτια στη ΜΕΘ.  Άσε που στο τάδε ιδιωτικό νοσοκομείο υπάρχει ένας εξαιρετικός καρδιοχειρουργός που σε περιμένει να σε χειρουργήσει επειγόντως. Με μικρή δική σου οικονομική συμμετοχή”. Ο γιατρός του ΕΣΥ ανοίγει μια δίοδο προς συγκεκριμένους χειρουργούς του ιδιωτικού τομέα. Ο ασθενής μέσα στον πανικό του επείγοντος που συχνά είναι τεχνητός, αλλά και στη διάθεσή του να κάνει το καλύτερο για την υγεία του υποκύπτει και βάζει το χέρι στην τσέπη και δίνει όχι αμελητέα ποσά, μέρος των οποίων μπαίνουν στην τσέπη του “συστήσαντος” γιατρού του ΕΣΥ.

Και για ποιο λόγο να οργανωθεί στο ΕΣΥ ένα σύγχρονο σύστημα αντιμετώπισης σοβαρών επεμβάσεων;  Ο μόνιμος και μη αξιολογούμενος από οποιονδήποτε γιατρός του δημοσίου μπορεί να στέλνει τους ασθενείς στο ιδιωτικό νοσοκομείο που υπάρχει το σύστημα και χωρίς κόπο να παίρνει το ποσό που του αντιστοιχεί για την “καλοσύνη του” να κατευθύνει τον ασθενή προς τα εκεί; Αυτό βέβαια καταδικάζει σε υπανάπτυξη το ΕΣΥ. Σε υπερανάπτυξη πολλές φορές επιλήψιμη τον ιδιωτικό τομέα.  Αυξάνει τεχνητά τη ζήτηση για υπηρεσίες υγείας.  Κάνει τους γιατρούς και των δύο τομέων πλούσιους και αφήνει τον ασθενή φτωχότερο και εξαπατημένο.

Κίνητρα γιατρών

Ποιο κίνητρο έχει ο γιατρός του δημοσίου να εκπαιδευτεί σε νέες τεχνικές αφού έχει εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εξέλιξή του ως τον βαθμό του διευθυντή με μόνο κριτήριο την πολυετία του; Δυστυχώς οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα φρόντισαν με συμμάχους λαϊκιστές υπουργούς όλων των κομμάτων, να καταργήσουν την αξιολόγηση, να κάνουν το ΕΣΥ ένα κλειστό σύστημα που από Επιμελητής Β θα φτάσεις ως τον βαθμό του Διευθυντή χωρίς ποτέ να ελεγχθεί το ποιος είσαι και τι κάνεις. Ακόμα και ένας νομπελίστας να διεκδικήσει θέση διευθυντή στο ΕΣΥ θα προηγηθεί εκείνος που προέρχεται από τα σπλάχνα του συστήματος. Σκέφτεστε να ήμασταν ασθενείς σε αυτή τη φανταστική χώρα; Ευτυχώς που στη χώρα μας δε συμβαίνουν αυτά, είμαστε τυχεροί που ζούμε στη χώρα που δίδαξε πολιτισμό την υφήλιο…

* Ο κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος είναι ειδικός καρδιολόγος με εξειδίκευση και πολύχρονη θητεία στην Διοίκηση Μονάδας Εντατικής Θεραπείας